Οι δύτες συνέλεξαν δίχτυα - φαντάσματα που προκαλούν μεγάλη ζημιά στο θαλάσσιο περιβάλλον
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤοπίο μαγευτικό, θέα ονειρική, νερά γαλανά. Η Σαντορίνη είναι ένα από τα πιο ειδυλλιακά νησιά του Αιγαίου και κάθε χρόνο συγκεντρώνει εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες.
Με μια πρώτη ματιά, το θαλάσσιο περιβάλλον δείχνει υγιές. Όμως, περιβαλλοντικές οργανώσεις που δρουν κατά καιρούς στην περιοχή, ανακαλύπτουν τόνους απορριμμάτων στο βυθό.
Η πρόσφατη επιχείρηση της Aegean Rebreath επικεντρώθηκε στην απορρύπανση και, κυρίως, στην απομάκρυνση του παρατημένου αλιευτικού εξοπλισμού.
Το πιο επικίνδυνο παράδειγμα είναι τα λεγόμενα δίχτυα - φαντάσματα.
«Τα δίχτυα - φαντάσματα είναι τεράστιο πρόβλημα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Αντιπροσωπεύουν περίπου το 10% των θαλάσσιων απορριμάτων που εντοπίζονται στο βυθό. Θα έλεγα πως είναι μια αόρατη πρόκληση, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να τα δουν με τα μάτια τους», εξηγεί ο Γιώργος Σαρελάκος, επικεφαλής της ΜΚΟ Aegean Rebreath.
«Η χρήση των διχτυών τα τελευταία 50 χρόνια είναι πολύ συχνή και με απώλειες, λόγω του καιρού καθώς είμαστε στο Αιγαίο. Την τελευταία πενταετία γίνεται μια έντονη προσπάθεια να απομακρυνθούν όλα αυτά τα δίχτυα που δεν ψάρεψαν μόνο για μια μέρα, αλλά ψαρεύουν χρόνια και εγκλωβίζουν ψάρια και πολύτιμη χλωρίδα και πανίδα», σημειώνει ο Αντώνης Σιγάλας, Δήμαρχος Σαντορίνης
Οι δύτες της Aegean Rebreath χρησιμοποίησαν ειδικό εξοπλισμό για να εντοπίσουν τα παρατημένα δίχτυα. Για την ανέκλυσή τους χρειάστηκε βοήθεια από αλιευτικά σκάφη.
Μετά την ανάσυρση των διχτυών, οι ειδικοί φροντίζουν να μην καταλήξουν στα σκουπίδια.
«Με τη βοήθεια ενός μηχανήματος ROV βρήκαμε τα δίχτυα σε βάθος 45 μέτρων. Επαγγελματίες δύτες με ειδικό τεχνικό εξοπλισμό βούτηξαν και κάναμε ανέλκυση των διχτυών. Και με τη βοήθεια σκαφών τα φέραμε στη στεριά. Τα δίχτυα αυτά πάνε και για ανακύκλωση», λέει η Μίκα Παναγιωτοπούλου, εθελόντρια της Aegean Rebreath.
Ποια είναι όμως η ρίζα του προβλήματος; Σύμφωνα με τον ψαρά Κυριάκο Πρέκα, έχει δύο διαστάσεις.
«Εξαντλήθηκε η θάλασσα. Δεν έχει αλιεύματα. Δεν μπορεί να επιβιώσει ο ψαράς. Και για να επιβιώσει ή να συντηρήσει το σκάφος του, θα πρέπει να βάλει περισσότερα. Κι όσο βάζεις περισσότερα δίχτυα, θα έχεις και περισσότερες φθορές», εξηγεί.
Και συμπληρώνει: «Ένα μεγάλο κομμάτι της ζημιάς είναι και οι ερασιτέχνες. Οι κακοί ερασιτέχνες. Που επειδή απαγορεύεται να έχουν δίχτυα στα σκάφη τους, τι κάνουν; Πάνε και τα ρίχνουν και τα αφήνουν διήμερα. Τα σηκώνουν και τα ξαναρίχνουν, για να μην τα μεταφέρουν στο λιμάνι, επειδή απαγορεύεται».
Εκτός από τα επικίνδυνα αλιευτικά δίχτυα, οι δύτες ανέσυραν μεγάλες ποσότητες από σκουπίδια, όπως λάστιχα αυτοκινήτων, πλαστικά απορρίμματα, κουτιά αναψυκτικών και κονσέρβες.
Μια αόρατη, για τους πολλούς, ρύπανση που θέτει σε κίνδυνο την υποθαλάσσια ζωή αλλά και την ευημερία των παράκτιων κοινοτήτων.
Αυτό είναι και το μήνυμα των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, που συνοδεύουν τις δράσεις απορρύπανσης και στοχεύουν στην ευαισθητοποίηση των παιδιών και των νέων.