Τότε, η κυβέρνηση Μπλερ δεν προχώρησε το πλάνο για άμεση επιστροφή προσφύγων σε άλλες χώρες
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΕδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια υπάρχει στις βρετανικές κυβερνήσεις η ιδέα αντιμετώπισης του μεταναστευτικού με αποστολή των αιτούντων άσυλο σε καταυλισμούς στη Βρετανία και μεταφορά τους κατόπν σε τρίτες χώρες, όπως η Ρουάντα.
Η αποστολή αιτούντων άσυλο σε καταυλισμούς στο νησί Mull της Σκωτίας και η μεταφορά τους σε «ασφαλή καταφύγια» σε τρίτες χώρες όπως η Τουρκία, η Νότια Αφρική και η Κένυα, ήταν μεταξύ των «πυρηνικών επιλογών» που εξέτασε η κυβέρνηση του Τόνι Μπλερ, αποκαλύπτουν έγγραφα.
Ο Τόνι Μπλερ εξέφρασε το 2002 την απογοήτευσή του για το γεγονός ότι οι «ολοένα και πιο σκληροί έλεγχοι» στη βόρεια Γαλλία απέτυχαν και απαίτησε «να αναζητήσουμε ακόμη πιο ριζοσπαστικά μέτρα» για την αντιμετώπιση του αυξανόμενου αριθμού αιτήσεων ασύλου, οι οποίες είχαν φτάσει τις 8.800 τον Οκτώβριο του 2002.
Μια έκθεση με τίτλο Asylum: The Nuclear Option, μετά από μια «καταιγίδα ιδεών» από ανώτερους κυβερνητικούς συμβούλους, στάλθηκε από τον επικεφαλής του προσωπικού της Ντάουνινγκ Στριτ, Τζόναθαν Πάουελ, στον Μπλερ τον Ιανουάριο του 2003 και ανέφερε προτάσεις που «θα έστελναν ένα κύμα κλονισμού στο σύστημα».
Μια άλλη πρόταση ήταν η χρήση των Νήσων Φώκλαντ για την επεξεργασία αιτημάτων ασύλου. Το κύριο πρόβλημα με τις απομακρύνσεις. σύμφωνα με το επίσημο έγγραφο, ήταν πως «τα δικαστήρια δεν θα μας αφήσουν να τους επιστρέψουμε σε χώρες όπου μπορεί να κινδυνεύουν (π.χ. Αλγερία) και υπάρχουν ορισμένες χώρες όπου δεν υπάρχουν φυσικοί δεσμοί για να τους πάρουμε πίσω (Ιράκ ή Σομαλία)».
Μια πρόταση ήταν η δημιουργία «περιφερειακών ασφαλών καταφυγίων» που διαχειρίζεται η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες. Τελικά τίποτα από αυτά δεν προχώρησε, μέχρι που ήρθε το 2023 ο Ρίσι Σούνακ για να «τρέξει» το σχέδιο με τη Ρουάντα.