Ένας διαγωνισμός μουσικής διεύθυνσης διοργανώνεται στο Λονδίνο εδώ και πάνω από 20 χρόνια, χάρη σε μια... πριγκίπισσα και σε συνεργασία με μια
Ένας διαγωνισμός μουσικής διεύθυνσης διοργανώνεται στο Λονδίνο εδώ και πάνω από 20 χρόνια, χάρη σε μια… πριγκίπισσα και σε συνεργασία με μια διάσημη ορχήστρα.
Ο λόγος για το «Donatella Flick Conducting Competition».
Το να γίνεις μαέστρος είναι ένα προνόμιο που ελάχιστοι μπορούν να απολαύσουν. Για αυτόν τον λόγο από το 1990 η Ντονατέλα Φλικ δημιούργησε έναν διαγωνισμό σε συνεργασία με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου, όπου βρίσκει δουλειά για 12 μήνες ο εκάστοτε νικητής.
Στον φετινό διαγωνισμό συμμετείχαν πάνω από διακόσια άτομα και τρεις ήταν οι ταλαντούχοι φιναλίστ.
«Είναι πολύ δύσκολο να βρεις γυναίκες διευθύντριες ορχήστρας. Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχει καταντήσει να είναι μια ολοένα και πιο ανδρική υπόθεση… Οι γυναίκες έχουν κάνει τις προσπάθειές τους, αλλά ο δρόμος μπροστά τους είναι μακρύς. Πιστεύω ότι είναι μια δουλειά όπου απαιτείται μεγάλη ψυχική και σωματική δύναμη. Και γερή καρδιά επίσης. Το μυαλό και η ψυχή πρέπει να είναι σε εγρήγορση, αλλά πάνω απ ‘όλα θα πρέπει να έχεις φυσική ενέργεια», εξηγεί η Ντονατέλα Φλικ.
Και όμως! Μια ημέρα μετά από αυτήν την συνέντευξη της Ντονατέλα, στον τελικό, είχαμε μια μεγάλη έκπληξη. Νικήτρια αναδείχθηκε η Ελίμ Τσαν, που έλαβε το βραβείο της από τον πρίγκιπα Κάρολο. Η 28χρονη έχει βρετανική υπηκοότητα. Γεννήθηκε στο Χονγκ Κονγκ αλλά σπούδασε στις ΗΠΑ.
«Είχα το όνειρο να γίνω διευθύντρια ορχήστρας από τότε που ήμουν πολύ μικρή, όταν είδα τον μαέστρο να ανεβαίνει στην σκηνή και να συντονίζει όλα αυτά τα θαύματα… Τότε σκέφτηκα: Θέλω να βρεθώ και εγώ εκεί!
»Καθώς κοιτούσα τους μουσικούς και δημιουργούνταν αυτή η σύνθεση, ήταν κάτι το απίστευτο. Είναι σα να μην είμαι εγώ και όλοι αυτοί εκεί, είναι μόνο η μουσική. Τους κοιτούσα απλώς στα μάτια και τα πάντα συνδέονταν.
»Ως μαέστρος είσαι σαν ένας φακό, σαν ένα γυαλί. Όμως δεν μπορείς να λάμψεις από μόνος σου, χρειάζεται το φως, κάτι που να φωτίζεται μέσα από εσένα. Και αυτό είναι η μουσική που παράγουν τα όργανα και το πάθος! Στη συνέχεια αυτό το φως, η μουσική, πηγαίνει εκεί έξω, στο κοινό, και μετά επιστρέφει πίσω στους μουσικούς και σε εμένα», εξηγεί η Ελίμ Τσαν.
Η Ντονατέλα θεωρείται μια προστάτιδα των τεχνών στον 21ο αιώνα. Παρά την παραμυθένια ζωή της, αυτή η απόγονος μιας ευγενούς οικογένειας της Οσετίας έχει μια παθιασμένη αλλά και ξεκάθαρη άποψη για την σημερινή πραγματικότητα.
Κλείνοντας, τονίζει: «Ο κόσμος μας σήμερα είναι πολύ σκληρός. Κανείς στην πραγματικότητα δεν είναι πρόθυμος να σου προσφέρει ούτε καφέ εκτός αν περιμένει να πάρει κάτι πίσω από εσένα. Έχει αλλάξει τόσο πολύ ο κόσμος τα τελευταία 5-10 χρόνια… Πιστεύω ακράδαντα ότι το να βοηθάς τους συνανθρώπους σου είναι τη σήμερον ημέρα ένα καθήκον εξαιρετικά σημαντικό, αλλά δυστυχώς είναι και κάτι που δεν συμβαίνει συχνά».