Η ιστορία και η εξέλιξη της μπατσάτα

Η ιστορία και η εξέλιξη της μπατσάτα
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

Η μπατσάτα είναι για την Δομινικανή Δημοκρατία ότι είναι η τζαζ για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι πάνω από όλα μουσική, αλλά και χορός, που

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Η μπατσάτα είναι για την Δομινικανή Δημοκρατία ότι είναι η τζαζ για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι πάνω από όλα μουσική, αλλά και χορός, που ξετρελαίνει όχι μόνο τους ντόπιους, αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο. Είναι ένας τρόπος να εκφράσουν οι Δομινικανοί τη χαρά τους, τον πόνο τους, τα βάσανά τους.

«Υπάρχουν πολλοί Δομινικανοί στους οποίους ακόμη και τώρα δεν αρέσει η μπατσάτα, επειδή ήταν παράνομη στο παρελθόν στη Δομινικανή Δημοκρατία. Τη θεωρούσαν έναν χυδαίο, αισθησιακό χορό και οι άνθρωποι της ανώτερης τάξης δεν έπρεπε να την χορεύουν. Ήταν κάτι πολύ ποταπό. Υπάρχει λοιπόν αυτό το κοινωνικό στίγμα όσον αφορά την μπατσάτα. Δεν είναι τόσο δημοφιλής όσο ο εθνικός χορός που είναι το μερένγκε. Αλλά αρέσει πλέον σε περισσότερο κόσμο, χάρις στον Ρομέο Σάντος και τον Χουάν Λουίς Γκέρα, που έχουν διαδώσει την μπατσάτα σε όλο τον κόσμο» αναφέρει ο Ρούντι Ελ Τιγκουέρε, διευθυντής της Ακαδημίας Χορού Island Touch,

Η μπατσάτα έχει εξελιχθεί στο πέρασμα των ετών, αλλά δεν έχει χάσει την αυθεντικότητά της. Αυτό οφείλεται κυρίως στα όργανα που χρησιμοποιεί.

«Ξεκινήσαμε με τρία όργανα, την τάμπολα, την κιθάρα και το γκουόρε, που αντικαταστάθηκε από τις μαράκες. Η εξέλιξη έχει οδηγήσει στη χρήση διαφορετικών οργάνων σήμερα, συνολικά πέντε. Υπάρχει η κιθάρα, η ρυθμική κιθάρα, το ηλεκτρικό μπάσο, το μπόνγκο και η γκουίρα. Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι ότι η μουσική έχει αλλάξει και αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη είναι ότι δίνεται περισσότερη έμφαση στη φωνή και όχι στα όργανα» επισημαίνει ο δάσκαλος χορού μπατσάτα, Σάμι Ελ Μάτζικο.

Μαζί με τη μουσική όμως εξελίχθηκαν και οι στίχοι της μπατσάτα.

«Στο παρελθόν τα τραγούδια μιλούσαν για την πίκρα και την απογοήτευση. Αυτός έμπαινε στο μπαρ και έβρισκε τη γυναίκα του με κάποιον άλλο. Από ξεκινούσαν τα προβλήματα και γι’ αυτά μιλούσε το τραγούδι. Πλέον τα τραγούδια δεν αφηγούνται τέτοιες ιστορίες. Σήμερα όλα τα τραγούδια έχουν να κάνουν με την αγάπη. Όλα είναι πιο ρομαντικά» ομολογεί ο Χοάν Σοριάνο, τραγουδιστής μπατσάτα.

Με αυτόν τον τρόπο, σταδιακά, η μπατσάτα σήμερα έχει γίνει πιο εμπορική. Έχει πλέον διαφορετικές εκδοχές, που ποικίλουν από χώρα σε χώρα.

«Εάν δείτε για παράδειγμα τους Ισπανούς και τους Ιταλούς, θα καταλάβετε ότι είναι πιο αισθησιακοί, ο χορός τους είναι πιο σέξι. Στην Γαλλία, αναμιγνύουμε τα πάντα και όλα στηρίζονται σ’ αυτό που αποκαλούμε fusion ή μοντέρνο χορό, αλλά ο αισθησιασμός παίζει κι εδώ κάποιο ρόλο. Εάν επισκεφτείτε σήμερα την Δομινικανή Δημοκρατία, θα δείτε μια μπατσάτα, που είναι πιο αυθεντική, απλούστερη τεχνικά και έχει να κάνει περισσότερο με το συναίσθημα» αναφέρει ο Ντέιβιντ Ρικέλμε, Διευθυντής της σχολής χορού Scene Attitude.

Παρά τα διαφορετικά στυλ υπάρχει μια κοινή κίνηση στο χορό. Ποια είναι αυτή;

«Το «Tangeo de Cintura», το κούνημα της λεκάνης δηλαδή. Εάν δεν κουνήσεις την λεκάνη σου, αν δεν έχεις καθόλου αισθησιασμό, ότι είδους Μπατσάτα και να κάνεις, δεν χορεύεις μπατσάτα.» εξηγεί ο Πίπο, δάσκαλος χορού.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Τα ανερχόμενα ταλέντα της Vogue Fashion Dubai

39ο Φεστιβάλ Δράμας: Ένας απολογισμός του ελληνικού διαγωνιστικού

Τελλόγλειο: Τα 90 πρόσωπα του Δημήτρη Μεσσίνη