Στην ταινία «Μάτια που καίνε» η δράση εκτυλίσσεται το 1986, όταν μια νεαρή γυναίκα πηγαίνει στο αεροδρόμιο Ρουασί για να παραλάβει ένα στρατιωτικό
Στην ταινία «Μάτια που καίνε» η δράση εκτυλίσσεται το 1986, όταν μια νεαρή γυναίκα πηγαίνει στο αεροδρόμιο Ρουασί για να παραλάβει ένα στρατιωτικό μπαούλο που προορίζεται γι’ αυτήν.
Το μπαούλο περιέχει προσωπικά είδη του Ζαν Περό, ενός φωτογράφου – στρατιώτη που σκοτώθηκε στον πόλεμο της Ινδοκίνας, το 1954. Το ανοίγει παρέα με άλλους άνδρες που είναι συνάδελφοι του Περό: είναι ένας φωτογράφος, ένας εικονολήπτης κι ένας σκηνοθέτης.
Αυτό που μπαίνει υπό αμφισβήτηση είναι ο ρόλος των πολεμικών ανταποκριτών. Είναι μάρτυρες των γεγονότων ή γίνονται και οι ίδιοι πολεμιστές; Η γυναίκα χάνεται μέσα στις αφηγήσεις τους. Προσπαθεί να κατανοήσει τον πόλεμο ως ένα ανδρικό αφήγημα.
Τα «Μάτια που καίνε» είναι μια ταινία που δεν κατατάσσεται, καθώς ισορροπεί ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και την ταινία fiction. Ήταν μια ανάθεση του στρατού και κινηματογραφήθηκε, χωρίς διαλόγους το 1986 από τον Λοράν Ροτ. Το αποκατεστημένο φιλμ παρουσιάστηκε στις Κάννες, στο επίσημο πρόγραμμα Cannes Classics.
Είναι μια υπνωτιστική ταινία που διαδραματίζεται στο αεροδρόμιο Ρουασί και περιλαμβάνει αρχειακό υλικό και εξαιρετικές μαρτυρίες πολεμικών ανταποκριτών, οι οποίοι δεν αποστρέφουν το βλέμμα τους, ακόμη και μπροστά στο θάνατο.