Η ταινία «’48 | Αντίσταση στον μεγάλο εποικισμό» της Ομάδας 218 γυρίστηκε το καλοκαίρι του 2022, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και καταγράφει ιστορίες κατοίκων από 4 περιοχές της Παλαιστίνης, τον καθημερινό τους αγώνα επιβίωσης και αντίστασης.
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Το ντοκιμαντέρ «’48 | Αντίσταση στον μεγάλο εποικισμό» της Ομάδας 218 κέρδισε το βραβείο Ελληνικού Ντοκιμαντέρ στο 11ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου. Η ταινία γυρίστηκε το καλοκαίρι του 2022, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και καταγράφει ιστορίες κατοίκων από 4 περιοχές της Παλαιστίνης, τον καθημερινό τους αγώνα επιβίωσης και αντίστασης. Οι πρωταγωνιστές της ταινίας αφηγούνται τις απαγορεύσεις στις ελεύθερες μετακινήσεις, τις αρπαγές σπιτιών Παλαιστινίων από Εβραίους εποίκους, τους πολύωρους ελέγχους στα check points, τις φυλακίσεις και τις δολοφονίες.
Η κινηματογραφική ομάδα 218 δημιουργήθηκε το 2022 για να γυρίσει το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ_._ Έχει ως βάση της την Αθήνα:
«Η ιδέα γι’ αυτή την ταινία ξεκίνησε στο δεύτερο ταξίδι που κάναμε στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, στα τέλη του 2018. Είχε προηγηθεί άλλο ένα ταξίδι στις αρχές του 2018 και εκεί, γνωρίζοντας πολύ κόσμο, αγωνιστές και αγωνίστριες, ρωτούσαμε τι μπορεί να κάνουμε για να συνεισφέρουμε κι εμείς στον αγώνα για μια ελεύθερη Παλαιστίνη. Όλοι και όλες μας έδιναν πάνω κάτω την ίδια απάντηση: “Βγάλτε εικόνες από το τι συμβαίνει εδώ προς τα έξω. Μιλήστε στον κόσμο γι’ αυτό που είδατε να συμβαίνει. Μιλήστε στις πολιτικές οργανώσεις, στους φίλους και τις οικογένειές σας”. Κάπως έτσι, όταν γυρίσαμε στην Αθήνα, μας ήρθε ιδέα να γυρίσουμε το ντοκιμαντέρ και να φτιάξουμε την ομάδα 218 για να προσπαθήσουμε να δείξουμε σε όσο περισσότερο κόσμο γίνεται, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό τι είναι η Παλαιστίνη, πώς είναι οι Παλαιστίνιοι και οι Παλαιστίνιες, πώς είναι η καθημερινή ζωή τους υπό κατοχή από το κράτος απαρτχάιντ του Ισραήλ» αναφέρει ο δημιουργός της ταινίας Νίκος Λιαπούρης.
«Οι επαφές με τους Παλαιστίνιους, που βλέπετε στο ντοκιμαντέρ, υπήρχαν από τα δύο πρώτα ταξίδια που είχαμε κάνει, μέσα στο 2018. Αξίζει να πούμε ότι οι Παλαιστίνιοι είναι ένας πολύ ανοικτός λαός, πολύ φιλόξενος. Είναι φοβερά περήφανοι για την ιστορία τους, για τον αγώνα τους και αρκετά πρόθυμοι να μας μιλήσουν και να μοιραστούν τις ιστορίες τους. Το δίκτυο επαφών που φτιάξαμε στο πρώτο ταξίδι είχε ήδη διπλασιαστεί στο δεύτερο. Στο τρίτο ταξίδι, έγινε ακόμα μεγαλύτερο, όταν πήγαμε και να γυρίσουμε το ντοκιμαντέρ. Χρειάστηκαν περίπου δύο μήνες προετοιμασίας και πέντε μέρες γυρισμάτων από το πρωί μέχρι το βράδυ» επισημαίνει η δημιουργός της ταινίας Ευγενία Καββαδία.
Η ταινία τεκμηρίωσης εστιάζει στην καθημερινή ζωή των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη και στην καταπίεση που υφίστανται. Οι περιοχές που έγιναν τα γυρίσματα είναι η Χεβρώνα, η Τζενίν, το Νάμπι Σαλέχ και το Σέιχ Τζαράχ:
«Αυτό που θέλαμε να δείξουμε από την αρχή είναι ότι ενώ ξέραμε τα χωριά και τις πόλεις που θα πάμε και τους ανθρώπους που θα συναντήσουμε, δεν ξέραμε ακριβώς τι θέμα θα μας βγει στην πορεία. Αλλά ειδικά με τα δύο πρώτα ταξίδια και τις μέρες που ήμασταν εκεί για τα γυρίσματα, καταλάβαμε ότι θέλαμε να κάνουμε ένα ντοκιμαντέρ που να έχει σχέση με την καθημερινή ζωή των Παλαιστινίων υπό τις συνθήκες κατοχής και απαρτχάιντ, ειδικά στην πόλη της Χεβρώνας.
Αυτό που μας ενδιέφερε πάρα πολύ, είναι να ξαναβάλουμε το κομμάτι της Παλαιστίνης στο κίνημα και στις πολιτικές ομάδες. Θέλαμε επίσης να σπάσουμε το ταμπού της ισλαμοφοβίας που υπάρχει στην Ελλάδα, ειδικά μετά την προπαγάνδα για τους δίδυμους πύργους και το προσφυγικό. Θέλαμε να σπάσουμε το ταμπού, γιατί πολλοί ακόμα στη χώρα μας θεωρούν ότι οι μουσουλμάνοι είναι κάποιοι περίεργοι άνθρωποι. Νομίζω ότι μέσα από ντοκιμαντέρ φαίνεται πεντακάθαρα τι λαός είναι, πόσο ανοικτός και μορφωμένος είναι και πόσο πολύ είναι μπροστά από εμάς σε πάρα πολλές ιδέες» μας εξηγεί ο Νίκος Λιαπούρης.
Η Ευγενία Καββαδία συμπληρώνει: «Η καθημερινή ζωή των Παλαιστινίων είναι μια ζωή υπό κατοχή που με τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί μια φυσιολογική ζωή. Αυτό που μας εντυπωσίασε είναι αυτό που λέμε ο πολύμορφος αγώνας των Παλαιστινίων ενάντια στην κατοχή. Ο πολύμορφος αγώνας των Παλαιστινίων για ελευθερία, γη, αξιοπρέπεια και ζωή. Ως πολύμορφο αγώνα εμείς καταλαβαίνουμε οποιαδήποτε στάση απέναντι στον κατακτητή. Αυτό το βλέπουμε στο ντοκιμαντέρ με πολλούς τρόπους. Το βλέπουμε με τις οικογένειες που δεν αφήνουν τα σπίτια τους, με τα παιδιά που επιμένουν να πηγαίνουν στο σχολείο, παρά τις επιθέσεις. Το βλέπουμε στη δουλειά που κάνουν πολιτιστικοί χώροι όπως το Freedom Theater στην Τζενίν».
Σύμφωνα με το σκεπτικό βράβευσης της Επιτροπής που αποτελούνταν από την Becca Bond (σκηνοθέτιδα, λέκτορα Πανεπιστημίου Bournemouth), τον Robert Rombout (σκηνοθέτη, φωτογράφο, εκπαιδευτικό) και τον Rajesh James (σκηνοθέτη, ερευνητή), «Αυτή η συγκινητική και δυνατή ταινία μας μεταφέρει στα σπίτια, τους δρόμους, τις αγορές και τους πολιτιστικούς χώρους των ανθρώπων που ζουν υπό τη συνεχή πίεση του “μεγάλου εποικισμού”. Υπάρχουν σκηνές και αφηγήσεις τρομερής βίας, κυρίως όμως βλέπουμε μια πιο ήσυχη, πιο ύπουλη μορφή καταστροφής της οικιακής και πολιτιστικής ζωής. Η δύναμη της ταινίας έγκειται στην απεικόνιση των θεμάτων της με την αξιοπρέπεια, την αντοχή και τη δύναμή τους, καθώς και στην ενσυναίσθηση που προκαλεί στο κοινό της».
Πόσο εύκολο ήταν να κάνουν τα γυρίσματα στη Δυτική Όχθη;
«Οι δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε για μένα προσωπικά ήταν το πώς νιώθαμε εμείς ως λευκοί Δυτικοί με όλα τα προνόμια που έχουμε, βλέποντας καθημερινά με τα ίδια μας τα μάτια αυτό που τραβάνε οι Παλαιστίνιοι και οι Παλαιστίνιες. Νομίζω ότι αυτό ήταν πολύ δύσκολο κι ακόμα δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε πάρα πολύ εύκολα. Ένα άλλο δύσκολο κομμάτι για εμάς ήταν σίγουρα το κομμάτι της καταστολής του κράτους του Ισραήλ. Προσέχαμε να μην πέσουμε σε κάποιο μπλόκο με την κάμερά μας, να τραβήξουμε πλάνα κάπως με μια κρυφή κάμερα, να μη μας δουν, να μην μας πετύχουν πάνω σε κάποια συνέντευξη, γιατί άμα σε πετύχουν, σου κατάσχουν το υλικό, σου παίρνουν τις κάμερες, σε συλλαμβάνουν και σε απελαύνουν τη χώρα» τονίζει ο Νίκος Λιαπούρης.
Οι δύο δημιουργοί έχουν επισκεφθεί αρκετές φορές την Παλαιστίνη από το 2018 έως σήμερα. Η πρόσφατη εκεχειρία στη Γάζα, τον Οκτώβριο, αλλάζει τα δεδομένα στην περιοχή;
«Περιμέναμε την πρόσφατη συμφωνία εκεχειρίας με μεγάλη αγωνία αλλά και με μεγάλη επιφύλαξη, για το αν το κράτος του Ισραήλ θα τηρήσει τους όρους. Είναι σύνηθες το Ισραήλ να υπογράφει ψευδείς συνθήκες ειρήνης, τις οποίες δεν τηρεί το ίδιο. Αυτό έχει γίνει και αυτή τη φορά. Το ίδιο συμβαίνει και στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη και στο νότιο Λίβανο, όπου υπάρχουν Παλαιστίνιοι και Παλαιστίνιες. Συνεχίζονται οι σφαγές, συνεχίζονται οι αγριότητες, το κλέψιμο γης, οι επιθέσεις σε Παλαιστίνιους, σε χωράφια, οι επιθέσεις σε ζώα» υπογραμμίζει η Ευγενία Καββαδία.
Οι δύο δημιουργοί συμμετείχαν πρόσφατα στην διεθνή αποστολή Global Sumud Flotilla:
«Ένας από τους λόγους που βρεθήκαμε στην αποστολή Global Sumud Flotilla με σκοπό να σπάσουμε τον παράνομο αποκλεισμό της Γάζας είναι ότι λόγω της καθημερινής επαφής που έχουμε με τους ανθρώπους εκεί, μέσα από τα χρόνια, μέσα από τα ταξίδια μας στην Παλαιστίνη, θεωρούσαμε από την αρχή ότι πρέπει να πάμε, σε αυτήν αποστολή. Αισθανόμασταν, προσωπικά, σαν να το χρωστάμε στους Παλαιστίνιους και τις Παλαιστίνιες. Ήταν σίγουρα μια πολύ δυνατή εμπειρία, από τις πιο δυνατές της ζωής μας. Δεν πέτυχε ακριβώς τον σκοπό της, που ήταν να σπάσει τον αποκλεισμό. Δεν πέτυχε αυτό το κομμάτι.
Πέτυχε όμως να κινητοποιήσει εκατομμύρια κόσμο, να βγει στον δρόμο, να κάνει πιο ορατό το θέμα της γενοκτονίας στη Γάζα από το κράτος του Ισραήλ. Νομίζω ότι ένα μεγάλο κέρδος από αυτό είναι ότι βρέθηκαν 500 περίπου άνθρωποι από 44 διαφορετικές χώρες, από διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετικές θρησκείες, διαφορετικές πολιτικές και κοινωνικές αντιλήψεις, με έναν κοινό σκοπό: μια ελεύθερη Παλαιστίνη από το ποτάμι έως τη θάλασσα. Και νομίζω ότι θα βρεθούμε και στην επόμενη αποστολή» επισημαίνει ο Νίκος Λιαπούρης.
Το ντοκιμαντέρ «’48 | Αντίσταση στον μεγάλο εποικισμό» της Ομάδας 218 έχει ήδη προβληθεί σε αρκετές ελληνικές πόλεις. Πρόσφατα κέρδισε μάλιστα τιμητική διάκριση και ειδική μνεία κοινού στο 17ο Φεστιβάλ Ταινιών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Νάπολης.
Για να μάθετε τις επόμενες προβολές του ντοκιμαντέρ πατήστε εδώ
ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΟΥ 11ΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
Βραβείο Ελληνικού Ντοκιμαντέρ - Μεγάλου Μήκους
Στην ταινία «’48 Αντίσταση στον Μεγάλο Εποικισμό» ('48 | Resisting The Big Settlement) της Ομάδας 218.
Εύφημη μνεία στην ταινία «Δέλτα» (Delta) της Βίβιαν Παπαγεωργίου
Βραβείο Ελληνικού Ντοκιμαντέρ - Μικρού Μήκους
Στην ταινία «Οι Επικηρυγμένοι» (The Outlaws) του Ίωνα Ευθυμίου.
Εύφημες μνείες στα ντοκιμαντέρ «Ανάμεσα σε Σφύρα και Άκμονα (Between a Rock And a Hard Place) του Θάνου Λυμπερόπουλου και «Ανάκλισις» (Anaklisis) του Γιάννη Πόθου.
Βραβείο Ισότητας – Αλεξάνδρα Σκορδάκη
στην «Χαμένη Εποχή» (The Lost Season) του Mehdi Ghanavati
Εύφημες μνείες στις ταινίες: «Πορεία στο Σκοτάδι» (Marching in the Dark) του Kinshuk Surjan, και «Η Ημέρα που η Ισλανδία Παρέλυσε» (The Day Iceland Stood Still) της Pamela Hogan.
Βραβείο Αφιερώματος «Αλληλεγγύη»
Στην ταινία «Ελευθερώστε τον Leonard Peltier» (Free Leonard Peltier) των Jesse Short Bull και David France.
Εύφημες μνείες, στις ταινίες «Η Ημέρα που η Ισλανδία Παρέλυσε» (The Day Iceland Stood Still) της Pamela Hogan, και «Θέλησις» (Thelisis) των Πέτρου Σοφικίτη και Θανάση Σπυρόπουλου.
Βραβείο Κοινωνικής Ευαισθησίας
Στην ταινία «Αθωότητα» (Innocence) του Guy Davidi
Βραβείο Περιβάλλοντος
Στο ντοκιμαντέρ «Πρόβατα» (Sheep) του Ruud De Keyser
Εύφημη μνεία στην ταινία Εκτός Στόχου (Off The Mark) της Wera Uschakowa.
Βραβείο Διεθνούς Ντοκιμαντέρ - Μικρού Μήκους
Ένας Ποιητής από τη Γάζα (Free Words: A Poet From Gaza) του Abdullah Harun İlhan.
Βραβεία Κοινού
Βραβείο Κοινού - Ελληνικό Ντοκιμαντέρ - Μεγάλου Μήκους
Εδώ Μιλάνε για Λατρεία του Βύρωνα Κριτζά.
Βραβείο Κοινού - Διεθνές Ντοκιμαντέρ - Μεγάλου Μήκους
Ελευθερώστε τον Leonard Peltier (Free Leonard Peltier) των Jesse Short Bull και David France.
Βραβείο Κοινού - Ελληνικό Ντοκιμαντέρ - Μικρού Μήκους
Να Φοβάσαι τ' Άστρα του Νοτιά (Beware Of The Southern Stars) του Χρήστου Καρτέρη
Βραβείο Κοινού - Διεθνές Ντοκιμαντέρ - Μικρού Μήκους
Ένας Ποιητής από τη Γάζα (Free Words: A Poet From Gaza) του Abdullah Harun İlhan.
