Από Μηχανής Θέατρο: Ο Τσέχωφ ταξιδεύει στην Αμερική του κραχ

Από Μηχανής Θέατρο: Ο Τσέχωφ ταξιδεύει στην Αμερική του κραχ
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

Η Εστέρ Αντρέ Γκονζάλες σκηνοθετεί το θεατρικό έργο «Ο Τσέχωφ βωβός;» του Ηλία Μαρούτση

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Η Όλγα Κνίπερ, χήρα του Άντον Τσέχωφ, μεγάλη σταρ του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας ταξιδεύει στο Χόλιγουντ για να κατακτήσει και τον κόσμο του κινηματογράφου. Βρισκόμαστε στο 1929 όμως και η Αμερική βιώνει το κραχ. Μετά την πρώτη απογοήτευση από την κατάσταση που συναντά, αποφασίζει να βάλει όλα τα λεφτά της για να κάνει η ίδια μια ταινία με τα έργα του Τσέχωφ. Όταν ξεκινούν τα γυρίσματα ανακαλύπτει ότι ο κινηματογράφος είναι βωβός ακόμη και τα λόγια του σπουδαίου συγγραφέα δεν μπορούν να ακουστούν. Δεν το βάζει όμως κάτω...

Αυτή είναι η υπόθεση του πρώτου θεατρικού έργου του Ηλία Μαρούτση «Ο Τσέχωφ βωβός;», το οποίο σκηνοθετεί η Εστέρ Αντρέ Γκονζάλες στο Από Μηχανής Θέατρο, κάθε Σάββατο και Κυριακή. Πρόκειται για μια απολαυστική κωμωδία, η οποία εστιάζει στην ανθρώπινη δημιουργικότητα και εφευρετικότητα σε εποχές κρίσης.

Μυρτώ Αποστολίδου

«Ο Τσέχωφ βωβός;» βλέπει με αισιόδοξη ματιά την κρίση και τον άνθρωπο που συνεχίζει να αγωνίζεται και δεν το βάζει κάτω. Συνδυάζοντας όμορφα το θέατρο με τον βωβό κινηματογράφο, ανοίγει έναν επίκαιρο διάλογο με τον ρώσο συγγραφέα και τα διαχρονικά ζητήματα που θέτει στα αριστουργήματά του.

**Ο συγγραφέας του έργου Ηλίας Μαρούτσης και η σκηνοθέτις Εστέρ Αντρέ Γκονζάλες μας μίλησαν για το θεατρικό τους εγχείρημα, **που ξεκίνησε πριν από λίγες μέρες στο Από Μηχανής Θέατρο.

Μυρτώ Αποστολίδου

-Πώς γεννήθηκε η ιδέα του θεατρικού έργου;

Ηλίας Μαρούτσης: Το έργο γεννήθηκε το 2015. Στην καρδιά της ελληνικής οικονομικής κρίσης. Εν μέσω εκβιασμών από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δημοψηφίσματος και capital controls. Όταν όλα όσα θεωρούσαμε δεδομένα ανατρέπονταν, η καλή μου φίλη και πρωταγωνίστρια στην παράσταση Αιμιλία Βασιλακάκη, μου πρότεινε να γράψω μια κωμωδία για να κάνουμε παράσταση. Έμεινα άφωνος. Τι ματαιότητα; Εσύ να θες να κάνεις τέχνη και όλα γύρω σου να καταρρέουν. Και τελικά αυτός ήταν ο πυρήνας του έργου. Ήταν αδύνατο να μιλήσω για οτιδήποτε άλλο εκτός από τη βαθιά ανάγκη του ανθρώπου να δημιουργεί ιδίως σε συνθήκες κρίσης. Όταν η ύπαρξη μας ξεπέφτει στο επίπεδο της απλής επιβίωσης.

Ανέτρεξα στην μητέρα των κρίσεων, στο οικονομικό κραχ του ’29 στην Αμερική. Υπήρχαν φοβερές ομοιότητες με αυτό που ζούμε σήμερα. Ενώ τα κινηματογραφικά στούντιο του Χόλιγουντ κινδύνευαν με χρεοκοπία, ο κινηματογράφος απογειώθηκε. Οι θεατές άρχιζαν να κατακλύζουν τις κινηματογραφικές αίθουσες και όλο και περισσότερες ταινίες γυρίζονταν χάρη στην αυτοθυσία των συντελεστών. Κάτι αντίστοιχο συνέβη με τη θεατρική παραγωγή στην Ελλάδα. Στην εποχή αυτή και το περιβάλλον αυτό τοποθέτησα τους ήρωες μου. Μια ομάδα ξεπεσμένων καλλιτεχνών που υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση μιας σπουδαίας ηθοποιού της Όλγας Κνίπερ προσπαθούν να γυρίσουν μια ταινία. Και αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στο χρήμα και την τέχνη, την επιβίωση και τη δημιουργία. Για τον λόγο αυτό σκαρφίστηκα ένα φανταστικό ταξίδι της Όλγας, της χήρας του Τσέχωφ, από τη Ρωσία στην Αμερική και από το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας στο Χόλιγουντ.

Ελεάνα Κωνσταντέλλου

-Κυρία Γκονζάλες πώς προσεγγίσατε το κείμενο;

Εστέρ Αντρέ Γκονζάλες: Όταν σκηνοθετώ, αυτό που με ενδιαφέρει είναι να βρω τον τρόπο με τον οποίο θα ενεργοποιήσω την φαντασία και τα αισθήματα του θεατή για να μπορέσει να συμπληρώσει με τον κόσμο του, τον κόσμο που ζωντανεύουμε στη σκηνή. Κάθε θεατής έχει μια τεράστια δημιουργική δύναμη. Αυτή η δύναμη εμφανίζεται όταν κάνουμε καλά τη δουλειά μας. Οι καλλιτέχνες έχουμε μία σημαντική κοινωνική αποστολή. Να αφυπνίσουμε και να εμπλουτίσουμε το διάλογο με τον θεατή και τον κόσμο του. Αυτός ο διάλογος είναι τόσο απαραίτητος όσο το να αναπνέουμε. Σε εποχές κρίσης όπου ο άνθρωπος βρίσκεται αντιμέτωπος με προβλήματα πολύ πιο οξυμένα η δουλειά μας γίνεται πιο επείγουσα. Ο χώρος σκέψης και ελευθερίας που προσφέρει η τέχνη είναι δικαίωμα και ανάγκη. Δεν είναι πολυτέλεια.

Μυρτώ Αποστολίδου

-Τι σας «τράβηξε »στον Τσέχωφ; Θα τον «δούμε» αλλιώς;

**Ηλίας Μαρούτσης: ** Ο Τσέχωφ έχει μιλήσει με μοναδικό τρόπο για την αγωνία του ανθρώπου να αφήσει πίσω του ένα ίχνος όταν πια θα έχει φύγει. Για την αξιοθαύμαστη δυνατότητα του ανθρώπου να δημιουργεί και την επιμονή του να καταστρέφει. Για την αποχαύνωση και την ύπνωσή του μπροστά στην επίπλαστη ευδαιμονία που το χρήμα προσφέρει. Οι ήρωες του χάνονται, βουλιάζουν μαζί με τον κόσμο τους που καταρρέει. Ονειρεύονται παθητικά, ρομαντικά. Εκτοπίζονται χωρίς να αντιδρούν από τον καινούργιο κόσμο του κέρδους και της απληστίας που έρχεται με ορμή και λύσσα. Και παρακολουθούν μελαγχολικά από την αποβάθρα το όνειρό τους να χάνεται, ρωτώντας «θα μας θυμάται κανείς ύστερα από 100 χρόνια;».

Παρόλα αυτά ο ίδιος ο Τσέχωφ χαρακτήριζε τα έργα του κωμωδίες. Και αυτόν το διάλογο προσπάθησα να ανοίξω με αυτόν τον σπουδαίο δημιουργό. Τοποθέτησα τους χαρακτήρες από τα πιο γνωστά έργα του Τσέχωφ στη συνθήκη του βωβού κινηματογράφου ελπίζοντας ότι θα δημιουργηθεί ένα νέο πεδίο πειραματισμού που ενδεχομένως θα επιτρέψει να αναδειχθούν πτυχές τους οι οποίες μέχρι στιγμές έχουν μείνει ανεξερεύνητες.

Μυρτώ Αποστολίδου

- Σε ποια στοιχεία του έργου εστιάσατε;

**Εστέρ Αντρέ Γκονζάλες: **Όταν διάβασα το έργο βρήκα πως είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος για να προσεγγίσουμε έναν σπουδαίο συγγραφέα όπως είναι ο Τσέχωφ και να παίξουμε μαζί του. Ετοιμάσαμε λοιπόν ένα παιχνίδι με υλικά από τον κόσμο του Τσέχωφ, από τον κόσμο του θεάτρου και τον κόσμο του κινηματογράφου. Παντρέψαμε τους κώδικες του βωβού κινηματογράφου με τους θεατρικούς κώδικες. Αυτή η πρωτότυπη συνθήκη του έργου ήταν μια πρόκληση και μια ωραία αφορμή για να παίξουμε με τα όρια του τι είναι πιθανό, τι είναι πειστικό, ποια είναι η ιστορία και ποια η πραγματικότητα.

Στο θέατρο νομίζω πως όλοι οι συγγραφείς παίζονται και στις εικόνες, στις ανάσες, στις ακινησίες και ακόμα περισσότερο σε αυτά που δεν λέγονται, παρά σε αυτά που λέγονται. Το κείμενο είναι ένας από τους τρόπους επικοινωνίας με το κοινό. Όμως δεν είναι ο μόνος. Υπάρχει η γλώσσα των χρωμάτων. Η γλώσσα των σκιών. Των σιωπών, της ενέργειας. Για να παίξεις Τσέχωφ δεν αρκεί μόνο να λες τα λόγια του.

Μυρτώ Αποστολίδου

- Τι θέλατε να αναδείξετε, να τονίσετε μέσα από τη δική σας προσέγγιση;

**Εστέρ Αντρέ Γκονζάλες: **Το βασικό ερώτημα στο έργο είναι γιατί, για ποιο λόγο και τι σημαίνει να κάνεις τέχνη σε μια εποχή όπου όλα καταρρέουν. Από πού παίρνεις δύναμη; Τι σε ενώνει με τους άλλους; Τι σε χωρίζει; Και από την άλλη πλευρά ποιες είναι οι εξαρτήσεις της τέχνης από το συγκεκριμένο: την ύλη, τα χρήματα, την επιβίωση, τον χρόνο που τρέχει; Από πού πρέπει να πάρουμε δύναμη για να συνεχίσουμε;

-Γιατί να έρθουμε να δούμε λοιπόν την παράσταση;

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Εστέρ Αντρέ Γκονζάλες: Γιατί παρ' όλες τις αντιξοότητες που παρουσιάζονται στο έργο, το θέμα του είναι βαθιά αισιόδοξο και αντιστέκεται στο απαισιόδοξο κλίμα που επικρατεί στις μέρες μας. Και γιατί πιστεύω πώς για να αλλάξει ο κόσμος ο καθένας πρέπει να συμμετέχει στην αλλαγή. Γιατί ζητείται από τον θεατή να δημιουργήσει με τη φαντασία του ένα υπέροχο και βαθύ ψέμα που θα φωτίσει κάποιες ξεχασμένες αλήθειες μέσα του. Γιατί ο θεατής είναι συνυπεύθυνος για το τι βλέπει και τι όχι. Γιατί πιστεύω πώς αυτή η σχέση αίθουσας-σκηνής είναι υπέροχη, όταν συμβαίνει. Γιατί μιλάμε για την πιθανότητα να χτίσουμε μία ουτοπία σαν μια πηγή ζωτικής δύναμης απέναντι στον υλισμό και στις κρίσεις του.

Μυρτώ Αποστολίδου

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Κείμενο: Ηλίας Μαρούτσης

Σκηνοθεσία: Esther Andre Gonzalez

Σκηνικά / Κοστούμια: Χρήστος Κωνσταντέλλος

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Φωτισμοί: Άννα Σμπώκου

Πρωτότυπη Μουσική: Κώστας Κακούρης

Βίντεο: Μαρία Αθανασοπούλου

Μακιγιάζ: Κυριακή Μελίδου

Κομμώσεις: Ιουλία Συγριμή

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Γραφιστικά: Θεοδοσία Μαρούτση

Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου

Παραγωγή: Αστική Εταιρεία Μη Κερδοσκοπική, Αντιγόνη

Βοηθός Παραγωγής: Βασίλης Παππάς

Βοηθός Σκηνοθέτη: Δήμητρα Μπαλή

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Παίζουν: Αιμιλία Βασιλακάκη, Μίλτος Σαμαράς, Κώστας Χατζηδημητρίου και ο μουσικός Κώστας Κακούρης.

Μυρτώ Αποστολίδου

INFO

Από Μηχανής Θέατρο

Ακαδήμου 13, Κεραμεικός, τηλ. 210 5232097

Παραστάσεις: από Σάββατο, 03 Φεβρουαρίου 2018 έως Κυριακή, 01 Απριλίου 2018

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Σάββατο στις 21:00 & Κυριακή στις 17:00

Διάρκεια: 75 λεπτά

Εισιτήριο: 12 ευρώ (κανονικό), 8 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων)

Κρατήσεις: viva.gr, 

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Η Έντα Γκάμπλερ ζει και πεθαίνει στο Μπάγκειον, στην Ομόνοια

«Η βοσκοπούλα»: Το τραγικό ειδύλλιο που συντάραξε την Κρήτη

«Ο Αληθινός»: Πέντε τραγούδια για την ενηλικίωση και την απώλεια