Ο διάσημος Γάλλος τενόρος ερμήνευσε γερμανικά, αγγλικά και γαλλικά τραγούδια.
Ο Γάλλος τενόρος Μπενζαμέν Μπερνχάιμ γοήτευσε με το ρεσιτάλ που έδωσε στο πλαίσιο του φεστιβάλ Σάλτσμπουργκ. Ερμήνευσε γερμανικά, αγγλικά και γαλλικά τραγούδια.
Το αγαπημένο του κομμάτι είναι το «Ποίημα για την αγάπη και τη θάλασσα» του Γάλλου συνθέτη Ερνέστ Σοσόν. Ένα ερωτικό τραγούδι που δεν γίνεται να μην σε μαγέψει: «Με αυτό το έργο, ο Σοσόν μας δίνει την ευκαιρία να βιώσουμε τις φάσεις του έρωτα, τα στάδια της ζωής. Την αρχή, τη δημιουργία, την ανακάλυψη και το τέλος. "Η εποχή των πασχαλιών έχει φύγει ανεπιστρεπτί. Ο έρωτά μας έχει σβήσει οριστικά". Αυτός ο στίχος έχει μεγάλη δύναμη.
Ο Ματιέ Πορντό τον συνόδευσε στο πιάνο: «Μπορεί να φαίνεται παλαιομοδίτικο στον σημερινό μας κόσμο, να παίρνεις χρόνο για να σκεφτείς για σένα, τα συναισθήματά σου. Αυτό όμως είναι στο επίκεντρο του ρομαντισμού. Νομίζω όμως ότι αφορά ακόμη και σήμερα τους ανθρώπους». Ο Μπερνχάιμ συμπληρώνει: _«_Ο ρομαντισμός μπορεί να φαίνεται λίγο γλυκερός. Αναφέρεται όμως και σε θέματα που πληγώνουν. Δεν έχει να κάνει μόνο με πράγματα που παρουσιάζονται όμορφα, με υπέροχα μπουκέτα λουλουδιών. Δεν εστιάζουμε σ’ αυτό. Ασχολούμαστε με τον πόνο του ρομαντισμού».
Η μεγάλη πρόκληση για τους καλλιτέχνες είναι να δημιουργήσουν μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα σε ένα ρεσιτάλ. Η μαγεία έχει να κάνει με την σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον λυρικό τραγουδιστή, τον πιανίστα και το κοινό. Ο Πορντό επισημαίνει: «Είναι το πιο δύσκολο πράγμα να σταθείς με αυτόν τον τρόπο μπροστά στο ακροατήριο. Να διηγείσαι ιστορίες, χωρίς να έχεις την προστασία της ορχήστρας, των σκηνικών και των αντικειμένων».
Ο Μπερνχάιμ υπογραμμίζει: _«Είναι πολύ απαιτητικό αυτό που έχει να κάνει ο πιανίστας που με συνοδεύει. Και οι δύο μας εκτιθέμεθα με έναν πραγματικά τρομακτικό τρόπο, αλλά _δεν φοβόμαστε» και συμπληρώνει: _«_Το Σάλτσμπουργκ είναι ένα μέρος που η μουσική έχει πρωταγωνιστικό ρόλο όλο το χρόνο. Είναι ένα μέρος που αισθάνεσαι τις δονήσεις της μελωδίας, όπου κι αν είσαι. Υπάρχει κάτι στο Σάλτσμπουργκ που προσφέρει σε μας τους τραγουδιστές, τους καλλιτέχνες ένας είδος νομιμοποίησης».