Η πολυβραβευμένη ταινία «Η Τζούλι μένει σιωπηλή» του Λεονάρντο Βαν Ντάιλ έχει να κάνει με τη σεξουαλική κακοποίηση στον αθλητικό χώρο.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
«Η Τζούλι μένει σιωπηλή», το πολυβραβευμένο σκηνοθετικό ντεμπούτο του Λεονάρντο Βαν Ντάιλ σκιαγραφεί την τεράστια δυσκολία του να σπάσει τη σιωπή του ένα άτομο που έχει πέσει θύμα κακοποίησης.
Η νεαρή Τζούλι, κορυφαία αθλήτρια σε μια ακαδημία τένις, έχει οργανώσει τη ζωή της σαν καλοκουρδισμένο ρολόι, γύρω από το άθλημα που αγαπά. Όταν ο προπονητής της βρίσκεται κατηγορούμενος υπό έρευνα και τίθεται σε διαθεσιμότητα, με αφορμή την αυτοκτονία μιας αθλήτριας, όλοι οι συναθλητές της ενθαρρύνονται να μιλήσουν. Η Τζούλι ωστόσο αποφασίζει να μείνει σιωπηλή.
Η καθηλωτική, γεμάτη ένταση ταινία έκανε πρεμιέρα στην Εβδομάδα Κριτικής του περσινού Φεστιβάλ των Καννών, όπου κέρδισε δύο βραβεία. Ήταν η επίσημη πρόταση του Βελγίου για το Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας και είναι υποψήφια για το φετινό βραβείο Κοινού Lux του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης κέρδισε τον Αργυρό Αλέξανδρο - Βραβείο Σκηνοθεσίας.
Εκεί είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον σκηνοθέτη και συνσεναριογράφο της ταινίας Λεονάρντο Βαν Ντάιλ και την πρωταγωνίστριά του Τέσα Βαν Ντεν Μπρεκ:
«Προσπάθησα να απομακρυνθώ με έναν τρόπο και να προσεγγίσω την ιστορία όχι ως κάτι τυπικό. Ήθελα να κάνω κάτι επικό. Ήλπιζα ότι θα μπορεί να τη δει κανείς σε 15-20 χρόνια και να θέτει νέα ερωτήματα για νέα θέματα, που ούτε καν γνωρίζω. Νομίζω ότι αυτή είναι μια σπουδαία ιστορία. Υπάρχουν τόσα πολλά θέματα μέσα σε αυτήν, περισσότερα από αυτά που μπορεί να φανταστεί, ο συγγραφέας της. Θυμηθείτε την ιστορία της Αντιγόνης. Είναι το τέλειο παράδειγμα. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα στην εποχή μας να πω αυτή την ιστορία. Δεν είναι μια ταινία για ένα hashtag, αλλά πραγματικά για την ανθρώπινη κατάσταση. Διότι τελικά η σιωπή είναι μέρος της ανθρώπινης κατάστασης. Και είναι κάτι που όλοι μας κουβαλάμε. Είναι κάτι με το οποίο όλοι παλεύουμε. Όλοι έχουμε πράγματα για τα οποία δεν θέλουμε να μιλήσουμε ή δεν ξέρουμε πώς να μιλήσουμε γι' αυτά, ή δεν έχουμε κάποιον να τα συζητήσουμε. Μερικές φορές, ξέρετε, προτιμάμε τη σιωπή. Μερικές φορές δεν τολμάμε να την σπάσουμε. Μερικές φορές, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε.
Ήθελα να καταγράψω όλους αυτούς τους λόγους και να τους βάλω στον χαρακτήρα της Τζούλι, ώστε όλοι να μπορούν να ταυτιστούν μ’ αυτό το 15χρονο κορίτσι, επειδή νιώθω ότι αν αρχίσουμε ίσως να ανιχνεύουμε πιο νωρίς τη σιωπή μέσα μας, μπορούμε επίσης ίσως να αντιδράσουμε πιο συμπονετικά προς κάποιον άλλον. Και αυτός ο στόχος, η δημιουργία δηλαδή ενός ασφαλέστερου κόσμου για την Τζούλι είναι να ακούσουμε τη σιωπή της. Στο τέλος, αυτός ο κόσμος που θα ήταν καλύτερος για την Τζούλι, είναι επίσης ένας κόσμος που θα είναι πιο ασφαλής και ευχάριστος για όλους μας» επισημαίνει ο σκηνοθέτης Λεονάρντο βαν Ντάιλ.
Η Τέσα Βαν Ντεν Μπρεκ είναι αθλήτρια. Στην πρώτη της εμφάνιση μπροστά στον κινηματογραφικό φακό καταθέτει μια συναρπαστική ερμηνεία, στο ρόλο της νεαρής τενίστριας, φωτίζοντας μοναδικά τη γυναικεία, εφηβική ψυχοσύνθεση:
«Νομίζω ότι η Tζούλι είναι κάποια που κουβαλά ένα φορτίο. Κάτι συμβαίνει και το κουβαλάει σε όλη την πορεία της. Στην ταινία, βλέπετε πραγματικά πώς η Τζούλι, ως άτομο, επεξεργάζεται αυτό που συνέβη με τον δικό της τρόπο. Νομίζω ότι απλά δεν είναι έτοιμη να μιλήσει. Και αυτό είναι εντάξει, γιατί ο καθένας έχει το δικό του ρυθμό. Κάποιοι χρειάζονται πολύ περισσότερο χρόνο. Κάποιοι μιλούν αμέσως. Γιατί σωπαίνει; Δεν νομίζω ότι υπάρχει πραγματικά κάποιος λόγος. Απλά δεν είναι έτοιμη. Και αν δεν αισθάνεται άνετα να μιλήσει, δεν χρειάζεται να το κάνει. Και νομίζω ότι είναι σημαντικό όλοι να ακολουθήσουν το ρυθμό της σε αυτή τη διαδικασία.
Θέλω να πω ότι είναι ένα πραγματικά σημαντικό θέμα και είναι καλό που το δείχνουμε στην ταινία, γιατί δεν μιλάμε αρκετά γι’ αυτό. Ξέρουμε ότι συμβαίνει, αλλά δεν ασχολούμαστε με αυτό. Δεν έχω βιώσει ποτέ κάτι που να έχει να σχέση με κακοποίηση ή κάτι τέτοιο. Επίσης, δεν γνωρίζω ιστορίες κακοποίησης, αλλά ξέρω ότι συμβαίνει. Μέσα από την ταινία σκέφτομαι ότι, ναι, πρέπει πραγματικά να κοιτάξω έξω και να δω, αν υπάρχει κάποιος που έχει υποστεί κάτι παρόμοιο. Ελπίζω ότι η ταινία κάνει επίσης κάτι τέτοιο: ότι περισσότεροι άνθρωποι ευαισθητοποιούνται σε σχέση με αντίστοιχες καταστάσεις και λειτουργούν προληπτικά, ώστε να βρουν λύσεις σε τέτοια ζητήματα».
Η ταινία «Η Τζούλι μένει σιωπηλή» του Λεονάρντο Βαν Ντάιλ προβάλλεται στους ελληνικούς κινηματογράφους από την Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
«Η Τζούλι μένει σιωπηλή» Βέλγιο, Σουηδία, 2024
Παραγωγή: Ζιλ Ντε Σχρίβερ, Ζιλ Κουλιέ, Βάουτερ Σαπ, Ροξάν Σαρκόζι
Σκηνοθεσία: Λεονάρντο Βαν Ντάιλ
Σενάριο: Λεονάρντο Βαν Ντάιλ, Ρουθ Μπεκάρτ
Φωτογραφία: Νικόλας Καρακατσάνης
Μοντάζ: Μπερτ Τζέικομπς
Μουσική: Καρολίν Σο
Πρωταγωνιστούν: Τέσα βαν ντεν Μπρουκ, Γκρέις Μπιό, Αλίσα Λορέτ, Ρουθ Μπεκάρτ, Κουέν Ντε Μπάου, Πιερ Ζερβέ, Κλερ Μπονσόν, Λοράν Καρόν
Διάρκεια: 100 λεπτά
Διανομή: One From The Heart
