Η χορογράφος Σοφία Μαυραγάνη και η εικαστικός Τζάνις Ράφα παρουσιάζουν το έργο «Horse me», ενώ η Φωτεινή Σταματελοπούλου το «Near Misses», στο πλαίσιο του φεστιβάλ σύγχρονου χορού στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
5 παραστάσεις χορού και μια ταινία περιλαμβάνει το φετινό πρόγραμμα του Onassis Dance Days, που πραγματοποιείται στην Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, από τις 3-6 Απριλίου. Στη δωδέκατη χρονιά του, το καθιερωμένο φεστιβάλ σύγχρονου χορού παρουσιάζει μέσα σε ένα πυκνό τετραήμερο πέντε παραστάσεις χορού και μια ταινία, έχοντας στο επίκεντρο την εικαστικότητα και, όπως κάθε χρόνο, μια «λοξή» απάντηση στο ερώτημα «τι είναι χορός;».
Σοφία Μαυραγάνη και Τζάνις Ράφα παρουσιάζουν το «Horse me»
Στο πλαίσιο του Onassis Dance Days, η χορογράφος Σοφία Μαυραγάνη και η εικαστικός Τζάνις Ράφα παρουσιάζουν στην Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το «Horse me», μια ποιητική αλληγορία για τα όρια της συμβίωσης της ανθρώπινης και της μη ανθρώπινης φύσης, για τις σχέσεις εξουσίας των σωμάτων, επαναπροσδιορίζοντας τα όρια της απόλαυσης και της υποταγής.
Με αφετηρία το άλογο, ξεδιπλώνεται ένα σύμπαν φαντασιώσεων και κυριαρχίας, όπου στο επίκεντρο βρίσκεται πάντα ο άνθρωπος και το σώμα του, που θέλει να επιβληθεί ή να υποταχθεί.
Συναντήσαμε τις δύο καλλιτέχνιδες, λίγο πριν από την πρόβα τους στην Στέγη:
«Είναι ένα πολυεπίπεδο πρότζεκτ. Στην παράσταση συμμετέχουν τρεις χορεύτριες, μια σοπράνο και μια μουσικός που είναι επί σκηνής και παίζουν ζωντανά. Ουσιαστικά το έργο μιλάει για τις σχέσεις που δημιουργούνται, τις σχέσεις εξουσίας και αγάπης, τις παρεξηγημένες σχέσεις μεταξύ σωμάτων. Δημιουργεί υβριδικές μορφές μεταξύ ανθρώπων και αλόγων και πιο συγκεκριμένα γυναικών και αλόγων, έτσι ώστε να προβληματιστούμε πάνω στη θέση της γυναίκας και στη θέση σωμάτων που δεν είναι πλήρως ενταγμένα στην κοινωνική πραγματικότητα ή έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια καταπίεσης και υποβάθμισης.
Οπότε με σύμβολο το άλογο, το οποίο είναι πάρα πολύ ιδιαίτερο γιατί υπήρξε πολύ αναδεδειγμένο στην ανθρώπινη ιστορία αλλά και καταπιεσμένο, μπαίνουμε μέσα σε αυτόν τον προβληματισμό, μέσα σε αυτό το πρόβλημα, μέσα σε αυτή τη διφορούμενη κατάσταση, για να εμβαθύνουμε και να προσπαθήσουμε μέσα από το καλλιτεχνικό έργο, μέσα από τη χορογραφία, μέσα από την κίνηση, μέσα από τα στοιχεία που χρησιμοποιεί η παράσταση, όχι να ξεμπερδέψουμε το κουβάρι, αλλά να το μπλέξουμε ακόμα περισσότερο για να το κατανοήσουμε» αναφέρει η χορογράφος Σοφία Μαυραγάνη.
Η εικαστικός Τζάνις Ράφα επισημαίνει: «Και για τις δύο μας αυτή η συνεργασία ήταν ένα ρίσκο. Ήταν η πρώτη φορά. Ερχόμαστε από δύο διαφορετικούς κόσμους: Η Σοφία δουλεύει πολύ με το σώμα, το ανθρώπινο σώμα, ενώ εγώ απορρίπτω πολύ συχνά το ανθρώπινο σώμα μέσα στα έργα μου και τον ανθρώπινο λόγο. Οπότε ήταν μια περίεργη συγκυρία το πώς μπορούμε να μιλήσουμε για το άλογο, για ένα σώμα που έχει τελείως διαφορετικό τρόπο έκφρασης και κίνησης μέσα από ανθρώπινα σώματα και λόγο. Θέλαμε να βρούμε μια αφήγηση που μιλάει για το ζώο και μιλάει και για τις μορφές εξουσίας και κυριαρχίας, αλλά χρησιμοποιώντας μόνο το ανθρώπινο στοιχείο».
Παραχώρηση βίντεο από την παράσταση: Γιώργος Κυβερνήτης
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
3-6 Απριλίου | Μικρή Σκηνή
3 & 5 Απριλίου στις 22:00, 4 & 6 Απριλίου στις 18:00
Διάρκεια: 40 λεπτά
Σύλληψη & Συνδημιουργία: Σοφία Μαυραγάνη, Τζάνις Ράφα (Ραφαηλίδου)
Χορογραφία: Σοφία Μαυραγάνη
Art Direction: Τζάνις Ράφα
Πρωτότυπη Μουσική: Θάλεια Ιωαννίδου
Ερμηνεία & Δημιουργία Κινητικού Υλικού: Μαρία Βούρου, Κωνσταντίνα Μπάρκουλη, Παγώνα Μπουλμπασάκου
Υψίφωνος: Λητώ Μεσσήνη
Βοηθός δημιουργών: Γιώργος Κυβερνήτης
Δραματουργία: Ιωάννα Βαλσαμίδου
Κοστούμια: Χρύσανθος Χριστοδούλου
Σκηνικός Χώρος: Τζάνις Ράφα, Φιλάνθη Μπουγάτσου
Φωτισμοί: Θοδωρής Μιχόπουλος
Κατασκευή σκηνικού αντικειμένου: Μάνος Βορδοναράκης
Κατασκευή κοστουμιών: Ειρήνη Ανδρουλιδάκη, Οδυσσέας Σάμπαλης
Βοηθός Παραγωγής: Γιώργος Καλαντζής
Εκτέλεση Παραγωγής: Fingersix/athens
Η παράσταση Horse Me πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού
Ανάθεση & Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
«Near Misses»: Το έργο της Φωτεινής Σταματελοπούλου
Το «Near Misses» είναι η τρίτη χορογραφική δουλειά της Φωτεινής Σταματελοπούλου. Είναι μια σόλο performance που μοιάζει με εικαστική εγκατάσταση. Προέκυψε μέσα από μια προσωπική σωματική δυσκολία της δημιουργού, την οποία ήθελε να εκφράσει στο συγκεκριμένο έργο. Είναι ένα ημερολόγιο προσπάθειας και παρατήρησης του σώματός της, μέσα από την κίνηση.
Η παράσταση διερευνά στρατηγικές αυτοάμυνας και ανθεκτικότητας, χαράσσοντας οριακές γραμμές μεταξύ σιωπής και οργής. Μια σειρά δράσεων ξεδιπλώνονται σταδιακά, αναμειγνύοντας spoken words, προστατευτικά συμβολικά αντικείμενα και έντονες σωματικές συνθήκες. Το σώμα της χορεύτριας γίνεται πεδίο συγκρούσεων, μεταμορφώνεται, αντιστέκεται στην ασθένεια, φορώντας μια πανοπλία ανθεκτικότητας. Μιλήσαμε με τη χορογράφο για αυτό το νέο έργο:
«Μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία, παρατηρώ εν τέλει ότι αντιλαμβάνομαι το σώμα σαν ένα συνεχόμενο πεδίο σύγκρουσης, ουσιαστικά σαν ένα πεδίο μάχης. Παρατηρώ τα σώματα γύρω μου, από πάρα πολύ μικρή ηλικία και με βάση αυτό δημιουργώ. Βλέπω γύρω μου πάρα πολλή οργή και οργή βιώνω κι εγώ μέσα σε αυτή τη συγκεκριμένη συνθήκη. Οπότε στη συγκεκριμένη περφόρμανς βλέπουμε μια συνεχόμενη διαπραγμάτευση ανάμεσα στην οργή και στη σιωπή και το πώς η οργή δε χρειάζεται να συνδέεται με τη βία, αλλά μπορεί να είναι ένα συναίσθημα απίστευτα απελευθερωτικό για το σώμα. Έτσι μπορούμε να πάμε στην αποδοχή της οποιασδήποτε σωματικής και πνευματικής ταυτότητας, έρχεται μέσα από αυτό.
Υπάρχει μια πανοπλία μέσα σε αυτή τη δουλειά, η οποία είναι μια μεταλλική πανοπλία, η οποία γίνεται μουσικό όργανο καθώς προχωράει η διαδικασία. Μετά, υπάρχει ένα άλλο επίπεδο και μετά ένα άλλο και το σώμα παραμένει γυμνό και εκτεθειμένο μπροστά στους θεατές. Οπότε αυτό που ήθελα να παρατηρήσω είναι το πώς υπάρχει το σώμα όσο πιο υπερεκτεθειμένο γίνεται και όλη αυτή η σύγκρουση τόσο ανοιχτά μπροστά στα μάτια του θεατή σε πολύ μεγάλη εγγύτητα. Είναι σαν να βρισκόμαστε κάπως μέσα στο μυαλό του περφόρμερ.
Η συγκεκριμένη περφόρμανς ονομάζεται "Near Misses". Είναι μια φράση που υπάρχει στην αγγλική διάλεκτο κατά κύριο λόγο και δεν μεταφράζεται εύκολα στα ελληνικά. Σχετίζεται με αυτό που ονομάζουμε στα αγγλικά "closed calls". Δηλαδή παραλίγο αστοχία, λίγο πριν να συμβεί κάτι κοντά στο θάνατο πολλές φορές ή κοντά σε μια ατυχία. Για μένα αυτό είναι όλη η συγκεκριμένη performance: το πώς ενώ πάω να βρεθώ πάρα πολύ κοντά σε κάτι το οποίο μπορεί να με βαραίνει πάρα πολύ ή να βρίσκομαι απέναντί του ευθύγραμμα, επιλέγω να πάω παραπέρα από αυτό».
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
3-6 Απριλίου | Στο -1 της Στέγης | 19:00
Διάρκεια: 40 λεπτά
Σύλληψη, Χορογραφία & Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Φωτεινή Σταματελοπούλου
Περφόρμανς: Δέσποινα Σανιδά-Κρεζία
Μουσική Σύνθεση & Σχεδιασμός Ήχου: Πάνος Αλεξιάδης
Μεταλλικά Φορέσιμα & Γλυπτικά Στοιχεία: Δημήτρης Ταμπάκης
Σχεδιασμός Φωτισμών: Νύσος Βασιλόπουλος
Κείμενα: Φωτεινή Σταματελοπούλου
Δραματουργική Υποστήριξη: Έλενα Νοβάκοβιτς
Διεύθυνση Παραγωγής: Άλεξ Παπασημακοπούλου
Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Συμπαραγωγοί: Latitudes Contemporaines, SPRING Performing Arts Festival, MIRfestival
Με την υποστήριξη του European Festivals Fund for Emerging Artists (EFFEA)
Η έρευνα υποστηρίχθηκε από τη χορογραφική πλατφόρμα Grand Luxe Network, καθώς και από τους εξής φορείς: Onassis AiR (Αθήνα), L’Abri (Γενεύη), TROIS C-L (Λουξεμβούργο), Pôle-Sud (Στρασβούργο), Grand Studio (Βρυξέλλες) και Theater Freiburg (Φράιμπουργκ).
Το φεστιβάλ χορού Onassis Dance Days πραγματοποιείται στην Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και διαρκεί από τις 3-6 Απριλίου.