Το 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας ξεκίνησε με τις παραστάσεις του Χρήστου Παπαδόπουλου, του Αντρέα Σαλούστρι και της Μαγκί Μαρέν
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Με το καθηλωτικό «Mellowing» του Χρήστου Παπαδόπουλου ξεκίνησε το 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Ο πολυβραβευμένος Έλληνας χορογράφος παρουσίασε μαζί με την ομάδα Dance on Ensemble, με έδρα το Βερολίνο, μια ωδή στην ωριμότητα του σώματος. Το χορευτικό σύνολο που απαρτίζεται από χορευτές 40-70 ετών, δημιουργούσε διαρκώς επί σκηνής νέους σχηματισμούς που αναδείκνυαν διαφορετικές δυναμικές μεταξύ ομάδας και ατόμου.
Μέσα από μικρές μετατοπίσεις και μια κλιμακωτή εξέλιξη, η παράσταση δημιουργούσε μια υπνωτιστική έλξη που σε παρέσυρε με το ρυθμό και το κινητικό της λεξιλόγιο:
«Το ότι είναι μια ομάδα μεγαλύτερων σε ηλικία ανθρώπων έπαιξε ένα ρόλο στο να πω εγώ το ναι στην πρόταση όταν ήρθε σε μένα, γιατί θεώρησα ότι είναι πολύ ενδιαφέρον να δουλέψω με αυτούς τους ανθρώπους. Αλλά η αλήθεια είναι ότι μπαίνοντας στο στούντιο και δουλεύοντας με αυτούς τους εξαιρετικούς χορευτές, η ηλικία ποτέ δεν υπήρξε ένα θέμα. Μπορώ να καταλάβω ότι η ωριμότητα και η εμπειρία τους που έχουν δουλέψει με τόσες πολλές ομάδες, τους έχει βοηθήσει να μπαίνουν με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα μέσα στο ζητούμενο, αλλά το σωματικό όριο ποτέ δεν υπήρξε πρόβλημα.
Μέσα σε αυτά τα πιο ώριμα σώματα που έχουν εμπειρία, έχουν ιστορία, έχουν μνήμες και έχουν και φθορά, αισθάνθηκα ότι η φαντασία τους και το δυναμικό μέσα τους κινούνταν σε φρενίτιδα. Σκεφτόμουν λοιπόν πώς μπορώ να φτιάξω έναν κόσμο ο οποίος κινείται σε πολύ γρήγορο τέμπο, σε πολύ γρήγορους ρυθμούς, προσπαθώντας να δώσω χώρο σε αυτή τη φαντασία, αλλά αυτό που εν τέλει φτάνει στο σώμα και ο τρόπος που εκφράζεται, είναι μέσα από ένα φίλτρο ωριμότητας και ησυχίας. Οπότε ήθελα να παίξω αυτή την εσωτερική φρενίτιδα με την εξωτερική ωριμότητα. Ήθελα να εστιάσω σ’ αυτή την αντίθεση» αναφέρει ο Χρήστος Παπαδόπουλος.
Το φελιζόλ είναι ο βασικός πρωταγωνιστής στην παράσταση του Andrea Salustri «Materia». Ο Ιταλός καλλιτέχνης εντυπωσίασε με αυτό το ιδιαίτερο θέατρο αντικειμένων που παρουσίασε για δύο βραδιές στην Εναλλακτική Σκηνή του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας. Η πολυστερίνη αποκτά σταδιακά ζωή και ο Σαλούστρι στήνει μια αφηγηματική πλοκή, γεμάτη συναίσθημα, μυστήριο και εσωτερικότητα, που μαγεύει με τη δύναμή της αλλά και με την ικανότητα του performer όχι μόνο να τιθασεύει το υλικό του, αλλά να συνομιλεί ισότιμα μαζί του, παράγοντας απροσδόκητες εικόνες. Αυτή η τελετουργική χορογραφία, που διερευνά τις διαφορετικές ιδιότητες και ρόλους που μπορεί να παίξει ένα υλικό, έχει ταξιδέψει σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις.
«Πιστεύω ότι μπορούμε να βρούμε χορό γύρω μας, και μερικές φορές, αντί να δημιουργούμε χορό, μπορούμε να τον αναζητήσουμε στο περιβάλλον μας. Υπάρχουν πράγματα που κινούνται και χορεύουν γύρω μας όλη την ώρα. Αυτά τα αντικείμενα είναι πάντα παρόντα στο περιβάλλον μας, και το έργο “Materia” είναι μια παράσταση που ξεκίνησε, παρατηρώντας πράγματα που βρίσκονταν κοντά μου, τα οποία ήταν πολύ πιο ζωντανά από ό,τι νόμιζα. Στη συνέχεια προσπάθησα να δώσω χώρο και φωνή σ’ αυτά τα αντικείμενα στην καλλιτεχνική πρακτική μου. Διαπίστωσα ότι κάποια αντικείμενα ήταν πολύ ενδιαφέροντα για να τα ακολουθήσω.
Η φωνή της πολυστερίνης που είναι το υλικό που βρίσκεται στο κέντρο της παράστασης “Materia” ήταν τόσο εύθραυστη, τόσο λεπτή και τόσο ζωντανή ταυτόχρονα, που αποφάσισα ότι έπρεπε να κάνω μια παράσταση γι' αυτή. Δεν προσπάθησα να δαμάσω το υλικό, προσπάθησα πραγματικά να του δώσω όσο περισσότερο χώρο μπορούσα. Ταυτόχρονα όμως χτίσαμε μια σχέση μεταξύ μας. Ήταν τόσο ωραίο να προσπαθήσω να αφήσω τον έλεγχο, να προσπαθήσω να απελευθερώσω την τεχνική, να προσπαθήσω να βρω αντί για άμεσο έλεγχο, ελεγχόμενα περιβάλλοντα στα οποία το υλικό θα μπορούσε να πάρει χώρο και πρωτοβουλίες από μόνο του» επισημαίνει ο Ιταλός περφόρμερ.
Το «May B» της Maguy Marin είναι ένα από τα κορυφαία χορευτικά έργα του 20ου αιώνα. Με αφετηρία το θεατρικό σύμπαν του Σάμιουελ Μπέκετ, η σπουδαία Γαλλίδα χορογράφος δημιούργησε το 1981 ένα αριστούργημα που εστιάζει στις ανθρώπινες σχέσεις, στη σχέση του ανθρώπου με το χρόνο, αλλά και στην ματαιότητα των πάντων.
Συνδυάζοντας μοναδικά το θέατρο με το χορό, η Μαρέν σκιαγραφεί με χιούμορ αλλά και με μελαγχολία ένα συγκλονιστικό τοπίο αθέατων ζωών. Μέσω της κίνησης ή της ακινησίας τους προσπαθούν να δώσουν νόημα στην ύπαρξή τους, αναδεικνύοντας όχι μόνο το παράλογο, αλλά το αδιέξοδο.
Ο Ulises Alvarez είναι από την Χιλή. Είναι μέλος της ομάδας της Maguy Marin από το 1986. Έχει χορέψει πάρα πολλές φορές το συγκεκριμένο έργο. Μια από αυτές το 2011, στην Πειραιώς 260, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Τώρα είναι καλλιτεχνικός συνεργάτης της ομάδας:
«Υπάρχουν διαφορετικές πηγές έμπνευσης. Μια πηγή έμπνευσης είναι το έργο του Σάμιουελ Μπέκετ. Αλλά όπως όλα τα έργα της Μαγκί Μαρέν, είναι επίσης εμπνευσμένη από το πώς ζούμε μαζί, πώς καταφέρνουμε να ζούμε μαζί. Αυτό είναι κάτι παγκόσμιο. Αλλά στο έργο, βλέπουμε χαρακτήρες, αναγνωρίζουμε κάπως τα έργα του Σάμιουελ Μπέκετ.
Η Μαγκί Μαρέν έχει καταφέρει να αγγίξει πράγματα που είναι πολύ βαθιά στο καθένα μας, που έχουν να κάνουν με την ανθρώπινη κατάσταση. Υπάρχει επίσης μια πολύ λεπτή ισορροπία μεταξύ χορού και θεάτρου, μια πολύ λεπτή ισορροπία μεταξύ του θλιβερού και του παράλογου στην κοινή μας ζωή και της χαράς και του αστείου. Είναι όλα εκεί μαζί, όλα αυτά τα στοιχεία, αυτά τα καρυκεύματα, που κάνουν το έργο να είναι ακόμα ζωντανό. Εξακολουθεί να αφορά έντονα, ακόμη και στους νεότερους θεατές. Ακόμα κι αν μερικές φορές δεν το καταλαβαίνουμε αμέσως, αγγίζει κάτι πολύ μυστηριώδες και μέσα μας».
Μια μεγάλη επετειακή έκθεση για τα 30 χρόνια του φεστιβάλ πραγματοποιείται στο φουαγιέ του Μεγάρου Χορού. Σ’ αυτήν πρωταγωνιστούν στιγμές, πρόσωπα, σώματα και κινήσεις που έλαμψαν στην 30χρονη πορεία της σημαντικότερης χορευτικής διοργάνωσης της Ελλάδας.
Ο Γιώργος Μητρόπουλος, απεσταλμένος του Euronews στην Καλαμάτα μεταδίδει: «Το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας μπαίνει πλέον στην τέταρτη δεκαετία της ζωής του. Η Καλαμάτα φιλοξένησε αυτά τα 30 χρόνια εκπληκτικές παραστάσεις από όλο τον κόσμο. Σημαντικές προσωπικότητες του χορού, χορευτές και χορογράφοι ήρθαν εδώ για να παρουσιάσουν τη δουλειά τους. Η επετειακή έκθεση “Καλαμάτα Η πόλη του χορού” φωτίζει αυτή την υπέροχη διαδρομή μέσα από αφίσες, προγράμματα, οπτικοακουστικό υλικό και δείχνει πώς μια περιφερειακή πόλη της Ελλάδας μπορεί να γίνει διεθνές κέντρο Χορού».
Περισσότερες πληροφορίες για το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας