Το ντοκιμαντέρ «Hawar, Our Banished Children» των Pascale Bourgaux και Mamo Shaikhow εστιάζει σε γυναίκες Γιεζίντι, που μετά από το βιασμό τους από τους τζιχαντιστές, αναζητούν τα παιδιά τους, τα οποία απορρίπτει και η δική τους κοινότητα
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Ένα άγνωστο στον περισσότερο κόσμο, αλλά σημαντικό ζήτημα αναδεικνύει το ντοκιμαντέρ «Hawar, Our Banished Children» των Pascale Bourgaux και Mamo Shaikhow. Το 2014, το Ισλαμικό Κράτος πήρε υπό τον έλεγχό ένα μεγάλο μέρος του Βόρειου Ιράκ και της Συρίας. Στην περιοχή ζει η μειονότητα των Γιεζίντι που δεν είναι μουσουλμανική. Οι τζιχαντιστές σκότωσαν πάνω από 5000 άνδρες και απήγαγαν χιλιάδες γυναίκες Γιεζίντι, μετατρέποντάς τες σε σκλάβες του σεξ.
Στην ταινία παρακολουθούμε την ιστορία μίας από αυτές, της Άνα, την οποία έπεισαν να τους μιλήσει και να καταγράψουν την ιστορία της. Μετά την απελευθέρωσή της από τους τζιχαντιστές, η νεαρή γυναίκα αναγκάζεται να εγκαταλείψει το παιδί που απέκτησε ως αποτέλεσμα βιασμού. Όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, θεωρούνται «μπάσταρδα» και απορρίπτονται από την κοινότητα των Γιεζίντι. Τέσσερα χρόνια μετά τον αποχωρισμό, η Άνα διασχίζει κρυφά το Κουρδιστάν για να δει ξανά την κόρη της, Μάρια.
Η Pascale Bourgaux είναι σκηνοθέτις, συγγραφέας και πολεμική ανταποκρίτρια. Έχει καλύψει τους περισσότερους πολέμους και κρίσεις των τελευταίων ετών σε Ιράκ, Ιράν, Συρία, Λίβανο, Αίγυπτο, Λιβύη και Αφγανιστάν. Έχει τιμηθεί με πολλά διεθνή βραβεία για τις ταινίες και τα βιβλία της:
«Μας πήρε οκτώ χρόνια να φτιάξουμε αυτό το ντοκιμαντέρ, επειδή το θέμα αυτό είναι εντελώς ταμπού, ακόμα και σήμερα. Είναι μυστικό, κανείς δεν θέλει να μιλήσει γι' αυτό. Τα παιδιά μεγαλώνουν μόνα τους σε ορφανοτροφεία, χωρίς να ξέρουν ότι οι μητέρες τους κλαίνε για αυτά. Κάναμε αυτή την ταινία γιατί, πρώτα απ' όλα, θέλουμε να δώσουμε φωνή σε αυτές τις γυναίκες που δεν έχουν φωνή, επειδή είναι παγιδευμένες. Είναι παγιδευμένες στην ίδια τους κοινότητα, ή είναι παγιδευμένες με τους τζιχαντιστές.
Πρέπει να καταλάβετε ότι αυτή η γενοκτονία συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. 3.000 γυναίκες αγνοούνται και ζουν σήμερα σε διαφορετικές χώρες νε τους τζιχαντιστές που τις απήγαγαν. Αυτοί οι τζιχαντιστές επέστρεψαν στην πατρίδα τους, στις πόλεις τους και ζουν κανονικά με τις σεξουαλικές σκλάβες τους στην κουζίνα. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, στη Συρία, στο Ιράκ, στην Τουρκία, στη Σαουδική Αραβία, στην Υεμένη.
Τα καλά νέα είναι όμως ότι ορισμένες χώρες αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Η Γερμανία, το Βέλγιο και η Γαλλία θα δικάσουν τζιχαντιστές, τους δικούς τους τζιχαντιστές. Έτσι λοιπόν η Γερμανία θα ασκήσει δίωξη στους Γερμανούς τζιχαντιστές. Η Γαλλία, στους Γάλλους τζιχάντιστές, το Βέλγιο στους Βέλγους τζιχαντιστές για γενοκτονία και για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που είναι βασανιστήρια, απαγωγές, δουλεία, σεξουαλική βία, βιασμοί. Και αυτή είναι η πρώτη φορά που η ευρωπαϊκή κοινότητα, οι ευρωπαϊκές χώρες δικάζουν τους δικούς τους τζιχαντιστές για ό,τι έκαναν σε αυτή τη γυναίκα, σε αυτές τις γυναίκες, σε ολόκληρη την κοινότητα των Γιεζίντι» αναφέρει η σκηνοθέτις Pascale Bourgaux.
Ήδη το Βέλγιο προχώρησε στην καταδίκη ενός Βέλγου τζιχαντιστή, που έκανε αντίστοιχα εγκλήματα, ενώ ανάλογη δίκη θα γίνει σε λίγο καιρό και στη Γαλλία. Οι δύο σκηνοθέτες, που έχουν ως έδρα τους το Παρίσι θέλουν να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο, γιατί είναι ένα ζήτημα που συνεχίζει να απασχολεί όχι μόνο την κοινότητα των Γιεζίντι αλλά και ευρύτερα τη Μέση Ανατολή, καθώς γυναίκες σκλάβες βρίσκονται σε διάφορες χώρες:
«Πάντα μιλάμε για τις ανθρώπινες αξίες στην Ευρώπη. Νομίζω ότι στη Μέση Ανατολή, στο Ιράκ ή στη Συρία, αυτές οι γυναίκες είναι αποκλεισμένες. Αυτή η ταινία δεν είναι εναντίον της κοινότητας των Γεζίντι, είναι υπέρ της κοινότητας των Γεζίντι. Η συγκεκριμένη κοινότητα έχει υποστεί πολλές γενοκτονίες, περισσότερες από 17 γενοκτονίες μέχρι σήμερα. Πρέπει να ασκήσουμε πίεση στην ιρακινή κυβέρνηση και στις κουρδικές αρχές.
Σήμερα στη Συρία, σε πολλές περιοχές της Συρίας, υπάρχουν πολλές γυναίκες και παιδιά Γεζίντι, που εξακολουθούν να βρίσκονται σε αιχμαλωσία. Δεν μπορούν να επιστρέψουν. Και ακόμη και μετά το τέλος του ISIS, υπάρχουν παντού τζιχαντιστές στη Συρία. Με κάποιο τρόπο, βρίσκονται σε διάφορες θέσεις στην κυβέρνηση σήμερα, στον επίσημο στρατό. Αυτοί οι άνθρωποι στη Συρία που προσπαθούν να μας πουν ότι προσπαθούν να δημιουργήσουν μια νέα κυβέρνηση, έχουν σεξουαλικές σκλάβες στις κουζίνες τους. Νομίζω ότι πρέπει να συνεχίσουμε να μιλάμε για αυτό το θέμα σήμερα. Είναι πολύ καλό γιατί αφορά τις ανθρώπινες αξίες» επισημαίνει ο συν-σκηνοθέτης Mamo Shaikhow.
Το ντοκιμαντέρ «Hawar, Our Banished Children» έκανε παγκόσμια πρεμιέρα τον Απρίλιο του 2023, στη Νιόν της Ελβετίας, στο περίφημο φεστιβάλ κινηματογράφου Visions du Réel. Έχει κάνει μια τεράστια φεστιβαλική πορεία σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες τα τελευταία δύο χρόνια, κερδίζοντας εννέα βραβεία.
Η ελληνική πρεμιέρα του έχει στο 10ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ του Καστελορίζου, όπου και τους συναντήσαμε. Τον Οκτώβριο, ητ αινία θα βγει στους κινηματογράφους της Ελβετίας.
