Το ArtCinema Hydra εστιάζει στην τέχνη, τη δημιουργικότητα, τη δικτύωση και τη συνεργασία μεταξύ δημιουργών, χορηγών και υποστηρικτών της τέχνης από όλο τον κόσμο
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΥΔΡΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε το δεύτερο ArtCinema Hydra, που πραγματοποιείται στο πολιτιστικό δραστήριο νησί του Αργοσαρωνικού. Η τριήμερη διοργάνωση πραγματοποιήθηκε φέτος 3-5 Οκτωβρίου και συγκέντρωσε πλήθος κόσμου από την Ελλάδα και το εξωτερικό: σκηνοθέτες, ηθοποιοί, παραγωγοί, καλλιτέχνες, συλλέκτες, φιλότεχνοι και επιχειρηματίες έδωσαν δυναμικό παρών στην Ύδρα, μαζί με τους κατοίκους του νησιού.
Το ArtCinema Hydra εστιάζει στην τέχνη, τη δημιουργικότητα, τη δικτύωση και τη συνεργασία μεταξύ δημιουργών, χορηγών και υποστηρικτών της τέχνης από όλο τον κόσμο. Φέτος φιλοξένησε προβολές ταινιών, performances, συναυλίες, εκθέσεις έργων, ποιητικές αναγνώσεις, εργαστήρια υποκριτικής και σεναρίου, καθώς και επισκέψεις στα ατελιέ καλλιτεχνών που ζουν στο νησί. Μιλήσαμε με τη διευθύντρια και ιδρύτρια της διοργάνωσης Amanda Palmer για τη φυσιογνωμία και την ταυτότητα του ArtCinema Hydra:
«Εγώ δεν το αποκαλώ φεστιβάλ. Το αποκαλώ πολιτιστικό Σαββατοκύριακο, ένα Σαββατοκύριακο με επιμελητικό πρόγραμμα, γιατί βασικά είμαστε ένας οργανισμός που λειτουργεί όλο το χρόνο με αποστολή να βοηθήσουμε στην προστασία του νησιού ως καταφύγιο τέχνης, επειδή έχει εμπνεύσει τόσο κόσμο για πολλές γενιές. Πρόκειται για μια τριήμερη γιορτή και ελπίζω να ακολουθήσουν πολλές άλλες. Ένα από τα πράγματα που έχω κάνει, είναι ότι έχω διοργανώσει μεγάλα φεστιβάλ κινηματογράφου. Ξέρω πώς είναι. Είναι εξαιρετικά σημαντικά, αλλά η Ελλάδα έχει περίπου 2.000 τέτοια φεστιβάλ και δεν χρειάζεται άλλο ένα από μένα.
Η έμπνευσή μου προέρχεται από όλες τις μορφές δημιουργικότητας. Νομίζω ότι το ίδιο ισχύει και για πολλούς άλλους ανθρώπους, οπότε αυτό είναι ίσως η αφετηρία να γίνεται αυτή η δημιουργική γιορτή εδώ στην Ύδρα. Έχουμε όμως και μια αποστολή που βρίσκεται πίσω από όλο σε αυτό, και αυτή είναι πώς θα καλλιεργήσουμε το ταλέντο, πώς θα διατηρήσουμε την Ύδρα ως παγκόσμιο σημείο συνάντησης για καλλιτέχνες και ανθρώπους που θέλουν να υποστηρίξουν τους δημιουργούς και πώς θα διασφαλίσουμε ότι οι κάτοικοι του νησιού θα παραμείνουν σε επαφή με ό,τι συμβαίνει στον δημιουργικό τομέα, ώστε να μπορούν να έχουν δημιουργική ζωή. Η Ελλάδα κάνει απίστευτα συναρπαστικά πράγματα στον δημιουργικό κλάδο».
Ο Αυστραλός μαέστρος και κιθαρίστας, Kyran Daniel έχει ως έδρα του τη Ρώμη. Έδωσε μια συναυλία στο Old Carpet Factory, έναν πανέμορφο χώρο, που έχει πανοραμική θέα σε όλο τον οικισμό. Λειτουργεί πλέον ως στούντιο ηχογραφήσεων. Εκεί παρουσίασε ζωντανά το άλμπουμ του «Like the Night Itself». Ο ίδιος αποκάλυψε ότι αυτή η πρώτη του δισκογραφική δουλειά, είναι το αποτέλεσμα μιας ερωτικής σχέσης που ισορροπούσε μεταξύ πάθους και καταστροφής.
Ένα σημαντικό μέρος των μουσικών συνθέσεων γεννήθηκαν στην Ύδρα, όπου ο μουσικός βρέθηκε πριν από δύο χρόνια. Το έργο του αντλεί στοιχεία από τον τεράστιο πλούτο της κιθαριστικής παράδοσης, ενώ ο ίδιος δεν έκρυψε τη συγκίνησή του, που το μουσικό έργο επέστρεψε στον τόπο δημιουργίας του:
«Στο συγκεκριμένο άλμπουμ, η ιδέα ήταν να απογειώσω ή να αναπτύξω τον κόσμο της κιθάρας στον οποίο πάντα κινούμουν. Υπάρχει ένας συγκεκριμένος κιθαρίστας, ένας εκπληκτικός άνθρωπος που ονομάζεται Tommy Emanuel, ο οποίος ανέπτυξε όσα έμαθε από τους μέντορές του. Στη συνέχεια μου ανέθεσε να το μεταφέρω όλο αυτό σε μια νέα γενιά, αξιοποιώντας έτσι το υπόβαθρό μου ως παραγωγός σε έναν πιο ποπ ρόλο, χρησιμοποίησα αυτή την προσέγγιση στην παραγωγή για να τη συνδυάσω με αυτό το στυλ κιθαριστικής μουσικής, ώστε να δημιουργήσω κάτι που να έχει μια κινηματογραφική αίσθηση.
Από άποψη μουσικού είδους, θα μπορούσατε να κατατάξετε τις συνθέσεις μου στην κατηγορία της νεοκλασικής μουσικής, αλλά στην πραγματικότητα συνδυάζει φλαμένκο και μουσική του κόσμου. Πέρασα μια περίοδο προσπαθώντας να βρω τις αποχρώσεις σε κάθε τοποθεσία όπου γράφτηκαν τα κομμάτια, από την Ελλάδα, την Ύδρα, τη Σαμοθράκη, την ακτογραμμή του Αμάλφι στην Ιταλία, τη Νάπολη, το Cinque Terre, και να βρω τις αποχρώσεις σε αυτά τα μέρη που έκαναν τη μουσική να μοιάζει με τον τόπο. Οπότε το άλμπουμ είναι ένα γεωγραφικό ταξίδι όσο και ένα ρομαντικό ταξίδι».
Η Annu Jadav, ινδικής καταγωγής εικαστικός που ζει στη Νέα Υόρκη, ήρθε ως resident fellow στην Ύδρα. Η έκθεσή της με τίτλο «Interruption – II» φιλοξενήθηκε σε ένα εγκαταλελειμμένο οίκημα της Ύδρας, όπου η καλλιτέχνιδα, δημιούργησε δύο έργα στο πλαίσιο του residency. Τα εξέθεσε μαζί με άλλες δημιουργίες που προέρχονται από προηγούμενες εκθέσεις που έγιναν στο Μεξικό και τη Νέα Υόρκη. Στον ερειπωμένο χώρο δέσποζε μια εντυπωσιακή εγκατάσταση από αλεύρι, που έμοιαζε σαν ένας ζωντανός οργανισμός.
Τα έργα της Annu Yadav αναδεικνύουν την ευθραυστότητα του κόσμου μας, αποτυπώνοντας αυτή τη λεπτή γραμμή μεταξύ επιβίωσης και καταστροφής. Κεντρικό στοιχείο, η διαρκής παρουσία της βίας και του τραύματος στο ανθρώπινο σώμα:
«Το έργο αφορά τον κόσμο στον οποίο ζούμε σήμερα, ο οποίος είναι γεμάτος συγκρούσεις. Και ήταν μια απάντηση, μια ατομική απάντηση σε αυτό. Μπορεί να μην προέρχομαι από μια χώρα που βρίσκεται τώρα σε κατάσταση σύγκρουσης, αλλά είμαι πολίτης του κόσμου και ένιωσα ότι έπρεπε να ανταποκριθώ σε αυτό που συμβαίνει, οπότε το έργο αφορά τον τρόπο με τον οποίο κάθε είδους διαίρεση, ιδεολογική, θρησκευτική, πολιτική, εισέρχεται στο σώμα μας, στη γη μας και στις ιδεολογίες μας.
Ο στόχος μου ήταν να προκαλέσω μια αίσθηση, μια ενστικτώδη αντίδραση στους ανθρώπους, που μας υπενθυμίζει ότι ο κόσμος όπως μας δόθηκε είναι αδιάσπαστος, ενιαίος. Εμείς είμαστε αυτοί που βάζουμε ψεύτικα όρια πάνω του και εμείς προκαλούμε πολέμους, εμείς προκαλούμε λομοκτονία, εμείς προκαλούμε πείνα και βία και τις δικαιολογούμε. Ιεροποιούμε την απώλεια, αγιοποιούμε τη βία. Οπότε ο στόχος μου ήταν απλά να παρουσιάσω στους ανθρώπους τη δική μας συνενοχή στον κόσμο που ζούμε και ότι δεν πρέπει να αποκομμένοι από αυτόν» μας εξήγησε η Annu Jadav.
Κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης, έγινε μια ειδική προβολή της ψηφιοποιημένης ταινίας «Το Παιδί και το Δελφίνι» του Γιάν Νεγκουλέσκο, της πρώτης χολιγουντιανής παραγωγής που γυρίστηκε στο νησί με τη Σοφία Λόρεν στον πρώτο της αγγλόφωνο ρόλο. Η προβολή έγινε στο Μανδράκι, στο γραφικό κολπίσκο, που έγιναν τα γυρίσματα πριν από 69 χρόνια και συγκέντρωσε πλήθος ντόπιων.
Η βραδιά άνοιξε με το ντοκιμαντέρ «Hydra and Sophia: Echoes of a Dolphin», σε σκηνοθεσία του Αντώνη Σωτηρόπουλου, που περιέχει μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα γυρίσματα της θρυλικής ταινίας το 1956 και συνδέθηκαν άρρηκτα με αυτά:
«Βρήκαμε αρκετούς κατοίκους, οι οποίοι πρέπει να ομολογήσω ότι μας αγκάλιασαν. Μας άνοιξαν τα σπίτια τους, τις καρδιές τους. Θυμήθηκαν πράγματα που είχαν ζήσει τότε ως μικρά παιδιά. Άλλοι ήταν καπετάνιοι στη βάρκα που χρησιμοποιήθηκε για την ταινία, άλλοι θυμούνται την Σοφία Λόρεν να πηδάει πάνω σε βαρέλια, στο λιμάνι της Ύδρας. Γενικά έχουμε πολύ γοητευτικές και ταυτόχρονα συγκινητικές ιστορίες.
Η πιο χαρακτηριστική ιστορία είναι του Γιάννη Γαβαλά, ο οποίος ήταν τότε 18 χρονών. Όταν βγήκε η Σοφία Λόρεν στο λιμάνι και την είδαν, ζήτησε να βγάλει μια φωτογραφία μαζί της. Τότε κάποιος φίλος του έβγαλε τη φωτογραφία, αλλά δυστυχώς η φωτογραφία κάηκε, δεν βγήκε ποτέ και του έχει μείνει από τότε παράπονο. Γιατί να μη βγει αυτή η φωτογραφία; Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η ιστορία» επισημαίνει ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ Αντώνης Σωτηρόπουλος.
Το 2026 συμπληρώνονται 70 χρόνια από την ταινία και το ντοκιμαντέρ θα εμπλουτιστεί με παραπάνω υλικό. Μετά την προβολή του, ακολούθησε συναυλία με Υδραίους μουσικούς και στη συνέχεια προβλήθηκε «Το Παιδί και το Δελφίνι».
