Τα αγόρια μπορεί να επηρεάζονται από τα καυσαέρια που σχετίζονται με την οδική κυκλοφορία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, καθώς ο εγκέφαλός τους ωριμάζει πιο αργά, λένε οι Ισπανοί ερευνητές
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ ατμοσφαιρική ρύπανση αποδυναμώνει την προσοχή των παιδιών, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Η έκθεση σε διοξείδιο του αζώτου (NO2) - ένας ρύπος που εκλύεται σε μεγάλο βαθμό από την κυκλοφορία των οχημάτων - συνδέεται με μικρότερη διάρκεια προσοχής σε παιδιά ηλικίας τεσσάρων έως οκτώ ετών.
Αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο στα αγόρια, σύμφωνα με τους ερευνητές του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Υγείας της Βαρκελώνης (ISGlobal).
Η μελέτη τους, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Environment International, προστίθεται σε ένα αυξανόμενο σύνολο στοιχείων σχετικά με τις αρνητικές επιπτώσεις της ατμοσφαιρικής ρύπανσης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της παιδικής ηλικίας στην ανάπτυξη του εγκεφάλου.
Πότε τα παιδιά επηρεάζονται περισσότερο από την ατμοσφαιρική ρύπανση;
Χρησιμοποιώντας δεδομένα από περισσότερες από 1.700 γυναίκες και τα παιδιά τους σε τέσσερις ισπανικές περιοχές, οι ερευνητές υπολόγισαν την ημερήσια έκθεση σε διοξείδιο του αζώτου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και των πρώτων έξι ετών της παιδικής ηλικίας, λαμβάνοντας υπόψη τη διεύθυνση κατοικίας κάθε οικογένειας.
Παράλληλα, αξιολόγησαν τη λειτουργία της προσοχής (την ικανότητα να επιλέγει κανείς τι θα προσέξει και τι θα αγνοήσει) στα 4-6 έτη και στα 6-8 έτη. Καθώς και τη μνήμη εργασίας (την ικανότητα προσωρινής συγκράτησης πληροφοριών) στα 6-8 έτη, χρησιμοποιώντας τεστ σε υπολογιστή.
Τα ευρήματα δείχνουν ότι τα παιδιά που εκτίθενται σε υψηλότερα επίπεδα διοξειδίου του αζώτου είναι πιο πιθανό να έχουν φτωχότερη λειτουργία προσοχής σε ηλικία 4-6 ετών. Είναι πιο ευαίσθητα σε αυτόν τον ρύπο στην ηλικία των 2 ετών.
Η σχέση μεταξύ ατμοσφαιρικής ρύπανσης και διάρκειας προσοχής συνεχίστηκε για τα αγόρια ηλικίας 6-8 ετών.
Γιατί τα αγόρια επηρεάζονται περισσότερο από την ατμοσφαιρική ρύπανση
Η λειτουργία της προσοχής είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη των εκτελεστικών λειτουργιών του εγκεφάλου μας, οι οποίες ελέγχουν τις ενέργειες, τις σκέψεις και τα συναισθήματα για την επίτευξη ενός στόχου ή σκοπού.
"Ο προμετωπιαίος φλοιός, ένα τμήμα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για τις εκτελεστικές λειτουργίες, αναπτύσσεται αργά και εξακολουθεί να ωριμάζει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της παιδικής ηλικίας", λέει η Anne-Claire Binter, τελευταία συγγραφέας της μελέτης και μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο ISGlobal.
Αυτό τον καθιστά ευάλωτο στην έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση, η οποία έχει συνδεθεί σε μελέτες σε ζώα με φλεγμονή, οξειδωτικό στρες και μειωμένο ενεργειακό μεταβολισμό στον εγκέφαλο.
"Στα αγόρια, η συσχέτιση μεταξύ της έκθεσης σε ΝΟ2 και της λειτουργίας της προσοχής μπορεί να διαρκέσει περισσότερο επειδή ο εγκέφαλός τους ωριμάζει πιο αργά, γεγονός που θα μπορούσε να τα καταστήσει πιο ευάλωτα", εξηγεί ο Binter.
Είναι ενδιαφέρον ότι σε προηγούμενη μελέτη των ερευνητών του ISGlobal διαπιστώθηκε ότι τα κορίτσια είναι αυτά που επηρεάζονται πιο αρνητικά από την προγεννητική έκθεση στον ρύπο.
Χρειάζονται προληπτικά μέτρα, λένε οι ερευνητές της ρύπανσης
"Η μελέτη αυτή υποδηλώνει ότι η πρώιμη παιδική ηλικία, έως την ηλικία των 2 ετών, φαίνεται να είναι μια σχετική περίοδος για την εφαρμογή προληπτικών μέτρων", λέει ο Binter.
"Ακόμη και μια μικρή επίδραση σε ατομικό επίπεδο από σχετικά χαμηλά επίπεδα έκθεσης, όπως σε αυτή τη μελέτη, μπορεί να έχει μεγάλες συνέπειες σε επίπεδο πληθυσμού. Επομένως, η έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση που σχετίζεται με την κυκλοφορία αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την υγεία των μελλοντικών γενεών".
Το γεγονός αυτό έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των λόγων για την απαλλαγή των συστημάτων μεταφορών μας από τον άνθρακα.
Περισσότερα από 1.200 παιδιά και έφηβοι σκοτώνονται από την ατμοσφαιρική ρύπανση στην Ευρώπη κάθε χρόνο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος (ΕΟΠ).
Αν και ο αριθμός αυτός είναι χαμηλός σε σύγκριση με τους συνολικούς θανάτους από την ατμοσφαιρική ρύπανση - οι ειδικοί εκτιμούν ότι θα είναι 311.000 το 2020 - ο αντίκτυπος του θανάτου ή της χρόνιας ασθένειας στην πρώιμη ζωή θεωρείται μεγαλύτερος.