Σε ζωικά μοντέλα, μια εφάπαξ δόση LiPyDau κατέστειλε σχεδόν πλήρως την ανάπτυξη του όγκου σε ένα μοντέλο μελανώματος
Ένας νέος πειραματικός χημειοθεραπευτικός παράγοντας, γνωστός ως LiPyDau, έχει επιδείξει εξαιρετική αποτελεσματικότητα έναντι πολλαπλών τύπων όγκων σε προκλινικές μελέτες, συμπεριλαμβανομένων όγκων ανθεκτικών στις συνήθεις θεραπείες, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Molecular Cancer.
Το φάρμακο βασίζεται σε ένα νέο λιποσωμικό σκεύασμα ενός τροποποιημένου παραγώγου της δαουνορουβικίνης, ενός μέλους της οικογένειας των ανθρακυκλινών που χρησιμοποιείται εδώ και δεκαετίες ως βασικός πυλώνας στη θεραπεία του καρκίνου. Η μελέτη αποτελεί συνεργασία μεταξύ ερευνητών του Ιατρικού Πανεπιστημίου της Βιέννης, του Κέντρου Ερευνών Φυσικών Επιστημών της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών (HUN-REN) και του Πανεπιστημίου Eötvös Loránd της Βουδαπέστης, με επικεφαλής τον Gergely Sakács από το Κέντρο Ερευνών για τον Καρκίνο του Ιατρικού Πανεπιστημίου της Βιέννης.
Η ομάδα είχε αναπτύξει ένα νέο παράγωγο της δαουνορουβικίνης, την 2-πυρρολινο-δαουνορουβικίνη, η οποία είναι εξαιρετικά αποτελεσματική αλλά στην ελεύθερη μορφή της είναι πολύ τοξική για κλινική χρήση. Για να ξεπεράσουν αυτό το εμπόδιο, οι ερευνητές το ενθυλάκωσαν σε λιποσώματα νανοκλίμακας, δημιουργώντας το νέο σκεύασμα LiPyDau, το οποίο έχει σχεδιαστεί για να παρέχει το φάρμακο απευθείας στα καρκινικά κύτταρα, ελαχιστοποιώντας παράλληλα τις βλάβες στους υγιείς ιστούς.
Σε ζωικά μοντέλα, μια εφάπαξ δόση LiPyDau κατέστειλε σχεδόν πλήρως την ανάπτυξη του όγκου σε ένα μοντέλο μελανώματος. Στον καρκίνο του πνεύμονα, η θεραπεία αποδείχθηκε αποτελεσματική σε δύο μοντέλα: Το ένα βασίστηκε σε όγκο από κύτταρα ποντικού (ένα τυπικό μοντέλο ποντικού) και το άλλο με τη χρήση ανθρώπινων καρκινικών κυττάρων που δεν ανταποκρίνονται στις συνήθεις θεραπείες. Σε μοντέλα επιθετικού καρκίνου του μαστού, η θεραπεία πέτυχε σχεδόν ολική υποχώρηση του όγκου, ακόμη και πλήρη και μόνιμη εξάλειψη των όγκων σε δύσκολα θεραπεύσιμες γενετικές μορφές.
Το LiPyDau έδειξε επίσης σημαντική δραστικότητα έναντι πολλαπλών ανθεκτικών στα φάρμακα καρκινικών κυττάρων, χάρη σε έναν μοναδικό μηχανισμό δράσης που δημιουργεί μη αναστρέψιμους ομοιοπολικούς δεσμούς μεταξύ των δύο αλυσίδων του DNA εντός των καρκινικών κυττάρων, προκαλώντας ανεπανόρθωτη βλάβη και οδηγώντας τελικά στον θάνατό τους.
Οι ανθρακυκλίνες, όπως η δαουνορουβικίνη, συγκαταλέγονται μεταξύ των πιο ευρέως χρησιμοποιούμενων χημικών παραγόντων παγκοσμίως για τη θεραπεία του καρκίνου και περιλαμβάνονται στον κατάλογο των βασικών φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Ωστόσο, η κλινική αποτελεσματικότητά τους συχνά περιορίζεται από την υψηλή τοξικότητά τους - ιδίως στην καρδιά - και την ανάπτυξη ανθεκτικότητας στα καρκινικά κύτταρα. Τα λιποσωμικά σκευάσματα, τα οποία βασίζονται στην ενθυλάκωση του δραστικού συστατικού εντός λιπιδικών νανοκυψελίδων, αποτελούν μια στρατηγική για την άμβλυνση αυτών των περιορισμών.
Σχολιάζοντας τα ευρήματα, ο Gergely Sakach δήλωσε: "Οι μελέτες μας σε μοντέλα ποντικών έδειξαν ότι ο εγκλεισμός της 2-πυρρολινο-δανορουβικίνης σε λιποσώματα επιτρέπει τη χρήση ενός εξαιρετικά ισχυρού νέου φαρμάκου που ήταν πολύ τοξικό για άμεση χρήση. Το επόμενο σημαντικό βήμα είναι η διεξαγωγή περαιτέρω μελετών για να διαπιστωθεί κατά πόσον αυτά τα πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα μπορούν να μετατραπούν σε κλινικές εφαρμογές".