NewsletterΕνημερωτικό δελτίοEventsEvents
Loader

Find Us

FlipboardInstagramLinkedin
Apple storeGoogle Play store
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

«Στο Άουσβιτς δεν πρόλαβα να φιλήσω τη μαμά μου»

«Στο Άουσβιτς δεν πρόλαβα να φιλήσω τη μαμά μου»
Πνευματικά Δικαιώματα Euronews
Πνευματικά Δικαιώματα Euronews
Από Μαρία Ψαρά
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Ένας επιζήσας του Άουσβιτς θυμάται την ιστορία του στο στρατόπεδο εξόντωσης. Μια ιστορία πόνου και έρωτα, 75 χρόνια μετά.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Άουσβιτς. Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι πέθαναν σε αυτό το ναζιστικό στρατόπεδο εξόντωσης. 75 χρόνια έχουν περάσει και με την ευκαιρία της επετείου από την απελευθέρωση, οι επιζώντες συνεχίζουν να καταθέτουν. Ο Βέλγος Πολ Σομπόλ έχασε τους γονείς του και τον αδερφό του από τους ναζί. Λέει ότι δεν αισθάνεται τίποτα. Στην πραγματικότητα βιώνει τη φρίκη αυτής της τραγωδίας μέσα από τα μάτια των άλλων.

«Σκέφτομαι ιδιαίτερα εκείνους που έχουν εξαφανιστεί από την οικογένειά μου, γιατί ξέρετε ότι δεν πρόλαβα καν να φιλήσω τη μαμά μου» είπε μιλώντας στον Γκρεγκουάρ Λορί του Euronews.

Κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1944 οι Ναζί διέταξαν την εκκένωση των στρατοπέδων. Οι Εβραίοι κρατούμενοι έπρεπε να εγκαταλείψουν το Άουσβιτς για να φτάσουν στη Γερμανία με τα πόδια. Οι ιστορικοί μιλούν για πορείες θανάτου επειδή οι αξιωματικοί διατάχτηκαν να σκοτώσουν εκείνους που δεν μπορούσαν πλέον να προχωρήσουν. Αλλά η δοκιμασία συνεχίστηκε για τον Πολ Σομπόλ που βρέθηκε ξανά σε ένα τρένο.

«Ήμασταν 100-110 σε κάθε βαγόνι, ήμασταν όρθιοι, σφιχτά ο ένας με τον άλλον. Δεν ήξερα πόσο θα μέναμε εκεί. Παραμείναμε σε αυτά τα βαγόνια για 6 ημέρες. Όταν το τρένο σταμάτησε οριστικά άνοιξαν τις πόρτες και από το βαγόνι μου βγήκαν 20 ή 25 επιζώντες», θυμάται.

Ο Πολ Σομπόλ κατάφερε να επιβιώσει χάρη σε ένα αντικείμενο. Συνελήφθη τον Ιούνιο του 1944 στις Βρυξέλλες και η φίλη του κατάφερε να του δώσει ένα πακετάκι με φαγητό και μια φωτογραφία στο κάτω μέρος του κουτιού. Ήξερε πώς να το κρύψει και να διατηρήσει μόνιμα την εικόνα της γυναίκας που αργότερα θα γινόταν σύζυγός του.

«Το δίπλωσα στα 8 και το κράτησα στη δεξιά γροθιά μου επειδή έπρεπε να μείνω χωρίς ρούχα. Έπρεπε να ξεγυμνωθούμε μπροστά τους, να αφήσουμε όλα τα πολιτικά ρούχα μας και στη συνέχεια να μπούμε στο κτίριο όπου θα μας καταδίκαζαν», περιγράφει.

Ο Paul Sobol θέλει να μοιραστεί τις εμπειρίες του. Πηγαίνει σε μαθητές γυμνασίου, σχολείων γενικότερα, τον καλούν μεγαλύτεροι πιο επίσημοι θεσμοί. Την ημέρα του εορτασμού, θα είναι στη Γενεύη, στα Ηνωμένα Έθνη, προτού συνεχίσει το ταξίδι του στη Γερμανία.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

75 χρόνια από την απελευθέρωση του Άουσβιτς

«Το Άουσβιτς δεν με άφησε ποτέ»

Συγκίνηση Καρόλου για τη γιαγιά Αλίκη που διέσωσε Εβραίους στην κατοχική Αθήνα