Περίπου το 53% των περιβαλλοντικών ισχυρισμών που διατυπώνονται από εταιρείες εκτιμάται ότι παρέχουν «ασαφείς, παραπλανητικές ή αβάσιμες» πληροφορίες.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΦυσικής προέλευσης. Φιλικό προς τη γη. 100% βιολογικό.
Αυτές είναι μερικές από τις εντυπωσιακές ετικέτες που πολλές εταιρείες σφραγίζουν στα προϊόντα τους για να τραβήξουν την προσοχή των καταναλωτών.
Είναι όμως αξιόπιστες αυτές οι ετικέτες;
Περίπου το 53% των περιβαλλοντικών ισχυρισμών που διατυπώνονται από εταιρείες εκτιμάται ότι παρέχουν «ασαφείς, παραπλανητικές ή αβάσιμες» πληροφορίες.
Αυτό σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία την Τετάρτη παρουσίασε νέους κανόνες για την πάταξη του φαινομένου που είναι γνωστό ως greenwashing, «πράσινο ξέπλυμα» στα ελληνικά.
Η νέα οδηγία υποχρεώνει τις εταιρείες να υποστηρίζουν τους περιβαλλοντικούς ισχυρισμούς τους με αξιόπιστα επιστημονικά στοιχεία, προκειμένου να προστατεύουν τους καταναλωτές από το παραπλανητικό μάρκετινγκ.
Η επαλήθευση πρέπει να είναι ανεξάρτητη και να πραγματοποιείται πριν από τη διάθεση του προϊόντος στην αγορά.
Αυτές οι πληροφορίες θα πρέπει στη συνέχεια να είναι εύκολη η πρόσβαση. Για παράδειγμα, μέσω ενός κωδικού QR ή ενός συνδέσμου ιστότοπου.
«Θέλουμε, πρώτα απ' όλα, οι καταναλωτές να λαμβάνουν αξιόπιστες πληροφορίες, οι οποίες είναι συνεπείς και επαληθεύσιμες. Θέλουμε περιβαλλοντικές ετικέτες πιο διαφανείς και, φυσικά, πιο κατανοητές», δήλωσε ο Επίτροπος Περιβάλλοντος Βιρτζίνιους Σινκεβίτσιους.
Η οδηγία δεν θα δημιουργήσει μια ενιαία πράσινη ετικέτα για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αντίθετα, θα εναρμονίσει τις απαιτήσεις που ισχύουν για τα 230 περιβαλλοντικά σήματα που κυκλοφορούν σήμερα στην αγορά.
Εάν μια εταιρεία δεν συμμορφωθεί με τους κανόνες και συνεχίσει να χρησιμοποιεί ετικέτες greenwashing, θα αντιμετωπίσει κυρώσεις όπως χρηματικά πρόστιμα, κατάσχεση εσόδων και αποκλεισμό από τις δημόσιες συμβάσεις.
Το επίσημο οικολογικό σήμα της ΕΕ, που ισχύει από το 1992, θα εξαιρεθεί από τους κανόνες επειδή συμμορφώνεται ήδη με τα κριτήρια επαλήθευσης.
Η νομοθεσία που προτάθηκε την Τετάρτη θα αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ των κρατών μελών και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πριν τεθεί σε ισχύ.