Επτά νέους αγίους ανακήρυξε ο Πάπας Λέων! Δείτε ποιοι είναι

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Περισσότεροι από 70.000 άνθρωποι συμμετείχαν την Κυριακή στη λειτουργία στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό για την αγιοποίηση επτά ευλογημένων.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου, ο Πάπας Λέων ΙΔ' είχε ήδη αγιοποιήσει άλλους δύο αγίους: τον Κάρλο Ακούντις, που πέθανε σε ηλικία 15 ετών και αποκαλείται ο πρώτος άγιος της χιλιετίας, και τον ευεργέτη Πιερ Τζιόρτζιο Φρασάτι.

Στην ομιλία του από το πρόπυλο της Βασιλικής, ο Πάπας Λέων ΙΔ' αναφέρθηκε στους αγίους ως «πιστούς φίλους του Χριστού».

Μερικοί «είναι μάρτυρες για την πίστη τους», όπως ο αρμένιος αρχιεπίσκοπος Ιγνάτιος Τσουκραλάχ Μαλογιάν και ο παπούανος κατηχητής Πέτρος Το Ροτ, ενώ άλλοι «είναι ευαγγελιστές και ιεραπόστολοι», όπως η αδελφή Μαρία Τρονκάτι, ιταλίδα σαλσιάνη που αφιερώθηκε στους λαούς του Ισημερινού.

Άλλες «είναι χαρισματικές ιδρύτριες» όπως η ιταλίδα αδελφη Βιντσέντζα Μαρία Πολόνι, που ίδρυσε το Ινστιτούτο των Αδελφών του Ελέους της Βερόνας, και η βενεζουελανή αδελφή Κάρμεν Ρεντίλες Μαρτίνες, που ίδρυσε την Κοινότητα των Δούλων του Ιησού. Άλλοι «ευεργέτες της ανθρωπότητας» με «καρδιά γεμάτη αφοσίωση», όπως ο ιταλός Μπάρτολο Λόνγκο και ο βενεζουελανός Χοσέ Γκρεγκόριο Ερνάντες Σισνέρος, λαϊκοί που αφιέρωσαν τη ζωή τους στους καταπιεσμένους.

«Με τη χάρη του Θεού κράτησαν αναμμένο το λυχνάρι της πίστης, και έγιναν οι ίδιοι λυχνάρια που διαδίδουν το φως του Χριστού», είπε ο Ποντίφηκας.

Ποιοι είναι οι επτά νέοι άγιοι που ανακήρυξε ο Λέων ΙΔ'

Μπάρτολο Λόνγκο

Ο νομικός από την Απουλία, Μπάρτολο Λόνγκο, πέρασε από τη φάση του πνευματισμού μέχρι τη μεταστροφή του. Ίδρυσε το Ιερό της Παναγίας του Ροδαρίου στην Πομπηία, δημιουργώντας μια «πόλη της φιλανθρωπίας». Εξέφρασε την επιθυμία του να σωθεί διαδίδοντας το Ροδάριο. Για να αγιοποιηθεί, δεν χρειάστηκε δεύτερο θαύμα, λαμβάνοντας μια εξαιρετική έγκριση με παπική απαλλαγή.

Ιγνάτιος Μαλογιάν

Ο αρμένιος καθολικός αρχιεπίσκοπος Ιγνάτιος Μαλογιάν, γεννημένος στη Μαρντίν της Τουρκίας**, ήταν θύμα της γενοκτονίας**. Τον Ιούνιο του 1915 συνελήφθη και βασανίστηκε με την κατηγορία ότι έκρυβε όπλα. Αρνήθηκε την ελευθερία με αντάλλαγμα τη μεταστροφή στο Ισλάμ, δηλώνοντας ότι το «αίμα που χύθηκε για την πίστη» ήταν η πιο γλυκιά επιθυμία της καρδιάς του. Πριν πεθάνει, καθαγίασε ένα κομμάτι ψωμί, διανέμοντάς το ως ευχή.

Πέτρος Το Ροτ

Ο λαϊκός κατηχητής Πέτρος Το Ροτ από την Παπούα Νέα Γουινέα έδειξε βαθιά πίστη και συνέπεια. Όταν το νησί καταλήφθηκε από τους Ιάπωνες, συνέχισε κρυφά να συγκεντρώνει τους πιστούς. Αντιτάχθηκε στη νομιμοποίηση της πολυγαμίας. Συνελήφθη και καταδικάστηκε, και τον Ιούλιο του 1945 εκτελέστηκε με θανατηφόρο ένεση για την πίστη του.

Βιντσέντζα Μαρία Πολόνι

Μετά από χρόνια εθελοντισμού στη Βερόνα, η Βιντσέντζα Μαρία Πολόνι ίδρυσε το 1840 τις Αδελφές του Ελέους με τρεις συντρόφους. Η κοινότητα αφιερώθηκε στη φροντίδα των φτωχών και των ασθενών, που θεωρούνταν «κύριοι» που πρέπει να υπηρετούνται με αγιότητα. Πέθανε στις 11 Νοεμβρίου 1855, αφήνοντας μια κληρονομιά φιλανθρωπίας.

Μαρία Κάρμεν Ρεντίλες Μαρτίνες

Γεννημένη στο Καράκας χωρίς το αριστερό της χέρι, η Μαρία Κάρμεν Ρεντίλες Μαρτίνες βρήκε στην αδυναμία τον δρόμο για την ένωση με τον Χριστό. Εντάχθηκε στην γαλλική κοινότητα των Δούλων του Ιησού του Υπεραγίου Σακραμέντου και αργότερα ίδρυσε στη Βενεζουέλα τις Δούλες του Ιησού. Μετά από ένα σοβαρό ατύχημα, δέχθηκε τον πόνο ως μια «μικρή ακίδα του Σταυρού του Χριστού».

Μαρία Τρονκάτι

Η Σαλσιάνη Μαρία Τρονκάτι (αποκαλούμενη «μαδρεσίτα») ήταν ιεραπόστολος ανάμεσα στους Σούαρ του Αμαζονίου του Ισημερινού. Στα χωριά που πλήττονταν από επιδημίες και εντάσεις, ίδρυσε νοσοκομεία, σχολεία και εκπαιδευτικά προγράμματα, αντλώντας θάρρος από το «βλέμμα στον Εσταυρωμένο». Πέθανε το 1969 σε αεροπορικό δυστύχημα ενώ πήγαινε σε πνευματικές ασκήσεις.

Χοσέ Γκρεγκόριο Ερνάντες Σισνέρος

Ο Χοσέ Γκρεγκόριο Ερνάντες Σισνέρος, επιστήμονας και πανεπιστημιακός καθηγητής, ήταν πολύ αγαπητός στη Βενεζουέλα, ήταν απόστολος της φιλανθρωπίας. Μετά τις σπουδές του στο Παρίσι, εισήγαγε στη χώρα του την πειραματική ιατρική, αλλά προτεραιότητά του ήταν πάντα η φροντίδα των φτωχών. Κατά τη διάρκεια της επιδημίας της ισπανικής γρίπης, προσέφερε τη ζωή του «για την ειρήνη του κόσμου». Ο «γιατρός των φτωχών» πέθανε όταν χτυπήθηκε από αυτοκίνητο.