Η πιο πρόσφατη ανακάλυψη των επιστημόνων με το τηλεσκόπιο webb ανοίγει το δρόμο σε περαιτέρω εξηγήσεις για το διάστημα και το γαλαξία
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Οι παρατηρήσεις από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb έδωσαν στους επιστήμονες μια πληρέστερη κατανόηση σχετικά με τη σύνθεση και την εξέλιξη του φεγγαριού του Πλούτωνα, Χάροντα, του μεγαλύτερου φεγγαριού που περιστρέφεται γύρω από οποιονδήποτε από τους νάνους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος.
Ο Webb ανίχνευσε για πρώτη φορά διοξείδιο του άνθρακα και υπεροξείδιο του υδρογόνου - και τα δύο κατεψυγμένα ως στερεά - στην επιφάνεια του Χάροντα, ενός σφαιρικού σώματος διαμέτρου περίπου 1.200 χμ. Αυτά προστίθενται στον πάγο του νερού, τις ενώσεις που φέρουν αμμωνία και τα οργανικά υλικά που είχαν προηγουμένως τεκμηριωθεί στην επιφάνεια του Χάροντα.
Ο Χάρων, που ανακαλύφθηκε το 1978, έχει τη διάκριση ότι είναι το μεγαλύτερο φεγγάρι του ηλιακού συστήματος σε σχέση με το μέγεθος του πλανήτη που περιφέρεται. Έχει περίπου τη μισή διάμετρο και το ένα όγδοο της μάζας του Πλούτωνα, ενός πλανήτη νάνου που βρίσκεται σε μια παγωμένη περιοχή του εξωτερικού Ηλιακού Συστήματος που ονομάζεται Ζώνη Κάιπερ, πέρα από τον πιο μακρινό πλανήτη Ποσειδώνα.
Η απόσταση μεταξύ Χάροντα και Πλούτωνα είναι περίπου 19.640 χμ, σε σύγκριση με τα 384.400 χμ. που χωρίζουν κατά μέσο όρο τη Γη από το φεγγάρι της.
Το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας του Χάροντα είναι γκρι, με κοκκινοκαφέ περιοχές γύρω από τους πόλους του που αποτελούνται από οργανικά υλικά.
«Η ανίχνευση διοξειδίου του άνθρακα ήταν μια ικανοποιητική επιβεβαίωση των προσδοκιών μας», δήλωσε η Σύλβια Πρωτόπαπα, διευθύντρια του τμήματος διαστημικών μελετών στο Southwest Research Institute στο Boulder του Κολοράντο, συν-ερευνήτρια της αποστολής New Horizons και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Communications.
«Η ανίχνευση υπεροξειδίου του υδρογόνου στον Χάροντα ήταν απροσδόκητη. Ειλικρινά δεν περίμενα να βρω στοιχεία για αυτό στην επιφάνεια», πρόσθεσε η Πρωτόπαπα.
Οι νέες παρατηρήσεις του Χάροντα βοηθούν να πούμε μια ευρύτερη ιστορία για τα ουράνια σώματα που κατοικούν στο ηλιακό μας σύστημα. «Κάθε μικρό σώμα στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα είναι ένα μοναδικό κομμάτι ενός μεγαλύτερου παζλ που οι επιστήμονες προσπαθούν να συνθέσουν», είπε η Πρωτόπαπα.