ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤο ελληνικό σινεμά έλαμψε για άλλη μια φορά στο εξωτερικό. Με τον Αργυρό Λέοντα Καλύτερης Σκηνοθεσίας για τον Αλέξανδρο Αβρανά και το Βραβείο Volpi Ανδρικής Ερμηνείας για τον Θέμη Πάνου έφυγε από τη φετινή Μόστρα το «Miss Violence» του Αλέξανδρου Αβρανά.
Η επιτυχία της ταινίας είναι ακόμη μεγαλύτερη, καθώς είχε να ανταγωνιστεί τα φιλμ των σπουδαίων δημιουργών Στίβεν Φρίαρς, Τέρι Γκίλιαμ, Χαβιέ Ντολάν, Τζέιμς Φράνκο, από τα οποία έκλεψε την παράσταση. O ελληνικός αέρας που φύσηξε στην Ιταλική Μόστρα το Σάββατο το βράδυ φαίνεται ότι είναι ούριος, αφού ο απόηχος της πιο πολυσυζητημένης συμμετοχής όλου του φεστιβάλ δεν έχει ακόμη κοπάσει.
«Αισθάνομαι πολύ χαρούμενος και πολύ περήφανος. Πάρα πολύ. Δεν το περίμενα. Περίμενα ότι η ταινία μπορεί να διεκδικήσει κάποιο βραβείο, γιατί, αν και υπήρχαν και κάποιοι που ήταν αντίθετοι, η ανταπόκριση του κοινού και των κριτικών ήταν πολύ μεγάλη, κάτι που μας έδινε χαρά και κουράγιο», λέει στην εφημερίδα το «Εθνος» ο βραβευμένος σκηνοθέτης Αλέξανδρος Αβρανάς.
«Αλλά από κει και πέρα, αυτό που ακολούθησε δεν το περίμενα. Οταν φώναξαν το όνομα στην αίθουσα αιφνιδιάστηκα. Δεν είχα ιδέα. Μου ήλθε σαν… χειροβομβίδα!».
Στην τρίτη διαδοχική φορά όπου ελληνική ταινία συμμετέχει στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Βενετίας, η διπλή νίκη του «Miss Violence» έρχεται να συνεχίσει την παράδοση των βραβεύσεων που ξεκίνησε πρώτος απ’ όλους ο Θόδωρος Αγγελόπουλος (Χρυσό 1980 για τον Μεγαλέξανδρο, Αργυρός Λέων το 1988 για το Τοπίο στην ομίχλη) και συνέχισαν η Αριάν Λαμπέντ με το Βραβείο Γυναικείου Ρόλου στο «Attenberg» της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη (2010) και οι Γιώργος Λάνθιμος – Ευθύμης Φιλίππου που βραβεύτηκαν για το σενάριο της ταινίας του Λάνθιμου «Αλπεις» (2012).
Πόσο σημαντική είναι αυτή η νίκη για το ελληνικό σινεμά; Πρόκειται για μία «πολύ μεγάλη νίκη. Γιατί οι Ελληνες κινηματογραφιστές προσπαθούν σε πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες. Δίνει ελπίδα σε νέους ανθρώπους να συνεχίσουν να κάνουν τη δουλειά τους, το όνειρό τους».
Η απήχηση της ταινίας υπήρξε μεγάλη, εξαιτίας του… «παγκόσμιου θέματός της» αλλά και της «αλήθειας» της, υποστηρίζει ο Αλ. Αβρανάς.
«Εχει παγκόσμια απήχηση. Αυτό που αφηγείται μπορεί να συμβεί σε όλον τον κόσμο. Αλλά αυτό που ενδιαφέρει πάρα πολύ (και το αποδεικνύει και το Βραβείο των Νέων που κέρδισε) είναι ότι οι νέοι έχουν ανάγκη να τους πει κάποιος περί τίνος πρόκειται. Να τους πει την αλήθεια. Αυτό είναι το πιο σημαντικό σημείο της ταινίας. Χωρίς να θέλει να προκαλέσει, να προσβάλει και να εκβιάζει το συναίσθημα του θεατή, του λέει πράγματα αληθινά».
Υπενθυμίζουμε ότι το «Miss Violence», πριν από τη βράβευσή του, είχε ήδη τιμηθεί με δύο παράλληλα βραβεία. Το ένα ήταν το βραβείο «Arca Cinema Giovani Καλύτερης Ταινίας», το οποίο απονεμήθηκε φέτος για δωδέκατη χρονιά από μια επιτροπή 70 νέων μεταξύ 18 και 26 ετών, από την Ιταλία, τη Γαλλία και την Τυνησία. Το δεύτερο βραβείο ήταν το Fedeora για την Καλύτερη Ευρωπαϊκή Ταινία του φεστιβάλ, που απονέμεται από την Ομοσπονδία Κριτικών Κινηματογράφου της Ευρώπης και της Μεσογείου.
Κάρολος Παπούλιας: Μας έκανε υπερήφανους
Συγχαρητήρια επιστολή στον σκηνοθέτη Αλέξανδρο Αβρανά, η ταινία του οποίου «Miss Violence» κατέκτησε τον Αργυρό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας, απέστειλε ο Κάρολος Παπούλιας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκφράζει την ελπίδα του η διάκριση αυτή «να αποτελέσει αφορμή για να αντιληφθούμε και πάλι όλοι μας, και κυρίως η Πολιτεία, τη βαθιά πολιτική φύση του πολιτισμού και τη μεγάλη συμβολή του στην πορεία του τόπου και του ελληνικού λαού».
«Το άκουσμα των ονομάτων του Αλέξανδρου Αβρανά και του πρωταγωνιστή του Θέμη Πάνου από τα χείλη του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι στην τελετή βράβευσης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας μάς έκανε όλους υπερήφανους. Οχι μόνο γιατί απέσπασαν μερικές από τις σημαντικότερες διακρίσεις στον χώρο του σύγχρονου ευρωπαϊκού σινεμά, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο το κατόρθωσαν: Με αυστηρή κριτική στάση απέναντι σε ό,τι ταλανίζει την ελληνική κοινωνία. Με προσωπική, θαρραλέα, καλλιτεχνική γλώσσα. Με συναδελφική αλληλεγγύη απέναντι στις αντιξοότητες. Με διάθεση συνεργασίας με τους διεθνείς φορείς και επικοινωνίας όχι μόνο με το ελληνικό αλλά και με το διεθνές κοινό», τονίζει με δήλωσή του ο υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Πάνος Παναγιωτόπουλος.
Η ΤΑΙΝΙΑ: Αφετηρία η αληθινή ιστορία μιας 11χρονης από τη Γερμανία
Μια οικογενειακή τραγωδία γίνεται η αφορμή για μια κλειστοφοβική και σκληρή ταινία πάνω στην ενδοοικογενειακή βία. Στο «Miss Violence» (Δεσποινίς Βία), ένα 11χρονο κορίτσι η Αγγελική αυτοκτονεί την ημέρα των γενεθλίων του. Ενα άψυχο παιδικό κορμί κείτεται στο πεζοδρόμιο μέσα σε μια λίμνη αίματος. Η οικογένειά της αντί να θρηνεί προσπαθεί να «ξεχάσει» και να συνεχίσει κανονικά τη ζωή της.
Οταν οι άνθρωποι από τις κοινωνικές υπηρεσίες επισκέπτονται το τακτοποιημένο σπίτι της οικογένειας, αρχίζουν να αποκαλύπτονται φρικτά μυστικά για τη διαβρωμένη οικογένεια στην οποία ο παππούς-τέρας ωθεί τα μέλη της οικογένειας σε παιδοφιλία και αιμομιξία, ενώ ο ίδιος εκδίδει τις δύο κόρες του.
Πίσω, όμως, από τις κλειστές πόρτες αυτού του σπιτιού στην Αθήνα του σήμερα, υπάρχουν μόνο μυστικά, μονάχα ανομολόγητες πράξεις, μονάχα πράγματα που δεν μπορούν να ειπωθούν, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα σπάσουν τον κώδικα σιωπής που έχει συνομολογηθεί ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας από μια ανώτερη δύναμη που ονομάζεται απλά βία. Η κάμερα (μαζί και ο θεατής) παραμένει απλός παρατηρητής στα δρώμενα μιας φαινομενικά «αγίας», στην πραγματικότητα όμως φριχτής, οικογένειας. Μιας οικογένειας που, όπως και η χώρα και η υπόλοιπη Ευρώπη, οδηγείται στη διάλυση.
Η ταινία του Αλέξανδρου Αβρανά έχει αφετηρία ένα αληθινό περιστατικό. Ο σκηνοθέτης είχε ακούσει την ιστορία για ένα 11χρονο κοριτσάκι που αυτοκτόνησε την ημέρα των γενεθλίων του στη Γερμανία. Ξεκίνησε τα γυρίσματα μέσα σε όχι εύκολες συνθήκες, αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες και εισέπραξε αρκετά «όχι» στην προσπάθειά του να γυρίσει το «Miss Violence».
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΔεν το έβαλε κάτω. Tελικά, το φιλμ ολοκληρώθηκε χάριν της εταιρείας παραγωγής «Faliro House Productions» και τον Χρήστο Κωνσταντακόπουλο. Η διάκριση στο φεστιβάλ είναι σίγουρα μια ηχηρή απάντηση και ο Αλ. Αβρανάς θεωρεί πως «το ελληνικό σινεμά μπορεί να ταξιδέψει στο εξωτερικό και είναι από τις λίγες φορές που αποτελεί εμπορεύσιμο προϊόν».
Αλλά εδώ να σημειώσουμε το ουσιώδες: η ταινία δεν είναι εύπεπτη, ούτε ωραιοποιεί. Δεν χαϊδεύει, ούτε εξωραΐζει. Αντίθετα. Βία, εξουσία και κρίση αξιών αποτελούν το τρίπτυχο στο οποίο κινείται. Δίχασε τους κριτικούς, δημιούργησε πεδίο συζητήσεων με αντικρουόμενες απόψεις, γέννησε αντιδράσεις. Λατρεύτηκε αλλά και απορρίφθηκε. Οι περισσότεροι, όμως, υποκλίθηκαν. Απόδειξη και τα βραβεία με τα οποία έφυγε.
Πηγή: Εφημερίδα «Έθνος»