ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΣίλβιο Μπερλουσκόνι, Ρομάνο Πρόντι, Σίλβιο Μπερλουσκόνι ξανά, Μάριο Μόντι, Ενρίκο Λέτα. Τέσσερις διαφορετικοί πρωθυπουργοί και 5 διαφορετικές θητείες τα τελευταία οκτώ χρόνια αποδεικνύουν ότι η πολιτική αστάθεια κρατάει χρόνια στην Ιταλία.
Όταν ο Ενρίκο Λέτα δέχτηκε να σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής ενότητας τον Απρίλιο είχε δύο προτεραιότητες. Πρώτη, η αλλαγή του εκλογικού νόμου, ώστε να εξασφαλίζεται πολιτική σταθερότητα. Δεύτερη, η ενίσχυση της οικονομίας με τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
Το Δημοκρατικό Κόμμα έχει την πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Όμως, η έλλειψη της απόλυτης πλειοψηφίας στη Γερουσία έδεσε τα χέρια του Ενρίκο Λέτα. Για το σχηματισμό κυβέρνησης ήταν απαραίτητη η συνεργασία με την κεντροδεξιά και τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Οι αποφάσεις που λαμβάνονται στον μπερλουσκονικό -Λαό της Ελευθερίας καθορίζονται από τον ίδιο τον Καβαλιέρε. Έχοντας προβλήματα με τη δικαιοσύνη, ο Μπερλουσκόνι, και κατ’ επέκταση το συγκυβερνών κόμμα, αποφασίζει βάσει προσωπικών συμφερόντων, δημιουργώντας έτσι προβλήματα στην κυβέρνηση.
Τον Ιούλιο το ιταλικό δικαστήριο καταδίκασε το Σίλβιο Μπερλουσκόνι σε 4 χρόνια φυλάκιση για φοροδιαφυγή, μειώνοντας στη συνέχεια την ποινή του σε ένα χρόνο. Έκτοτε, ο Καβαλιέρε προσπαθεί επανειλημμένως να πετύχει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
Το περασμένο σαββατοκύριακο και μετά τη συζήτηση για την αύξηση του ΦΠΑ, ο Μπερλουσκόνι ζήτησε από την πολιτική του ομάδα να αποχωρήσει από την κυβέρνηση.
Το μήνυμα από το Κυρηνάλιο Μέγαρο ήταν ξεκάθαρο. Δεν υπάρχει περίπτωση διεξαγωγής πρόωρων εκλογών, χωρίς να προηγηθεί αλλαγή του εκλογικού νόμου. Σύμφωνα με τον Ιταλό πρόεδρο Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, αυτή είναι η ρίζα του κακού για την ιταλική πολιτική.
Αυτή η θέση ίσως να εξηγεί ως έναν βαθμό την αλλαγή στρατηγικής από το Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Την τελευταία στιγμή ανέκρουσε πρύμναν, ζητώντας από τους βουλευτές του να δώσουν τελικά ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Λέτα.