6+2 στιγμές αποθέωσης του Ολυμπιακού πνεύματος στο Ρίο

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Η αθλήτρια της Νέας Ζηλανδίας Νίκι Χάμπλιν επαινέθηκε από τα ΜΜΕ όλου του κόσμου για τον ορισμό του Ολυμπιακού πνεύματος που επέδειξε, όταν σταμάτησε για να βοηθήσει την Αμερικανίδα συναθλήτριά της Άμπεϊ Ντ‘Αγκοστίνο κατά τη διάρκεια του προκριματικού αγώνα των δύο στα 5.000 μέτρα στους Αγώνες του Ρίο.

Η κούρσα βρισκόταν περίπου στην μέση της, όταν η Χάμπλιν έχασε την ισορροπία της και συγκρούστηκε κατά λάθος με την Ντ‘Αγκοστίνο, ρίχοντάς την στο έδαφος. Η Αμερικανίδα σηκώθηκε και βοήθησε την συναθλήτριά της να σηκωθεί και αυτή. Όμως ο τραυματισμός της ήταν σοβαρότερος από ό,τι φάνηκε αρχικά και δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια της.

Τότε η Χάμπλιν, αδιαφορώντας για την δική της κατάταξη, την έπιασε και την βοήθησε να φτάσει ως τον τερματισμό. Καμιά τους δεν προκρίθηκε, αμφότερες όμως γνώρισαν την αποθέωση, κερδίζοντας τις καρδιές και τα μυαλά των φιλάθλων όλου του κόσμου.

Sometimes the most inspirational moments don't involve medals at all… #GoGirlNikkiHamblin</a> <a href="https://twitter.com/abbey_dags">abbey_dags#Rio2016https://t.co/bGVWUUpFxH

— Women in Sport (@Womeninsport_uk) 16 August 2016

Έπεσε αλλά σηκώθηκε για να τερματίσει

Ο Τζέφρι Τζάλμις αποδείχθηκε αρκετά άτυχος, αφού γκρεμοτσακίστηκε στο πρώτο κιόλας εμπόδιο. Αν και ο αποκλεισμός ήταν δεδομένος, θέλησαν να γίνει το ίδιο και με τον τερματισμό. Έστω και μόνος, έστω και με χρόνο… παιδικό, ο αθλητής από την Αιτή σηκώθηκε και ολοκλήρωσε τον αγώνα σε χρόνο 25.56.

H Βόρεια και η Νότια

Είναι ίδιος λαός αλλά προέρχονται από διαφορετικές χώρες, οι οποίες παραμένουν σε εμπόλεμη κατάσταση. Τόσο κοντά και τόσο μακριά. Όταν λοιπόν η Νοτιοκορεάτισσα Λι Εουν Γιου, δεξιά στην φωτογραφία, αποφάσισε να βγει μια selfie με την Χονγκ Ουν Γιονγ από τη Βόρειο Κορέα, πολλοί έσπευσαν να χαρακτηρίσουν το στιγμιότυπο ως μια από τις πιο δυνατές στιγμές πράξεως πραγματικής φιλίας των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο. Και με εξαιρετικό συμβολισμό.

Η Λεντέκι και ο Φελπς

Τι μπορεί να σου κάνει μια διαφορά δέκα ετών! Οι δυο τους χρειάστηκε να περάσουν τόσα χρόνια για να ξαναβγούν μαζί μια φωτογραφία. Τότε η Λεντεκι ήταν μόλις 9 ετών, είχε ίνδαλμα τον Φελπς των μόλις 6 τότε χρυσών μεταλλίων, του πήρε αυτόγραφο και βγήκε μια φωτογραφία μαζί του. Φέτος όχι μονό βρέθηκαν μαζί ως συναθλητές στους ίδιους αγώνες, αλλα ήταν ο Φελπς εκείνος που ζήτησε αυτόγραφο από την Λεντέκι που κάποιοι λένε ότι ίσως είναι ο μόνος άνθρωπος που ίσως μπορέσει να καταρρίψει το ρεκόρ των 28 μεταλλίων του.

A lot can change in 10 years! katieledecky</a> with <a href="https://twitter.com/MichaelPhelps">MichaelPhelps in 2006 and today in Rio! #Rio2016#RioTODAYpic.twitter.com/cYwUyz3PZO

— TODAY (@TODAYshow) August 15, 2016

Μια Ολυμπιακή πρόταση γάμου

Η Κινέζα κάτοχος του ασημένιου μεταλλίου Χε Ζι δέχτηκε πρόταση γάμου από τον συναθλητή της Τσιν Κάι, ακριβώς μετά από την τελετή απονομής των μεταλλίων κατάδυσης 3μ γυναικών στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο Τσιν είχε επίσης κερδίσει ένα χάλκινο μετάλλιο στη συγχρονισμένη κατάδυση 3μ ανδρών αλλά περίμενε να γεμίσει με χρυσάφι το δάχτυλο της καλής του, μετά την δική της απονομή. Και ναι, στην ερώτηση αν θέλει να γίνει γυναίκα του, του απάντησε «ναι!».

Τερμάτισαν χέρι-χέρι

Ξεκίνησαν την κούρσα μαζί και την ολοκλήρωσαν με τον ίδιο τρόπο. Κρατώντας η μία το χέρι της άλλης. Οι δίδυμες αδερφές Άννα και Λίζα Χάνερ τερμάτισαν 81η και 82η στον μαραθώνιο. Τους ασκήθηκε κριτική, ακόμα και από γερμανούς αξιωματούχους, ότι δεν ασχολήθηκαν σοβαρά με την κούρσα αλλά είχαν την απάντησή τους. «Για εμάς αυτή ήταν μια μαγική στιγμή, να αγωνιζόμαστε σε Ολυμπιακούς Αγώνες και να τερματίζουμε μαζί», έστω και αν αμφότερες τερμάτισαν πάνω από 15 λεπτά μετά τα ατομικά τους ρεκόρ.

Και δύο Ελληνικές στιγμές

Συγκλονιστική ήταν η παρουσία και των εκπροσώπων της Ελλάδας στον Μαραθώνιο. Πέντε αγωνίστηκαν και κατάφεραν να τερματίσουν και οι πέντε. Τόσο για τους Μερούση και Καλομοίρη όσο και για τις Ρεμπούλη, Ρήγα και Βλαχάκη το σημαντικό ήταν να τερματίσουν και τα κατάφεραν, την ώρα που παραδοσιακές δυνάμεις του αγωνίσματος όπως η Κένυα και η Αιθιοπία είχαν απώλειες. Μάλιστα, ένα μέλος της ελληνικής ομάδας του μαραθωνίου κατέρρευσε αμέσως μετά τον τερματισμό και παραλίγο να χρειαστεί να πάει στο νοσοκομείο. Θα μπορούσε να είχε εγκαταλείψει αλλά ήταν μεγάλη η θέληση να τερματίσει υπό αντίξοες συνθήκες, έστω και αν δεν περίμενε σχεδόν κανείς από την ελληνική αποστολή για να την χειροκροτήσει, ούτε παράγοντες, ούτε γιατροί ούτε φυσιοθεραπευτές – αφού αυτό το προνόμιο το είχαν σχεδόν αποκλειστικά μόνο όσοι είχαν ελπίδες να φέρουν κάποιο μετάλλιο.

Η απόλυτη στιγμή Ολυμπισμού όμως, από ελληνικής πλευράς, ήταν όταν ο Σπύρος Γιαννιώτης σταμάτησε την ένσταση που είχαν αποφασίσει να υποβάλουν από το αρχηγείο της ελληνικής αποστολής, διεκδικώντας να του δοθεί το χρυσό μετάλλιο. Ο Γιαννιώτης πέρασε πρώτος την νοητή γραμμή του τερματισμού και για αυτό εμφανίστηκε αυτός πρώτος στα ανεπίσημα αποτελέσματα. Ωστόσο ο Ολλανδός αντίπαλός του πρόλαβε πρώτος να ακουμπήσει με το χέρι του την περιβόητη ηλεκτρονική πλακέτα, με αποτέλεσμα να πάρει αυτός την πρωτιά, έχοντας ίδιο ακριβώς χρόνο (μέχρι χιλιοστού του δευτερολέπτου) με τον Έλληνα πρωταθλητή έπειτα από κολύμπι δέκα χιλιομέτρων!

Όταν ο Γιαννιώτης έμαθε τις κινήσεις των Ελλήνων παραγόντων, έσπευσε αμέσως να ζητήσει να σταματήσει η όποια διαδικασία είχε ξεκινήσει. Δεν είχε νόημα για τον ίδιο να διεκδικήσει κάτι που (όπως ο ίδιος είπε) δεν άξιζε. Και αυτό ενώ ήδη οι Ελληνάρες (ημών των δημοσιογράφων συμπεριλαμβανομένων) είχαμε αρχίσει την «γκρίνια» και τις «θεωρίες συνωμοσίας» για το πώς είναι δυνατόν να δύνονται τρία αργυρά στον ίδιο χρόνο στην κούρσα του Φελπς στην πισίνα και να μην μπορούν να δοθούν δύο χρυσά στην ανοιχτή θάλασσα, μετά από δέκα χιλιόμετρα κοπιαστικής προσπάθειας…