Γυναίκες από τη Συρία μιλούν για το βάρος που εκλήθησαν να σηκώσουν, όταν αναγκάστηκαν να αναλάβουν μόνες τους το μεγάλωμα των παιδιών τους σε αντίξοες συνθήκες.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΌταν ξέσπασε η εμφύλια σύρραξη στη Συρία πριν δέκα χρόνια, η Χίμπα έχασε τον σύζυγό της σε μάχη στην Ιντλίμπ. Για τον δύο μηνών γιο της έγινε μάνα και πατέρας μαζί, ενώ για τη χώρα της ήταν νοσοκόμα. Έπρεπε να μεγαλώσει το παιδί της μέσα στις αντίξοες συνθήκες ενός πολέμου, από τον οποίο έπρεπε παράλληλα να επιβιώσει.
«Τώρα έχω την ευθύνη του πατέρα και της μητέρας. Τα τελευταία δέκα χρόνια τα προβλήματα ήταν πάρα πολλά. Κάθε χρόνος είναι διαφορετικός και πιο δύσκολος από τον προηγούμενο. Κι όμως ξεπέρασα τις προκλήσεις και έγινα μια γυναίκα χρήσιμη στην κοινωνία μας», λέει η Χίμπα.
Ο σύζυγος της Νουρ σκοτώθηκε, προσπαθώντας να διαφύγει στον Λίβανο. Ο μεγάλος γιος της σκοτώθηκε σε αεροπορική επιδρομή. Νιώθει απελπισμένη, όμως, όπως λέει η ίδια, δεν έχει και πολλές επιλογές.
Όπως επισημαίνει, «σκέφτομαι πώς ήμουν πριν και πώς μετά τον πόλεμο. Τώρα μένω σε ένα εγκαταλειμμένο σχολείο κι όταν γίνονται βομβαρδισμοί, παίρνω τον γιο μου και κρυβόμαστε ανάμεσα στα δέντρα, περιμένοντας να φύγουν τα αεροπλάνα. Δεν έχω χρήματα για νοίκι κι έτσι δεν μπορώ να φύγω και να πάω να ζήσω σε ένα ασφαλές σπίτι».
Ένας στους στους δύο νέους στη Συρία έχει χάσει έναν στενό συγγενή ή φίλο, ενώ 12.000 παιδιά έχουν τραυματιστεί ή και σκοτωθεί αυτά τα δέκα χρόνια. Εκατομμύρια παιδιά δεν πήγαν ή δεν πρόκειται να πάνε ποτέ σχολείο, με τις συνέπειες του πολέμου να παραμένουν αισθητές για πολλά χρόνια ακόμα.