Περιβαλλοντική ΜΚΟ κατηγορεί τις ΗΠΑ, Ρωσία και Σαουδική Αραβία ότι βάζουν εμπόδια
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Μετά από έντεκα ημέρες έντονων διαπραγματεύσεων στα Ηνωμένα Έθνη της Γενεύης, οι εκπρόσωποι 184 χωρών αποχωρούν χωρίς συμφωνία για μια παγκόσμια, νομικά δεσμευτική συνθήκη κατά της ρύπανσης από πλαστικά.
Η διάσκεψη είχε στόχο την ολοκλήρωση της πρώτης συνθήκης που θα αντιμετωπίζει συνολικά τον κύκλο ζωής των πλαστικών, από την παραγωγή μέχρι τη διάθεση. Ωστόσο, οι διαφωνίες γύρω από το αν η συμφωνία θα πρέπει να περιορίσει την εκρηκτική αύξηση της παραγωγής και να επιβάλει παγκόσμιους ελέγχους στις τοξικές χημικές ουσίες, οδήγησαν σε πλήρες αδιέξοδο — επαναλαμβάνοντας το σκηνικό αποτυχίας της περυσινής συνάντησης στη Νότια Κορέα.
Χώρες όπως η Νορβηγία, η Αυστραλία και το Τουβαλού εξέφρασαν βαθιά απογοήτευση. «Ήρθαμε στη Γενεύη για να εξασφαλίσουμε μια παγκόσμια συνθήκη για τα πλαστικά, γνωρίζοντας ότι το διακύβευμα δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο», δήλωσε η Ευρωπαία Επίτροπος για το Περιβάλλον, την Ανθεκτικότητα των Υδάτων και την Ανταγωνιστική Κυκλική Οικονομία, Γέσικα Ρόσγουαλ, τονίζοντας πως η Ε.Ε. θα συνεχίσει να πιέζει για μια ισχυρότερη και δεσμευτική συμφωνία.
Αντίθετα, η Σαουδική Αραβία και το Κουβέιτ υποστήριξαν ότι η παραγωγή πλαστικών δεν θα πρέπει να περιλαμβάνεται στο πεδίο εφαρμογής της συνθήκης. Ο πρόεδρος της διαπραγματευτικής επιτροπής, Λουίς Βάγιας Βαλδιβιέσο, παρουσίασε δύο σχέδια κειμένων που αναγνώριζαν την «μη βιώσιμη» πορεία παραγωγής και κατανάλωσης πλαστικών, αλλά δεν προέβλεπαν ποσοτικούς περιορισμούς.
Ο Δανός υπουργός Περιβάλλοντος, Μάγκνους Χόινικε, χαρακτήρισε το τελικό κείμενο «πιο φιλόδοξο, αν και όχι τέλειο», αλλά σημείωσε πως «η επίτευξη συμβιβασμού απαιτεί να υποχωρήσουμε από τις κόκκινες γραμμές μας» — κάτι που δεν συνέβη.
Η Greenpeace έκανε λόγο για «κύκλους χωρίς τέλος», καλώντας σε αλλαγή της διαδικασίας ώστε οι αποφάσεις να μπορούν να λαμβάνονται και με ψηφοφορία, αντί για ομοφωνία. Από την πλευρά του, το Κέντρο Διεθνούς Δικαίου Περιβάλλοντος κατηγόρησε ορισμένες χώρες ότι ήρθαν για να εμποδίσουν, και όχι για να επιτύχουν συμφωνία, ζητώντας «επανεκκίνηση» και μια «συνθήκη των πρόθυμων».
Το μέλλον των διαπραγματεύσεων παραμένει αβέβαιο, με το χάσμα μεταξύ των χωρών που ζητούν φιλόδοξες δεσμεύσεις και εκείνων που υπερασπίζονται το υφιστάμενο μοντέλο να παραμένει αγεφύρωτο.