Δύο ευρωπαίοι αξιωματούχοι απαντούν σε αυτό το κρίσιμο ερώτημα
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΘα μπορούσαν ποτέ τα δημόσια μέσα μεταφοράς να είναι δωρεάν σε όλη την Ευρώπη και σε τι θα εξυπηρεσούσε αυτό; Οι ειδικοί απαντούν.
Εάν θέλουμε οι άνθρωποι να αλλάξουν τις συνήθειές τους, πρέπει να βεβαιωθούμε ότι η εναλλακτική είναι πραγματικά αποτελεσματική.
«Το όνομά μου είναι Φρανσουά Μπος. Είμαι ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, Υπουργός Κινητικότητας και Δημοσίων Έργων και Άμυνας του Λουξεμβούργου.
Η δωρεάν πρόσβαση στα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι στην πραγματικότητα ένα μικρό μέρος της στρατηγικής μας για την κινητικότητα.
Το πιο σημαντικό είναι οι επενδύσεις που κάνουμε στην επέκταση των δικτύων, για παράδειγμα τα σιδηροδρομικά δίκτυα, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας νέων τρόπων μεταφοράς όπως τραμ εντός και γύρω από την πρωτεύουσα, στη δημιουργία νέων ποδηλατοδρόμων κ.λπ. , και τα λοιπά.
Επομένως, το ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι αν υπήρξαν περισσότερα ή λιγότερα αυτοκίνητα από τότε που υιοθετήσαμε τη δωρεάν χρήση;
Το Μεγάλο Δουκάτο είναι η χώρα στην Ευρώπη με την υψηλότερη ιδιοκτησία αυτοκινήτου ανά νοικοκυριό σε όλη την Ευρώπη. Οι Λουξεμβουργιανοί αγαπούν τα αυτοκίνητα.
Ο καλύτερος τρόπος για να δεις την επιτυχία είναι να κοιτάξεις την πρωτεύουσα.
Όταν ήρθα στο υπουργείο το 2013, καθημερινά από τις 4:30 μέχρι 17:00 ξεκινούσαν μποτιλιαρίσματα στο οροπέδιο Kirchberg.
Τώρα δεν υπάρχει γιατί το τραμ είναι εκεί και η κίνηση οργανώνεται με εντελώς διαφορετικό τρόπο.
Δεν πρέπει να διαφωνείς ενάντια σε κάτι, αλλά για κάτι. Δεν κάνω πολιτικές κατά των αυτοκινήτων, αλλά για ένα άλλο σύστημα κινητικότητας στο οποίο το αυτοκίνητο έχει τη θέση του.
«Είμαι ο Χέραλντ Ρούτζερ. Είμαι διευθυντής στη Γενική Διεύθυνση Μεταφορών και είμαι υπεύθυνος για επενδύσεις στις μεταφορές και για βιώσιμες και καινοτόμες μεταφορές στην ΕΕ.
Τα μεμονωμένα αυτοκίνητα καταναλώνουν, για παράδειγμα, περίπου επτά φορές περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια. Μιλάω τώρα για ηλεκτρικά αυτοκίνητα για το μέλλον παρά, για παράδειγμα, ένα τρένο ή ένα τραμ ή ένα μετρό.
Έτσι, ακόμη και στο μέλλον, όταν θα είχαμε πλήρη απαλλαγή από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, θα έπρεπε να βασιζόμαστε στα δημόσια μέσα μεταφοράς για λόγους χωρητικότητας, αλλά και για λόγους ενεργειακής απόδοσης.
Σε άλλες περιπτώσεις που πρέπει, για παράδειγμα, να ταξιδέψετε σε μια θεία που ζει στην ύπαιθρο όπου η σύνδεση θα είναι πολύ δύσκολη, δεν θα αισθάνεστε ενοχές που χρησιμοποιείτε αυτοκίνητο επειδή το αυτοκίνητό σας θα είναι ηλεκτρικό.
Θα έχετε αρκετούς σταθμούς φόρτισης στο δρόμο και θα υπάρχει πλήρης δυνατότητα να είστε σε συγχρονισμό με τον στόχο για το κλίμα.
Αλλά θα έχετε αυτήν την επιλογή για να βρείτε μια ισορροπία μεταξύ αυτού που χρειάζεται για να έχουμε έναν ζωντανό πλανήτη και αυτού που χρειάζεται για να διασφαλίσετε επίσης ότι αυτό μπορεί να είναι κάτι που είναι, θα έλεγα, κοινωνικά υποφερτό για όλους.
Μπορείτε να κάνετε τη δημόσια συγκοινωνία δωρεάν και μπορεί να εκτροχιαστεί πολύ γρήγορα στη συνέχεια, αν δεν υπάρχει υποδομή συνδεδεμένη με αυτήν, αν δεν υπάρχει σύνδεση εισιτηρίων, αν δεν υπάρχει συνδυασμός μεταξύ των διαφορετικών τρόπων σύνδεσης και της συνδεσιμότητας μεταξύ τους και είστε έξω. Για μένα λοιπόν, είναι το τελευταίο από τα θέματα. Και τότε μπορούμε να δούμε ποια είναι η λογική τιμή του».