Αντλώντας έμπνευση από τους ανθρώπινους πνεύμονες, η συσκευή της νεαρής Κολομβιανής εφευρέτριας Mariana Pérez αφαιρεί τους ατμοσφαιρικούς ρύπους και τους μετατρέπει σε βιοδιασπώμενα υλικά.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Η Κολομβία αντιμετωπίζει μία από τις πιο σοβαρές προκλήσεις ατμοσφαιρικής ρύπανσης στη Λατινική Αμερική, με το 99,3% του πληθυσμού της να ζει σε περιοχές που υπερβαίνουν τις κατευθυντήριες γραμμές του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Σε αυτό το πλαίσιο, η Κολομβιανή επιχειρηματίας Mariana Pérez ανέπτυξε μια λύση που αντιμετωπίζει τόσο την περιβαλλοντική όσο και την υγειονομική κρίση, κερδίζοντας μια θέση μεταξύ των δέκα κορυφαίων καινοτόμων στο Βραβείο Νέων Εφευρετών 2025, που απονέμεται από το Ευρωπαϊκό Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας (ΕΓΔΕ).
Μετατροπή επιβλαβών αερίων σε βιοδιασπώμενα υλικά
Μόλις 27 ετών, η Pérez είναι η ιδρύτρια της Ecol-Air, μιας νεοφυούς επιχείρησης πίσω από μια τεχνολογία που δεσμεύει όχι μόνο το διοξείδιο του άνθρακα, αλλά και το διοξείδιο του αζώτου και το διοξείδιο του θείου, αέρια που συνδέονται με αναπνευστικές ασθένειες. Σε αντίθεση με παραδοσιακές συσκευές δέσμευσης άνθρακα, το σύστημά της μιμείται το ανθρώπινο αναπνευστικό σύστημα, χρησιμοποιώντας τεχνητά «βρογχιόλια» και «κυψελίδες» για την απορρόφηση ρύπων από τον αέρα.
«Η εφεύρεσή μου είναι ακριβώς σαν μια γιγάντια σκούπα που δεσμεύει έναν όγκο αέρα και τον περνά μέσα από αυτό το σύστημα και διασπά όλους τους ρύπους σε μια δεξαμενή», εξηγεί. Εγκατεστημένο σε καμινάδες ή ως ανεξάρτητοι σταθμοί καθαρισμού αέρα, το μηχάνημα καθαρίζει τον μολυσμένο αέρα και επεξεργάζεται τις τοξίνες σε βιοδιασπώμενα πολυμερή, υλικά που μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν σε βιώσιμες συσκευασίες ή βιομηχανικά εξαρτήματα όπως πλακάκια και τσάντες.
«Μπορούμε να μετατρέψουμε τους ρύπους και τους επιμολυντές σε πρώτες ύλες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν», αναφέρει η Pérez. «Αποφάσισα να δημιουργήσω αυτό το μηχάνημα επειδή οι άνθρωποι αγνοούν ότι ο αέρας είναι εξίσου σημαντικός με το νερό.»
Από την περιέργεια της παιδικής ηλικίας έως τον βιομηχανικό αντίκτυπο
Το ενδιαφέρον της Pérez για την ποιότητα του αέρα ξεκίνησε όταν ήταν μόλις οκτώ ετών. «Θυμάμαι να βλέπω τη βροχή να ξεπλένει τα υπολείμματα από το αυτοκίνητο του μπαμπά μου και να αναρωτιέμαι πού πήγε όλη αυτή η μαύρη σκόνη», θυμάται. Αυτή η περιέργεια της παιδικής ηλικίας εξελίχθηκε σε πάθος για την επιστήμη, οδηγώντας την να συμμετέχει σε σχολικές επιστημονικές εκθέσεις και τελικά να αναπτύξει πρώιμα πρωτότυπα του μηχανήματος που θα ενέπνεαν την Ecol-Air.
«Υπήρχαν στιγμές στο ταξίδι μου που αμφέβαλα για τον εαυτό μου», παραδέχεται. «Όμως πιστεύω ότι όλοι οι επιστήμονες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι, ενώ μπορούμε να δημιουργήσουμε απίστευτες λύσεις για τον πλανήτη, την υγεία και τους ανθρώπους, η επέκταση των έργων μας και η μετατροπή τους σε επιχειρήσεις είναι αυτό που δίνει στις εφευρέσεις μας ένα πραγματικό μέλλον. Δεν μπορούμε να σταματήσουμε στο να έχουμε απλώς μια ιδέα. Πρέπει να την αναπτύξουμε περαιτέρω.»
Αφού ήρθε αντιμέτωπη με τον αρχικό σκεπτικισμό των κατασκευαστών, η Pérez προσφέρθηκε να εγκαταστήσει τις μονάδες της δωρεάν σε μεγάλα εργοστάσια προκειμένου να αποδείξει την αποτελεσματικότητά τους. Η Sumicol ήταν η πρώτη που υιοθέτησε το σύστημα εμπορικά και ακολούθησε η Incolmotos Yamaha. Το 2021, άνοιξε στη Χιραρδότα η πρώτη μονάδα καθαρισμού αέρα που χρησιμοποιεί την τεχνολογία της, προβαίνοντας σε επεξεργασία 70 τόνων αέρα ημερησίως με ποσοστό απόδοσης 82%, σύμφωνα με τα στοιχεία της εταιρείας.
Επέκταση της Ecol-Air σε παγκόσμιο επίπεδο
Τώρα που ζει στη Νέα Υόρκη, η Pérez προετοιμάζεται για παγκόσμια επέκταση. «Αυτήν τη στιγμή επικεντρώνομαι σε παγκόσμια επέκταση, επειδή όλος ο κόσμος πρέπει να καθαρίσει τον αέρα», λέει. «Επικεντρωνόμαστε στην προσπάθεια τοποθέτησης του μηχανήματός μας σε μεγάλες βιομηχανίες. Η εφεύρεσή μας βρίσκεται στο στάδιο του Επιπέδου Εμπορικής Ετοιμότητας 9, που σημαίνει ότι είναι πλήρως λειτουργική και, φυσικά, δοκιμασμένη και έτοιμη να υιοθετηθεί από την αγορά.»
Με την καινοτομία της, η Pérez υλοποιεί άμεσα πολλούς Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών, συμπεριλαμβανομένου του ΣΒΑ 3 (Καλή υγεία και ευημερία), του ΣΒΑ 11 (Βιώσιμες πόλεις και κοινότητες) και του ΣΒΑ 13 (Δράση για το κλίμα). Ως μία από τους Διαμορφωτές του Αύριο 2025 του ΕΓΔΕ, βοηθά στην αναμόρφωση του τρόπου με τον οποίο σκεφτόμαστε για τη ρύπανση: όχι μόνο ως πρόβλημα που πρέπει να περιορίσουμε, αλλά και ως πόρο για μετασχηματισμό.