Ιστορίες της πανδημίας

Βίντεο. Ιστορίες της πανδημίας

Όταν η πανδημία έπληξε τα εστιατόρια στην Καλιφόρνια, η Αλέιδα Ραμίρεζ έχασε τη δουλειά της ως σερβιτόρα. Η Αλέιδα, όπως και πολλές άλλες μητέρες που μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους, εισήλθε σε έναν φαύλο κύκλο φτώχειας και απλήρωτων λογαριασμών, ενώ η στήριξή της ερχόταν από τράπεζες τροφίμων.

Όταν η πανδημία έπληξε τα εστιατόρια στην Καλιφόρνια, η Αλέιδα Ραμίρεζ έχασε τη δουλειά της ως σερβιτόρα. Η Αλέιδα, όπως και πολλές άλλες μητέρες που μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους, εισήλθε σε έναν φαύλο κύκλο φτώχειας και απλήρωτων λογαριασμών, ενώ η στήριξή της ερχόταν από τράπεζες τροφίμων.

Η πανδημία υπήρξε ιδιαίτερα δύσκολη για γυναίκες που δουλεύουν στον τομέα των υπηρεσιών, ο οποίος επλήγη βάναυσα από την οικονομική κρίση.

Περισσότεροι από 12 εκατομμύρια Αμερικανοί που είναι άνεργοι ή χωρίς εισοδήματα θα κινδύνευαν να χάσουν τα επιδόματά τους τη δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων, όταν λήξει το πακέτο στήριξης που πέρασε την άνοιξη το Κογκρέσο, αν δεν είχε υπάρξει συμφωνία στις συζητήσεις που διεξάγονται αυτό το σαββατοκύριακο.

Η Αλμέιδα αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη δεύτερη δουλειά που έκανε ως διανομέας φαγητού, ώστε να φροντίσει την 11χρονη κόρη και τον 21χρονο αυτιστικό ανεψιό της, όταν ο σύζυγός της συνελήφθη τον Ιούλιο για ενδοοικογενειακή βία.

Από τον Οκτώβριο δεν έχει πληρώσει το ενοίκιο του διαμερίσματός της. «Έπρεπε να επιλέξω τι θα πληρώσω: φαγητό ή νοίκι», λέει.

Για να στηρίξει το σπίτι της έλαβε κουπόνια σίτισης από το σχολείο της κόρης της και από μια εκκλησία της γειτονιάς της.

Προκειμένου να πληρώσει τα τέλη σύνδεσης στο ίντερνετ, η οποία είναι απαραίτητη για την τηλεκπαίδευση της κόρης της, η Αλέιδα βασίστηκε στον μισθό που λαμβάνει ο ανεψιός της, ο οποίος εργάζεται μερική απασχόληση σε ταχυφαγείο.

Η Αλέιδα δηλώνει πως νιώθει ένοχη για την κατάστασή της: «Αισθάνθηκα πως ήμουν μια κακή μητέρα, ανεύθυνη». Όμως μετά συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν μόνη. Η Αλέιδα και οι γείτονές της συνεννοήθηκαν για να διαπραγματευτούν με τους ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων τους. «Όλες μας ήμασταν στην 'ίδια βάρκα', πολλές από εμάς ήταν μητέρες μόνες».

Στην άλλη πλευρά της χώρας, στην Ουάσινγκτον, η Μαρία Λάρα ανησυχεί ότι σύντομα θα της γίνει έξωση από το διαμέρισμά της, καθώς έχει μείνει πίσω στην πληρωμή των ενοικίων της. Το μορατόριουμ για τις εξώσεις τελειώνει αμέσως μετά τα Χριστούγεννα.

Η Μαρία, η οποία κατάγεται από το Ελ Σαλβαδόρ και έχει μια μικρή κόρη, εργαζόταν ως καμαριέρα σε ξενοδοχείο πριν την πανδημία. Βρήκε δουλειά ως εργάτρια σε οικοδομές, όμως δουλεύει μόνο «δύο, τρεις ημέρες, κάποιες φορές τέσσερις, κάθε δύο εβδομάδες».

Εν τω μεταξύ, το κτίριο στο οποίο μένει είναι γεμάτο ποντίκια που πιάνονται σε κολλώδεις παγίδες. «Ζούμε με τα ποντίκια, διότι, όταν λέμε στον ιδιοκτήτη ότι μυρίζει άσχημα, ότι υπάρχουν ζώα, μας λέει ότι θα έρθει για μυοκτονία, μετά λέει ότι ήρθε, αλλά δεν έχει έρθει ποτέ», λέει η Μαρία.

Λίγο πιο βόρεια, στη Νέα Υόρκη, η Μαρισόλ Γκονζάλες έχασε τη δουλειά της την άνοιξη, όταν η πανδημία χτύπησε τη συνοικία του Κουίνς όπου έμενε. Εν συνεχεία, τον Οκτώβριο, έχασε και το διαμέρισμά της, για το οποίο πλήρωνε ενοίκιο 2.200 δολάρια το μήνα. Η 47χρονη μασέζ από το Ελ Σαλβαδόρ βρήκε ένα δωμάτιο ως συγκάτοικος σε διαμέρισμα. Ζει εκεί με την 20χρονη κόρη της. Με μικροδουλειές καταφέρνει να πληρώνει τα 850 δολάρια του μηνιαίου ενοικίου της, τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος και την κάρτα της για το μετρό. Μια φορά το μήνα επισκέπτεται μια τράπεζα τροφίμων.

Όμως τον περασμένο μήνα ήρθε αντιμέτωπη με μια ακόμη σοβαρότερη συνέπεια της πανδημίας: η κόρη της εισήχθη στο νοσοκομείο με κατάθλιψη. Δεν μπορούσε να αντέξει τον εγκλεισμό και σταδιακά αποσύρθηκε στον εαυτό της μέχρι που εγκατέλειψε τις σπουδές της.

«Προσεύχομαι να γίνει γρήγορα καλά και να επιστρέψει σπίτι», λέει η Μαρισόλ.

Τα τελευταία μας βίντεο