Αντίο Ziggy

Αντίο Ziggy
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

Ο θάνατος του Ντέιβιντ Μπόουι σηματοδοτεί το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Ο βρετανός τραγουδιστής επανεφηύρε τον εαυτό του δεκάδες φορές στα 69

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ο θάνατος του Ντέιβιντ Μπόουι σηματοδοτεί το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Ο βρετανός τραγουδιστής επανεφηύρε τον εαυτό του δεκάδες φορές στα 69 χρόνια της ζωής του, γράφοντας ιστορία με τα τραγούδια του και τις διαρκείς μεταμορφώσεις του.

Ο Λευκός Δούκας, ο Ζίγκι Στάρνταστ, ο Άλαντιν Σέιν, ο Ταγματάρχης Τομ είναι μερικές από τις θρυλικές περσόνες του που καθήλωσαν εκατομμύρια φαν σε όλο τον κόσμο και επηρέασαν όχι μόνο τον κόσμο της μουσικής και της μόδας, αλλά και την ευρύτερης ποπ κουλτούρας.

Από το 1969, που κυκλοφόρησε η πρώτη του μεγάλη επιτυχία το «Space Oddity», με αφορμή την προσελήνωση του Apollo 11 μέχρι το «Blackstar» που βγήκε δύο μέρες πριν το θάνατό του, την Παρασκευή 8 Ιανουαρίου, ο Μπόουι ασχολήθηκε με όλα τα μουσικά είδη κι ήταν στην πρωτοπορία για 47 συναπτά έτη.

Ο ίδιος έλεγε για τον τρόπο που έγραφε μουσική:

«Βλέπω ότι ο τρόπος που γράφω είναι ουσιαστικά ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου, του καθημερινού 24ωρου μου. Γράφω λίγο κάθε μέρα. Μερικές φορές δεν θέλω να ασχοληθώ καθόλου. Δεν αισθάνομαι άνετα, αλλά είναι κάτι που πρέπει να κάνω. Υπάρχουν και οι μέρες που ανυπομονώ να στρωθώ στο γράψιμο».

Το 2004, ο Μπόουι σταμάτησε τις δημόσιες εμφανίσεις του, μετά την εγχείριση καρδιάς που έκανε. Ήταν κατά τη διάρκεια της τελευταίας του μεγάλης περιοδείας, που αφορούσε την προώθηση του άλμπουμ «Reality» του 2003.

Όταν τον ρώτησαν πώς αισθάνεται που μεγαλώνει αυτός απάντησε:

«Όταν είσαι νέος, σκέφτεσαι ότι πολλά είναι τα σημαντικά πράγματα στη ζωή. Σ’ αυτά βάζεις και τον εαυτό σου. Όταν μεγαλώνεις όμως βρίσκεις ότι πολύ λίγα πράγματα έχουν σημασία, όπως το να αγαπάς και να αγαπιέσαι από έναν άλλο άνθρωπο, να ενδιαφέρεσαι για την επιβίωση, να ενδιαφέρεσαι για την οικογένεια και για τους φίλους σου και μετά για τους πιο μακρινούς σου ανθρώπους. Αυτό ανοίγει σαν να είναι κύκλος, όπως οι κυματισμοί στο νερό».

Όλοι νόμιζαν τότε ότι ο θρύλος της μουσικής είχε ολοκληρώσει την μουσική του διαδρομή. Ο Μπόουι όμως τους διέψευσε όλους, γράφοντας νέα χιλιόμετρα στο μουσικό κοντέρ του. Επέστρεψε το 2013 με το άλμπουμ «The Next Day», με καινούργιο υλικό.

Το πρώτο σινγκλ από αυτή τη δουλειά ήταν το «Where are we now?», που αναβίωσε το μεγάλο έρωτα του Μπόουι για το Βερολίνο, όπου συνέθεσε τη δεκαετία του ’70, την καλύτερη για τους περισσότερους μουσική του. Πρόκειται για την περίφημη Τριλογία του Βερολίνου: «Low», «Heroes» και «Lodger».

Το δεύτερο σινγκλ ήταν το «The Stars (Are Out Tonight)», με τη συμμετοχή της ηθοποιού Τίλντα Σουίντον.

Στις 8 Ιανουαρίου 2016, ανήμερα των 69ων γενεθλίων του, κυκλοφόρησε το 28ο άλμπουμ, το «Blackstar», το κύκνειο άσμα του. Αποτελείται από επτά τραγούδια που κέρδισαν θετικότατες κριτικές για τον πειραματισμό τους.

Μια μέρα νωρίτερα, στις 7 Ιανουαρίου, κυκλοφόρησε το βιντεοκλίπ του τραγουδιού «Lazarus», από τον δίσκο, που δείχνει τον σταρ σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, μεταξύ ζωής και θανάτου. Με τα μάτια δεμένα, έτοιμος για το μεγάλο ταξίδι, μπαίνει σε μια μαύρη ντουλάπα. Ήξερε ότι δεν θα βγει νικητής από τη μάχη με τον καρκίνο και με τον τρόπο του μας αποχαιρετούσε.

Ως αποχαιρετιστήριο δώρο, περιγράφει αυτό το τελευταίο 28ο άλμπουμ του, ο παραγωγός του Τόνι Βισκόντι, που βρισκόταν στο πλευρό του, εδώ και δεκαετίες. Ο Μπόουι έκανε πάντα αυτό που ήθελε. Και αυτή η τελευταία του δημόσια χειρονομία ήταν όπως ακριβώς την ήθελε.

Ο ευαίσθητος νεαρός από το Νότιο Λονδίνο μπήκε το 1996 στο Rock and Roll Hall of Fame και το 2006 πήρε το Γκράμυ συνολικής προσφοράς. Οι επιτυχίες του δεκάδες, οι συνεργασίες του με άλλους μουσικούς πολυάριθμες και ιστορικές. Ένα τεράστιο κεφάλαιο της ροκ μουσικής ολοκληρώθηκε.

Στις 10 Ιανουαρίου 2016, ο λευκός δούκας της ροκ μετακόμισε στο δικό του αστέρι και βλέπει πλέον από απόσταση τη γη μας. Είχε έρθει η ώρα ο Ζίγκι Στάρνταστ να επιστρέψει στο δικό του κόσμο. Αντίο Ziggy.

Η νεκρολογία του Guardian

Η νεκρολογία των New York Times

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Η νεκρολογία της Telegraph

Οι αντιδράσεις γνωστών σταρ της μουσικής, στα social media

Οι αντιδράσεις γνωστών σταρ της μουσικής, στα social media

euronews: Έχουμε μαζί μας από το Λονδίνο τον κριτικό μουσικής Μάρτιν Τάλμποτ, ο οποίος είναι γενικός διευθυντής της Official Charts Company στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Οι θαυμαστές έχουν επηρεαστεί προσωπικά, λέγοντας ότι θα θυμούνται που βρίσκονταν όταν πέθανε ο David Bowie. Πόσο σημαντική είναι κατά τη γνώμη σας αυτή η στιγμή;

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Martin Talbot: Ο David Bowie ήτα ο απόλυτος κολοσσός της μουσικής βιομηχανίας και της βιομηχανίας της διασκέδασης γενικότερα, γιατί δεν ήταν απλώς μουσικός, ήταν κολοσσός. Από μουσικής πλευράς μιλώντας, ήταν τόσο σημαντικός όσο ο Elvis Presley, οι Beatles, δεν υπάρχουν πολλοί που μπορείς να τους εντάξεις στην ίδια κατηγορία. Είναι μια πολύ σημαντική στιγμή.

euronews: Το τελευταίο του άλμπουμ και το σινγκλ, μόλις κυκλοφόρησαν. Θα πρέπει να ήταν άρρωστος όταν το ετοίμαζε. Πως το βλέπετε τώρα και πόσο καλό είναι;

Martin Talbot: Νομίζω ότι είναι εξαιρετικό. Ο παραγωγός του, εδώ και πολλά χρόνια, ο Τόνι Βισκόντι δήλωσε ότι όλη του η ζωή ήταν επίσης ένα έργο τέχνης. Ακούγοντας αυτό το άλμπουμ, που είναι ένα πολύ σκοτεινό άλμπουμ, που μιλάει για την μετάβαση στον παράδεισο, το να κοιτάς τον κόσμο από ψηλά, ακόμα και στο βίντεο κλιπ βλέπουμε ένα πλάνο που σηκώνεται από το κρεβάτι σαν να έχει πεθάνει. Υπάρχουν πολλά μηνύματα που μπορεί να δει κανείς σε αυτό. Σαφώς και γνώριζε ότι θα συμβεί, γνώριζε ότι ακόμα και αν κατάφερνε να ζήσει λίγο περισσότερο για να προωθήσει το άλμπουμ και να το δει να γίνεται επιτυχία, ήξερε ότι δεν θα ζούσε για πολύ καιρό ακόμα. Γνώριζε ότι αυτή ήταν η τελευταία του προσφορά ως καλλιτέχνης, ως ένα είδωλο της μουσικής.

euronews: Πολλά έχουν ειπωθεί για την καριέρα του David Bowie. Για το πως ανακάλυπτε εκ νέου τον εαυτό του και πάντα ήταν μπροστά από την εποχή του. Πόσο αλήθεια είναι αυτό;

Martin Talbot: Σε μια δεκαετία, μόνο σε αυτήν του 70’ έβγαλε περίπου 10 από τους πιο σημαντικούς δίσκους, αναλόγως βέβαια πως βλέπει κάποιος την μουσική του συνολικά. Κάθε φορά όμως με έναν νέο εαυτό, εμφανιζόταν ως διαφορετικός χαρακτήρας, είτε ήταν ο ίδιος David Bowie, που μπορεί πριν να ήταν ένας αβαν – γκαρντ ηθοποιός, μέσω του Ziggi Stardust, του Aladin Sane ή του Λεπτού Λευκού Δούκα. Κατάφερε να βγει ζωντανός από αυτήν την εποχή, παρά την εκτεταμένη χρήση ναρκωτικών, το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 70’. Κυκλοφόρησε το Scary Monsters, πάλι είχε έναν διαφορετικό χαρακτήρα και μετά το Let’s Dance στις αρχές του 80, ως ένα παιδί της σόουλ. Μέσα σε αυτό το διάστημα έκανε τόσα πολλά, που είναι αξιοθαύμαστο.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

euronews: Εν συντομία, η επιρροή του ξεπέρασε το χώρο της μουσικής, γιατί φόρο τιμής στη μνήμη του απέτισαν πολιτικοί, όπως ο Βρετανός πρωθυπουργός, το Βατικανό, η γερμανική κυβέρνηση ανέφερε ότι συνέβαλε στην πτώση του Τείχους του Βερολίνου.

Martin Talbot: Φυσικά και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Γερμανίας. Τρεις από τους πιο σημαντικούς του δίσκους, τα Heroes, Low και Lodger ηχογραφήθηκαν στο Βερολίνο, σε ένα στούντιο δίπλα από το Τείχος του Βερολίνου. Σε μια περίοδο που εύκολα ξεχνιέται, μια περίοδο που το Βερολίνο δεν παρήγαγε πολιτισμό. Σίγουρα δεν ήταν μια περίοδος που δεν ήταν στην παγκόσμια σκηνή όπως ήταν μετά την κυκλοφορία αυτών των δίσκων, οπότε είχε μια πολύ στενή σχέση με το Βερολίνο.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Το Βερολίνο του Μπόουι - Ένα ταξίδι δημιουργίας και αυτογνωσίας

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης «προσκύνησαν» τον Ντέιβιντ Μπάουι

Ο Ντέιβιντ Μπάουι πηγή έμπνευσης για τον κόσμο της τέχνης