Γενεύη: Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

Γενεύη: Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Φόρουμ Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων φιλοξενείται κάθε χρόνο στην Γενεύη. Η διοργάνωση ελκύει πολύ κόσμο με

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Φόρουμ Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων φιλοξενείται κάθε χρόνο στην Γενεύη. Η διοργάνωση ελκύει πολύ κόσμο με αποτέλεσμα οι περισσότερες προβολές και συζητήσεις να είναι από νωρίς sold out.

Η διευθύντρια του φεστιβάλ Ιζαμπέλ Γκάτικερ υπογραμμίζει: «Ψάχνουμε ταινίες που μας εκπλήσσουν, που μας αναστατώνουν, ταινίες σινεφίλ. Αυτό το είδος φιλμ παρουσιάζουμε στο φεστιβάλ για να προχωρήσουμε μετά σε συζητήσεις υψηλού επιπέδου».

Το Μεγάλο Βραβείο της διοργάνωσης για το καλύτερο ντοκιμαντέρ της χρονιάς πήγε στο « Among the Believers» των Χεμάλ Τριβεντί και Μοχάμεντ Αλί Νακβί.

Το θέμα του είναι το Κόκκινο Τζαμί που βρίσκεται στο Ισλαμαμπάντ του Πακιστάν. Ηγέτης του, είναι ο σκληροπυρηνικός ιμάμης Μαουλάνα Αζίζ, ο οποίος παίρνει μικρά παιδιά, τους κάνει πλύση εγκεφάλου με τις ιδέες των τζιχαντιστών και τα αναγκάζει να δείχνουν απόλυτη αφοσίωση στο νόμο της Σαρία. Έχει στενές σχέσεις τόσο με το Ισλαμικό Κράτος, αλλά και τους Ταλιμπάν. Οι δύο σκηνοθέτες ρίσκαραν πραγματικά τη ζωή τους για να γυρίσουν αυτό το ντοκιμαντέρ.

«Αυτό που θέλαμε να κάνουμε με την ταινία μας ήταν να αποτυπώσουμε τον τρόπο που ο δυτικός κόσμος επενδύει στον πόλεμο και στον τρόμο. Αυτή τη στιγμή οι Δυτικοί επενδύουν σε βόμβες, βόμβες, βόμβες. Το μόνο που κάνουν είναι να πηγαίνουν και να βομβαρδίζουν περιοχές. Αυτό που θέλουμε να κάνουν είναι να επενδύσουν σε βιβλία και όχι σε βόμβες. Αυτή είναι η μόνη λύση για να τελειώσει ο πόλεμος και το καθεστώς τρόμου. Πιστεύουμε σθεναρά ότι αλλιώς δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε» επισήμανε η Χεμάλ Τριβεντί.

Το δεύτερο σημαντικότερο βραβείο, το Βραβείο Ειρήνης και Συμφιλίωσης πήγε στο κινεζικό ντοκιμαντέρ «Hooligan Sparrow» της Νάνφου Γουάνγκ.

Το φιλμ παρακολουθεί την ακτιβίστρια Ye Haiyan, με το προσωνύμιο Sparrow, που ταξίδεψε στην επαρχία Χαϊνάν για να συμβάλει στην απονομή δικαιοσύνης, όσον αφορά την περίπτωση έξι μικρών μαθητριών, που κακοποιήθηκαν σεξουαλικά από το διευθυντή του σχολείου τους. Το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων έγινε με κρυφές κάμερες. Παρακολουθούμε πώς όλη η κοινωνία την κυνηγά και πώς έγινε στόχος για την κινεζική αστυνομία.

«Όταν κάναμε εξωτερικά γυρίσματα κάθε μέρα, μας παρακολουθούσε η μυστική αστυνομία, ενώ όσο κάναμε εσωτερικά γυρίσματα, η αστυνομία θα μπορούσε να εισβάλλει στο χώρο και να συλλάβει κάποιον. Φοβόμουν συνεχώς ότι θα μας έπαιρναν το υλικό και δεν ήξερα ποιος θα συλλαμβανόταν μετά. Υπάρχουν τρία άτομα στην ταινία που είναι ακόμη στη φυλακή και αντιμετωπίζουν ισόβια» τόνισε η σκηνοθέτις.

Το «Μια ιστορία αγάπης από τη Συρία» του Σον ΜακΆλιστερ πήρε το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής. Πρόκειται για την ιστορία της Αμέρ Νταουόντ και του Ργκαντά Χασάν που ερωτεύθηκαν όταν βρέθηκαν στην ίδια φυλακή στην Συρία. Ο βρετανός σκηνοθέτης παρακολουθεί την σχέση τους κατά τη διάρκεια 5 ετών στη Συρία, το Λίβανο και τη Γαλλία.

Ο Σον ΜακΆλιστερ είχε ήδη φύγει και έστειλε ένα βίντεο-μήνυμα, όταν έμαθε ότι βραβεύτηκε:

«Γεια σας είμαι ο Σον ΜακΆλιστερ από ένα αεροδρόμιο στο Μπέλφαστ. Μόλις έμαθα ότι η ταινία μου κέρδισε το ειδικό βραβείο της Επιτροπής. Θεές μου. Αυτή είναι η πτήση μου. Απλά σας στέλνω ένα μικρό μήνυμα για να σας ευχαριστήσω. Είμαι εδώ με ένα μικρό ποτήρι σαμπάνιας. Ευχαριστώ τους υπέροχους Ελβετούς».

Το γαλλικό ντοκιμαντέρ «Ταξίδι στην Βαρβαρότητα» κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο του Παγκόσμιου Οργανισμού ενάντια στα βασανιστήρια. Στο φιλμ βλέπουμε πώς πρόσφυγες από την Ερυθραία συλλαμβάνονται και βασανίζονται από Βεδουίνους στην περιοχή του Σινά. Στη συνέχεια οι Βεδουίνοι ζητούν λύτρα από την οικογένειές τους για να τους αφήσουν να ζήσουν. Οι δύο σκηνοθέτιδες του φιλμ είναι η Ντελφίν Ντελοζέ και η Σεσίλ Αλεγκρά.

«Αυτό που ήταν εξαιρετικά δύσκολο, ήταν να πείσω τους ανθρώπους από την Ερυθραία να μιλήσουν. Τους έχουν μάθει να μην μιλούν ποτέ, να μην αποκαλύπτουν αυτό που συνέβη στο εσωτερικό της χώρας, από φόβο μήπως και υπάρξουν αντίποινα για τις οικογένειές τους που μένουν στη χώρα. Γι’ αυτό δεν μιλούν για τα στρατόπεδα όπου τους κάνουν βασανιστήρια, όταν βγαίνουν από αυτά. Το να υπάρχουν λοιπόν καθαρές κουβέντες, όπου φαίνονται τα πρόσωπά τους, τα αληθινά τραύματά τους, το αληθινό τους όνομα, είναι κάτι που όσο γνωρίζω δεν έχει γίνει ξανά ποτέ. Γι’ αυτό πρέπει να αποτίσω φόρο τιμής σε αυτά τα αγόρια, που είχαν το τεράστιο πολιτικό θάρρος να πουν την ιστορία τους» τόνισε η Σεσίλ Αλεγκρά.

Ο απεσταλμένος του Euronews στη Γενεύη μεταδίδει:
«Οι ταινίες και οι συζητήσεις σ’ αυτό το φεστιβάλ μας δείχνουν την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά τις συνεχείς παραβιάσεις τους, που δυστυχώς είναι καθημερινότητα στον σύγχρονο κόσμο. Σ’ αυτό το φεστιβάλ, οι ταινίες δεν είναι απλή ψυχαγωγία».

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

«Η τελευταία ημέρα του Γιτζάκ Ράμπιν» από τον Άμος Γκιτάι

Αυτό είναι το πρόγραμμα του 22ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογραφικές Μέρες Κύπρος 2024

Η Ζιλιέτ Μπινός νέα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου