Ο εύκολος και βιώσιμος τρόπος που βρήκαν οι πρασοπαραγωγοί του χωριού για να πλένουν τα «μουστάκια» των πράσων τους.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΦαίνεται σαν αυτά τα πράσα να φυτρώνουν μέσα στο νερό. Φυσικά δεν είναι έτσι. Πρόκειται απλά για τον βιώσιμο τρόπο που επινόησαν οι κάτοικοι του χωριού Δωροθέα στη βόρεια Ελλάδα που απέχει ένα χιλιόμετρο από την πόλη της Αριδαίας, για να ξεπλύνουν το... μουστάκι του πράσου, δηλαδή τη ρίζα του, ώστε να παραδώσουν το φυτό καθαρό στον καταναλωτή.
«Ο βασικός λόγος για το πλύσιμο είναι τα πράσα να είναι ζωντανά, να έχουν μια φρεσκάδα ώστε τα φύλλα να είναι ζωντανά. Έτσι πλένονται πολύ πιο εύκολα, γλιτώνουμε το κόστος παραγωγής και εξοικονομούμε νερό που στο χωριό είναι λίγο», λέει ο πρασοκαλλιεργητής Κώστας Ηλιάδης.
Το πράσο Δωροθέας θεωρείται μοναδικό στο είδος του. Η καλλιέργεια αυτού του εξαδέλφου του κρεμμυδιού ευδοκιμεί ιδιαίτερα λόγω του κλίματος στην περιοχή της Αλμωπίας, όμως για τους Δωροθεάτες αποτελεί την κύρια αγροτική τους δραστηριότητα. Οι ντόπιοι λένε ότι η ποικιλία τους είναι από τις πιο γευστικές, αν όχι η γευστικότερη στην Ελλάδα, ισχυρισμός που προέρχεται από την χριστιανική παράδοση, σύμφωνα με την οποία το έδαφος του χωριού είναι δώρο Θεού.
Κι επειδή η καλλιέργεια του πράσου είναι χειμερινή και επίπονη, οι παραγωγοί σκέφτηκαν πως το καθάρισμα του φυτού πριν την προώθηση στην αγορά δεν χρειάζεται κόπο, αλλά... τρόπο. Αξιοποίησαν τα καθαρά και δροσερά νερά του πηγάζοντα γειτονικού ποταμού, στον οποίο μάλιστα έδωσαν και το κατάλληλο όνομα: «Κρύο Νερό».
Ο κ. Ηλιάδης επισημαίνει ότι «το νερό αυτό είναι ελεγχόμενο, πηγάζει 500 μέτρα πάνω από εδώ που βρισκόμαστε και έχουμε κάνει μια εκτροπή, ώστε να έρχεται λίγο νερό σε αυτό το σημείο για να πλένουμε τα πράσα. Άρα το νερό είναι καθαρό κι ελεγμένο και είναι ο καλύτερος τρόπος».
«Αυτό το ποτάμι είναι το μοναδικό στην επαρχία εδώ πέρα, είναι πηγάζον, η θερμοκρασία του είναι χειμώνα-καλοκαίρι 14 βαθμούς και το νερό του είναι πόσιμο και πεντακάθαρο», σύμφωνα με τον πρασοκαλλιεργητή Ηλία Καμπαδάκη.
Εδώ και μισό αιώνα, οι 45 οικογένειες που ασχολούνται με την πρασοκαλλιέργεια στη Δωροθέα ξέρουν την χειμερινή τους ρουτίνα. Τα 400 στρέμματα χωραφιών έξω από το χωριό δίνουν μια ικανοποιητική σοδειά περίπου 1.600 τόνων, την οποία όμως πρέπει, αφού την ξεριζώσουν, να την καθαρίσουν στο σπίτι, να τη φτιάξουν σε δεμάτια κι έπειτα να την τοποθετήσουν μέσα στο ποτάμι, προκειμένου οι ρίζες να καθαρίσουν καλά.
«Τα πλυντήρια όσο ευκολία κι αν είναι, αυτό είναι πιο εύκολο», επισημαίνει η πρασοκαλλιεργήτρια Ευγενία Παπαδοπούλου. «Τρέχει το νερό, ξεπλένεται. Και τώρα που βρέχει και ανεβαίνει η στάθμη του ποταμού είναι ακόμη πιο εύκολη η δουλειά. Αυτά που βγάλαμε σήμερα και είναι μέσα στη λάσπη θα ήθελαν πολύ δουλειά για να τα πλύνουμε και να καθαριστεί το χώμα».
Κι επειδή σε τέτοιες δραστηριότητες η αίσθηση της κοινωνικότητας είναι απαραίτητη, η Ευαγγελία Παπαδοπούλου λέει ότι το πλύσιμο του μουστακιού είναι ίσως ευκαιρία και για ένα κοινωνικό διάλειμμα από τη δύσκολη δουλειά του χωραφιού: «Το ποτάμι είναι πολύ μεγάλη ευκολία. Ξέχωρα που μαζεύεται όλο το χωριό, βρισκόμαστε, μιλάμε, θα κουτσομπολέψουμε, θα μαλώσουμε, όλα θα τα κάνουμε εδώ».