Μαρία Κολιοπούλου: «Το Instar είναι ένα ταξίδι στο γυναικείο σύμπαν»

Μαρία Κολιοπούλου: «Το Instar είναι ένα ταξίδι στο γυναικείο σύμπαν»
Πνευματικά Δικαιώματα Ελπίδα Τέμπου
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

Η Μαρία Κολιοπούλου και η ομάδα χορού Πρόσχημα παρουσιάζουν τη νέα τους χορογραφική δουλειά, «Instar», 12-15 & 19-22 Μαρτίου

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Η Μαρία Κολιοπούλου και η ομάδα χορού Πρόσχημα παρουσιάζουν τη νέα τους χορογραφική δουλειά, που έχει τίτλο «Instar». Η παράσταση φιλοξενείται για οκτώ παραστάσεις, 12-15 & 19-22 Μαρτίου στο βιομηχανικό πάρκο των παλιών Πλεκτηρίων–Υφαντηρίων Αθηνών, στον Βοτανικό. Είναι ένα ντουέτο για τη γυναικεία ταυτότητα, που ερμηνεύουν η Ιωάννα Αποστόλου και η Χριστίνα Ράινχαρτ.

Στο επίκεντρο βρίσκεται το γυναικείο σώμα, η γυναικεία ταυτότητα, η γυναικεία φύση και οι διαφορετικοί τρόποι αναπαράστασής της, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Με χιούμορ, ευαισθησία και διεισδυτική ματιά, η παράσταση ψηλαφεί τα ασαφή όρια ανάμεσα στο ντυμένο και γυμνό σώμα, επιτρέποντας να φανούν οι διαφορετικές πτυχές του. Το γυναικείο σώμα, μέσα από τη γύμνια του ακυρώνει διαχωρισμούς, κανονισμούς και κώδικες, προκαταλήψεις και κοινωνικούς διαχωρισμούς. Εφευρίσκει μια νέα γλώσσα για να μιλήσει για τη γυναικεία φύση, θέτοντας δυναμικά τα ζητήματα της ταυτότητας και της ελευθερίας.

Mohammad Ali Deeb
Μαρία ΚολιοπούλουMohammad Ali Deeb

Μιλήσαμε με την χορογράφο Μαρία Κολιοπούλου για τη νέα της δουλειά:

-Τι είναι το Instar;

Το Instar είναι ένας όρος που αφορά τα αρθρόποδα και πιο συγκεκριμένα τα έντομα. Αναφέρεται στα διαφορετικά στάδια του κύκλου ζωής τους. Περνούν από διάφορες φάσεις «έκδυσης», μέχρι την σεξουαλική τους ωρίμανση και τη μεταμόρφωσή τους. Βγάζουν δηλαδή το δέρμα τους. Οι πιο χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις του τζίτζικα και του μεταξοσκώληκα.

-Αυτό πώς σχετίζεται με τις δύο γυναίκες που πρωταγωνιστούν στην παράστασή σου;

Η ένδυση και η έκδυση είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό της παράστασης. Πάνω σ’ αυτή τη λογική δομείται το έργο. Οι δύο αυτές γυναίκες ντύνονται και γδύνονται όλη την ώρα.

-Αλλάζουν ρόλους;

Δεν αλλάζουν ρόλους. Η παράσταση αφορά το γυναικείο σώμα, τη γυναικεία ταυτότητα, τη γυναικεία φύση και τους διαφορετικούς τρόπους αναπαράστασής της, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ο τίτλος που έχουμε δώσει, Instar δηλαδή, είναι ουσιαστικά λοιπόν ένας παραλληλισμός: πώς μέσα από τις διαφορετικές εκδύσεις, ποια είναι τελικά η σημερινή ταυτότητα της γυναίκας, ποια είναι η γυναικεία φύση σήμερα. Πώς μέσα από τις αναπαραστάσεις και τους ρόλους που της έχουν δοθεί έχουμε φτάσει στη σημερινή γυναίκα.

Ελπίδα Τέμπου

-Βλέπουμε τη γυναίκα μέσα από τα γνωστά στερεότυπα που υπάρχουν γι’ αυτήν ή προσπαθείς να κάνεις μια άλλη απεικόνιση του γυναικείου φύλου;

Αυτό που ενδιέφερε σίγουρα είναι η άλλη απεικόνιση. Η χορογραφική μου έρευνα είχε να κάνει με το πόσο αληθινά απελευθερωμένο είναι σήμερα το γυναικείο σώμα. Δεν αντλούμε καθόλου υλικό από τις στερεοτυπικές εικόνες. Μας ενδιαφέρουν οι διαχρονικές αναπαραστάσεις και φτάνουμε στο σήμερα, χρησιμοποιώντας υλικό από ακτιβιστικά κινήματα και performance ακτιβιστικών κινημάτων, με τελευταίο αυτό του Las Tesis, του κινήματος που ξεκίνησε από την Χιλή και έχει πάρει πλέον παγκόσμια διάσταση. Έχουμε όμως αντλήσει έμπνευση και στοιχεία από τα κινήματα των Pussy Riot, των Femen και των Guerilla Girls. Η χορογραφία μου έχει να κάνει με τις γυναίκες-σύμβολα. Αντλεί υλικό από σύμβολα αλλά και από γυναίκες – σύμβολα, που έχουν σταθεί χαρακτηριστικά απέναντι σε καταστάσεις. Έχουν ορθώσει το σώμα τους ή τη γροθιά τους. Όπως για παράδειγμα η Τες Άσπλουντ στη Σουηδία, μια έγχρωμη φιγούρα όπου η φωτογραφία της έγινε viral, όταν στάθηκε απέναντι σε μια νεοναζί. Είναι πολλές οι γυναίκες που διάφορες κοινωνικοπολιτικές δράσεις τους έχουν γίνει viral, χωρίς να το επιδιώξουν. Όλα αυτά μετασχηματίζονται στη δική μας σκηνική κατάσταση. Ψάχνουμε να βρούμε μια γλώσσα και ένα κινητικό υλικό που για μας ακυρώνουν τους διαχωρισμούς, τους κώδικες και τα στερεότυπα που έχουμε. Αποκαλύπτοντας τη γύμνια της γυναίκας, βλέπουμε ότι ακυρώνεται ο,τι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε μέσα από ένα ντυμένο γυναικείο σώμα, ή μέσα από μια συγκεκριμένη οπτική.

Ελπίδα Τέμπου

-Τι πιστεύεις ότι έχει αλλάξει με όλα αυτά τα κινήματα;

Όλα αυτά βοηθούν να βγει προς τα εμπρός μια φωνή, που παλιά δεν έβγαινε, που δεν είχε χώρο να εκδηλωθεί. Δεν έχουν να κάνουν τόσο πολύ με τις διεκδικήσεις, όσο με την τοποθέτηση. Πέρα από το #metoo, που έχει πάρει μεγάλη δημοσιότητα στον δυτικό κόσμο, στην ιαπωνική κοινωνία για παράδειγμα, είναι πολύ γνωστή η τοποθέτηση απέναντι στις γυναίκες. Είναι μια κατεξοχήν ανδροκρατούμενη κοινωνία. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι καλό είναι να ακούγονται αυτές οι φωνές, γιατί υπάρχουν πολλές κοινωνίες σε όλο τον κόσμο, που οι γυναίκες δεν έχουν φωνή. Δέχονται βία, σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση και δεν μπορούν να αντιδράσουν ή να κάνουν κάτι. Η παράσταση όμως δεν εμπλέκεται με τέτοιου είδους σχόλια.

-Σε τι εστιάζεις;

Με απασχολεί έντονα το γυναικείο σώμα. Γι’ αυτό και στα έργα μου έχω γυναίκες-ερμηνεύτριες την τελευταία δεκαετία. Η πρόσληψη αυτού του σώματος σήμερα και οι αναφορές που το συνοδεύουν, είναι ένα κεντρικό θέμα που πραγματεύεται η παράσταση. Υπάρχει μια έκδηλη βία απέναντι στη γυναίκα σήμερα. Γι’ αυτό και έχουν αναδυθεί αυτά τα γυναικεία κινήματα και έχουν αποκτήσει παγκόσμια απήχηση. Είναι κάτι που με κινητοποιεί και μένα και εκφράζεται μέσα από την παράσταση. Τα παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον.

Ελπίδα Τέμπου

-Υπάρχει όμως κι ένα σχόλιο στο διαχρονικό ρόλο της γυναίκας;

Αυτό που θέλουμε εμείς είναι να δημιουργήσουμε ένα πεδίο σκέψης πάνω στο ρόλο της γυναίκας. Είναι ένα ταξίδι στο γυναικείο σύμπαν, πέρα από τα όρια που φανταζόμαστε. Η παράσταση παίζει πάρα πολύ με τα όρια. Υπάρχει μια κυκλική αίσθηση των πραγμάτων. Δεν είναι μια γραμμική αφήγηση. Το σχόλιο είναι ανοικτό για τους θεατές. Αυτό που εγώ ήθελα, ήταν να εστιάσω στο πού βρίσκεται η γυναίκα σήμερα και ποια είναι η ταυτότητά της.

-Κεντρικό στοιχείο σ’ αυτή την παράσταση είναι τα ρούχα. Πώς τα χρησιμοποιείς;

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Χρησιμοποιώ το ρούχο ως ύφασμα και όχι το ρούχο ως σύμβολο. Με ενδιαφέρει η ένδυση και η έκδυση. Το εικαστικό κομμάτι. Δεν με αφορά το ρούχο ως κώδικας. Χρησιμοποιώ τα ρούχα για να δημιουργήσω τόπους στην παράσταση. Εικαστικά τοπία, μέσα από τα οποία κυκλοφορούν οι δύο γυναίκες. Αυτή η εικαστική γλώσσα, άλλωστε, χαρακτηρίζει πολύ τον τρόπο που δουλεύω.

Ελπίδα Τέμπου

-Μία από τις δύο χορεύτριές σου, η Ιωάννα Αποστόλου είναι έγκυος. Αυτό σε βοήθησε ή σε δυσκόλεψε σ’ αυτό που ήθελες στη συγκεκριμένη παράσταση;

Δεν επέλεξα την Ιωάννα, επειδή ήταν έγκυος. Προέκυψε κατά τη διάρκεια των προβών. Πήραμε από κοινού την απόφαση ότι προχωράμε. Επειδή το θέμα μας αφορά την γυναικεία ταυτότητα, αυτή η εγκυμοσύνη μας ήρθε σαν ένα δώρο, γιατί αφορά τη γυναικεία φύση και την γυναικεία ταυτότητα.

-Πώς προέκυψε η συνεργασία με την Διεθνή Αμνηστία;

Προέκυψε λόγω της θεματικής της παράστασής μας. Συμπίπτει με την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας. Ήταν λοιπόν χαρούμενοι να μας στηρίξουν στο εγχείρημά μας και να κάνουμε και μια συζήτηση με τους αντίστοιχους φορείς για τα θέματα της γυναικείας ταυτότητας.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Ελπίδα Τέμπου

Ομάδα Χορού Πρόσχημα

Η ομάδα χορού Πρόσχημα έχει παρουσιάσει τα τελευταία χρόνια, έργα σε παραγγελία της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής Πειραιώς και Νήσων και του Διεθνούς Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού στο Αλγέρι. Έχει διακριθεί με το βραβείο Jarmila Jeřábková award (2008) στο New Europe Festival στην Πράγα και το 2ο Βραβείο στο International Contemporary Dance Festival of Algiers (2013) στο Αλγέρι.

Το 2017 η Μαρία Κολιοπούλου δίδαξε χορογραφία και αυτοσχεδιασμό στο Belgrade Dance Institute και χορογράφησε το έργο 4only για την Editta Brown Company στην Αυστρία. Το 2019 χορογράφησε για την ομάδα Stopgap dance company στο Surrey, το έργο Here and where? Συνεργάζεται με την Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση στο πρόγραμμα Europe Beyond Access.

Έργα της έχουν παρουσιαστεί μεταξύ άλλων στην Αθήνα: Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Φεστιβάλ Αθηνών, Αρχαιολογικός χώρος των Αστικών Πυλών Πειραιά, Μουσείο Μπενάκη, ΑΣΚΤ και έχουν ταξιδέψει σε Αλγέρι, Βουδαπέστη, Βιέννη, Λιουμπλιάνα, Σάλτσμπουργκ, Στοκχόλμη, Κάρλσταντ, Χάγη.

Ελπίδα Τέμπου

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Χορογραφία: Μαρία Κολιοπούλου

Ερμηνεία: Ιωάννα Αποστόλου, Χριστίνα Ράινχαρτ

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Κοστούμια: Μάριος Ράμμος

Σχεδιασμός Ήχου: Γιάννης Ισιδώρου

Σχεδιασμός Φωτισμών: Θωμάς Οικονομάκος

Βοηθός Χορογράφου: Νάντη Γώγουλου

Καλλιτεχνικοί συνεργάτες: Μαρίζα Βινιεράτου, Κατερίνα Λιόντου, Μπετίνα Παναγιωτάρα

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Βίντεο: Γεύη Δημητρακοπούλου

Φωτογραφίες: Ελπίδα Τέμπου

Οργάνωση παραγωγής: Δήμητρα Κρητικίδη, Μάρω Παπαδοπούλου

Παραγωγή: Ομάδα Σύγχρονου Χορού Πρόσχημα

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Με την υποστήριξη της Διεθνούς Αμνηστίας.

INFO

Ιnstar

**12-15 και 19-22 Μαρτίου, 21:00 **

Κορυτσάς 39, Βοτανικός

Εισιτήρια: 10 ευρώ (ενιαία τιμή)

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Κρατήσεις – πληροφορίες: 6909471254, ώρες: 11:00 - 14:00 & 17:00 - 20:00

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Γιώργος Τζιρτζιλάκης: «Η συλλογή του Νίκου Αλεξίου είναι ένα ημερολόγιο, το συναξάρι μιας δεκαετίας»

«Δάσος» & «Eternal you»: Δύο εξαιρετικές ταινίες τεκμηρίωσης στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσ/νίκης

Παναγιώτης Παπαφράγκος & Φιλ Ιερόπουλος: Οι Έλληνες σκηνοθέτες του Film Forward και οι ταινίες τους