Ο δήμος Μάασχορστ παραδέχθηκε ότι τα αποτελέσματα της έρευνας για τα χαμένα έργα τέχνης του Άντι Ουόρχολ εκμηδενίζουν κάθε ελπίδα να βρεθούν ποτέ ξανά.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Επίσημη έρευνα αποκάλυψε ότι τα 46 έργα τέχνης που έχασε πέρυσι ο δήμος του Μάασχορστ στο Μπραμπάντ της νότιας Ολλανδίας «πιθανόν» κατέληξαν στα ογκώδη απορρίμματα.
Ένα από τα χαμένα έργα είναι μια μεταξοτυπία της βασίλισσας Βεατρίκης, η οποία αποτελούσε μέρος της σειράς «Βασιλεύουσες Βασίλισσες» που φιλοτέχνησε το 1985 ο Άντι Ουόρχολ - μια σειρά 16 σπάνιων εκτυπώσεων τεσσάρων μοναρχών: της Ελισάβετ Β' της Αγγλίας, της Βεατρίκης της Ολλανδίας, της Μαργκρέτε Β' της Δανίας και της Εντομπί Τουαλά του Εσουατίνι.
Αυτό και άλλα έργα τέχνης, αξίας περίπου 22.000 ευρώ, έχουν μάλλον χαθεί για πάντα.
Τα έργα ανήκαν στον δήμο Ούντεν, έναν από τους δήμους που συγχωνεύτηκαν στον νέο δήμο Μάασχορστ το 2022.
Στην πορεία προς τη συγχώνευση, η συλλογή έργων τέχνης του Ούντεν χαρτογραφήθηκε. Κάποια έργα τέχνης παραχωρήθηκαν στο Μουσείο Κρόνα του Ούτεν, κάποια εκτίθενται στο νέο δημαρχείο και ορισμένα έχουν επιστραφεί στους καλλιτέχνες.
Τον Νοέμβριο κατέστη σαφές ότι η τύχη περίπου πενήντα έργων τέχνης ήταν άγνωστη. Ο δήμος κατήγγειλε το θέμα στην αστυνομία και κάλεσε ένα γραφείο ερευνών για να βοηθήσει στην ανάκτηση των χαμένων έργων.
Το πρακτορείο κατέληξε τώρα στο συμπέρασμα, μετά από ενδελεχή διερεύνηση, ότι 46 έργα τέχνης πιθανότατα κατέληξαν στα σκουπίδια, ένα σενάριο που ο ίδιος ο δήμος είχε ήδη υποψιαστεί.
Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης του δημαρχείου, τα έργα τέχνης αποθηκεύτηκαν στο υπόγειο και δεν αντιμετωπίστηκαν με προσοχή, κατέληξε η έρευνα. Για παράδειγμα, έμειναν απροστάτευτα, μετακινήθηκαν αρκετές φορές, ενώ αρκετά έργα φέρονται να υπέστησαν ακόμη και ζημιά από το νερό λόγω διαρροής το 2023. Στη συνέχεια, τα έργα τέχνης μεταφέρθηκαν στα ογκώδη απορρίμματα σε διάφορες χρονικές περιόδους.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο δήμος έχασε από τα μάτια του τα έργα τέχνης, επειδή δεν υπήρχε σαφής πολιτική ή πρωτόκολλο κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ανακαίνισης. Πιο συγκεκριμένα, δεν υπήρχαν κατευθυντήριες γραμμές για την καταγραφή, την αποθήκευση, τη συντήρηση και την ασφάλεια των έργων.
Επίσης, δεν καθορίστηκε ποτέ με σαφήνεια ποιος ήταν υπεύθυνος για ποια κομμάτια. Όταν τα έργα τέχνης εξαφανίστηκαν, η έρευνα διαπιστώνει επίσης ότι ο δήμος δεν αντέδρασε αρκετά γρήγορα.
Αναλύοντας τα αποτελέσματα της έρευνας του ερευνητικού οργανισμού, ο δήμος παραδέχθηκε έκτοτε ότι υπάρχει πολύ μικρή έως μηδαμινή ελπίδα ότι τα έργα τέχνης θα βρεθούν ποτέ.